Reeds enkele jaren vormt de E3 Prijs voor wielertoeristen het sluitstuk in de aanloop naar de Ronde Van Vlaanderen. Door ook dit jaar in clubverband deel te nemen hielden we deze traditie in ere.
Tijdens de reguliere clubritten fietsen we steeds in groep. Drie toertochten vormen hier een uitzondering op : Flanders Field & Gent-Wevelgem in juni, en... in maart de E3Prijs. Deze toertocht is dan ook de eerste grote afspraak van het seizoen. Diverse clubleden hebben een verleden als nieuweling, junior... en grijpen deze klassieker aan om nogmaals tot het uiterste te gaan.
De clubleden hebben een grotere motor, ... zijn veel behendiger in het draaien en keren doorheen deze Vlaamse Ardennen... en dalen de diverse kuitenbijters af aan schrikwekkende snelheden... Dit in combinatie met een mindere conditie in vergelijking met vorige edities en ik weet dat ik deze zondag vooral op achtervolgen zal aangewezen zijn. Toch ben ik optimist : in tegenstelling tot de weersvoorspellingen zal dit een droge zondag worden, en dit is voor mij een echte opsteker!
Zo wordt er omstreeks half acht verzameld aan de terreinen van Racing Waregem. Ruim 20 A-leden tekenen present. Ook Pieter & Samuel, belofte & amateur, zijn aanwezig : zij willen zich vandaag eens testen tav Andy, gewezen EZC. Hoge snelheden gegarandeerd dus!
Toch is de aanvangsnelheid gematigd : met de wind in de rug leiden Pieter & Kurt ons aan een gezapig tempo (zo een 30km/u) over Deerlijk en Tiegem, langsheen de Koppenberg naar Oudenaarde waar de eerste helling van de dag wacht : De Edelare. Tijdens de beklimming van deze helling haakt Kurt af... Dieter neemt de vrijgekomen koppositie in en leidt ons langs het bedevaartsoord Kerselare.
Geen tijd voor de obligate kaars deze keer... nee... de kopmannen leiden deze Nieuwenhovetrein verder richting Brakel, om plots rechts te draaien. Vanaf nu wachten ons glooiende wegen... een helling zonder naam doemt voor ons op... Een eerste maal recht op de trappers staan... Een goed gevoel! Enkele dagen zonder de fiets deden me deugd.
Een afdaling later weer met twee voeten op de grond : weeral liet ik iedereen voorbij flitsen... dalen, het wordt nooit mijn ding! Manfred spreekt me nog moed in, maar ik weet beter. Geen tijd voor verdere mijmeringen... La Houppe wacht!
In tegenstelling tot andere edities weet ik me in te tomen, en ik fiets in groep naar boven. De vrijwilligers aan de bevoorrading lachen ons toe... toch maar een banaan en een brikje fruitsap nemen.
Na de versterking van de inwendige mens volgt de uitloper van La Houppe.
Traditiegetrouw volgen nu de eerste versnellingen. Dominique is als eerste weg, en ik ga er achteraan. Het peloton laat ons begaan... ik heb geen zin om alleen tegen de wind in te fietsen en wacht.... Tot plots... Pieter in sneltrein vaart komt voorbij gesneld, ik schakel groter... en spurt me naar zijn wiel. De flightdeck toont een 4 als eerste cijfer... Dit hou ik niet lang vol, bij het linksaf draaien kijk ik even om en weet me een sliert Nieuwenhovespurters in mijn zog.
De licht oplopende kasseistrook voor Schorisse wordt aan hoge snelheden opgespurt. Ik laat me wegdrummen, en kom pas in 10e positie op de weg naar Berg Stene. Ik weet me in het spoor van Pascal D, Samuel schuift net voor mij in, nog 11e positie. Ik vloek... de hartslag situeert zich rond de overslagpols...
Bij de eerste meters van de Berg Stene gaat Pieter er vandoor. De overige clubleden houden het rustig. Ik peddel rustig mee, en ben verwonderd over dit trage tempo. Naar het einde van de klim toe ga ik toch iets sneller fietsen en kom zo in het wiel van Pieter die ons opwacht.
Bij het dwarsen van de baan voor de Varent is het even wachten op de hergroepering. Opnieuw allen samen zetten we richting naar de Boigneberg. Ook hier volg ik in het wiel van Pieter. In een aanvaardbaar klimtempo bereiken we opnieuw in groep de top. De afdaling die volgt ligt me totaal niet. Ik hou de remmen dicht, en draai op die wijze samen met Pascal D & Andy als enigen op tijd rechts. De overigen hadden de afslag niet gezien doch we voelen snel opnieuw hun adem in onze nek.
Kasseihellingen liggen me niet, op de Eikenberg is het dan ook kunst om het juiste pad te kiezen. Ik volg Andy op de asfaltstroken, eerst rechts, nadien links, ... tot we rechts in wat zand komen te rijden. De Ladeuze dalen we af, en we houden opnieuw in. Pascal W verloor zijn drinkbus, onder begeleiding van Pieter komt hij opnieuw aansluiten.
Bij de beklimming van de Steenbeekdries hebben we de wind pal op de neus. Samen met Alain, Stefaan, Andy, Patrick, Samuel, Pieter & Pascal W wordt er een waaier gevormd. Pascal W die voor de Steenbeekdries een serieuze inspanning diende te leveren om ons bij benen haakt af.
In de afdaling voorafgaand aan de Taaienberg durf ik - met het beeld van de hier gevallen Cancellara & Nuyens op mijn netvlies - de snelheid van de anderen niet te volgen... 1 fietslengte wordt er 2, 3... en tegen de tijd dat we de Taaienberg starten hebben ze 100m voorsprong. Op deze helling pers ik er alles uit... Helaas ik slaag er niet in om de aansluiting te maken. Steven staat iets verder aan de kant van de weg : 30sec achterstand roept hij...
Tja, op achtervolging aangewezen.... Tegen de wind in, dit haal ik nooit. Ik fiets aan een rustig tempo verder... In het zog van een ander groepje wielertoeristen komt Pascal W aansluiten. Ik sluit aan, en met ons beiden rijden we richting de top van de Kruisberg. We nemen elk beurten van 800m voor onze rekening... Toch leuker dan alleen te fietsen.
Ook Kapelberg, Patersberg & Kwaremont fietsen we samen boven. Bij de volgende bevoorrading zien we Andy, Pieter, Stefaan, Samuel, Alain, Patrick terug. Het blikje aquarius doet deugd... we rusten even uit en zien Bart & Pascal D ook toekomen.
Andy geeft het signaal om te vertrekken. Er volgt opnieuw een afdaling... anticiperen is de boodschap! Helaas anticipeerde ik te laat, ik ben nog maar halverwege de afdaling als men me komt voorbij gespurt. Werkelijk dolle snelheden worden hier gehaald! Op het grootste verzet kan ik opnieuw achteraan mijn plaats in dit groepje innemen.
We lossen elkaar af op de kop van ons groepje en kiezen zo richting Kluisberg. Ik voel me meer en meer in mijn sas en fiets nog vlot naar boven. De afdaling die volgt worden er 2 groepjes gevolgd : Pieter, Stefaan & Andy als kopgroep, gevolgd door Pascal W, Patrick & Alain. Na alweer een trage afdaling volg ik op 150m. Samuel heeft de Kluisberg niet overleefd...
De weg richting Tiegem heeft het voordeel dat er stukken zijwind worden gevolgd door passages met rugwind... Opnieuw vind ik de aansluiting.
Met ons viertal, samen met Pascal W, Patrick & Alain dus, gaan we naar het Vossenhol. Ik leid deze beklimming, aan de top gekomen neemt Patrick over. Ik plaats me in dit wiel, vastbesloten nu wel bij dit drietal te blijven.
De laatste 13km blijven we met zijn vieren samen, we wisselen regelmatig af aan de kop van ons groepje en bereiken zo de finish in Harelbeke.
Net op tijd, voor de regen... In de tent nemen we nog een pintje en fietsen vervolgens huiswaarts.
Zoals steeds bevestigt de E3 Prijs enkele waardeverhoudingen : Naast de mannen 'hors catégorie' zoals Andy & Pieter is er een beresterke Stefaan. Ook Alain & Patrick bevestigen hun uitstekende capaciteiten. Ondermeer Dieter, Tom en Manfred werden door pech/ziekte achtervolgd. En dan is er nog de uitspraak van Pascal W 'De oudjes deden het nog zo slecht niet vandaag... ' ;-).
Na een geslaagde Omloop was dit een tweede mooie toertocht van het seizoen. Op naar de RVV.
De digits : 150km (inclusief heen & terug), hartslag avg 149, tijd 4u57.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten