Sedert vorig jaar worden nogal wat toertochten gebundeld in de 'Cycling Tour' door Golazo. Dit sport- en entertainmentbedrijf van Bob Verbeeck heeft dus niet alleen toppers als Sven Nys, Ann Wauters, Tia Hellebaut, Kim Clijsters onder de vleugels maar organiseert dus naast bvb de Memorial Van Damme ook toertochten als de Omloop Passage Fitness.
Op internetfora wordt de commerciële aanpak van deze toertochten zelden op applaus onthaald. Zo ook de eerste editie van de Omloop Passage Fitness in 2009. Voldoende basis om mijn nieuwsgierigheid te prikkelen, en in plaats van Kemmel-Gullegem-Kemmel eens te opteren voor deze omloop.
Terwijl ik iets na 7u de laan aan het recreatiedomein de Blaarmeersen oprij zie ik tal van wagens met Nederlandse nummerplaten... Ondanks de onheilspellende weersvoorspellingen zijn er tal van wielertoeristen die de weg vinden naar de startplaats (wielercentrum Eddy Merckx) voor deze eerste 'grote' toertocht van het seizoen, zo ook dus onze Noorderburen.
Inschrijven gaat heel vlot, ook voor het officiële startuur. Op de stand van Isostar koop ik nog snel een flesje en op de parking gekomen start het gebruikelijke ritueel : fiets uit de koffer, banden op de nodige druk brengen, ... en toch maar dat regenvestje meenemen.
Iets voor 8u sta ik aan de startboog : Nieuwenhovespurter Manfred & belofte Pieter sluiten zich bij me aan. Zo ook twee collega's, die elk vergezeld zijn van hun trainingspartner.
Rond half negen vertrekken we over grote wegen, en dus dito fietspaden... Al snel is het dus aanschuiven geblazen. Gewriemel is niet aan mij besteed, van zodra mogelijk brengt een spurtje me aan de kop van dit inmiddels omvangrijke peloton. Manfred, vaste compagnon op grote ritten, is me gevolgd en ook de rest van het gezelschap sluit vooraan aan. Manfred & Pieter mennen zo de groep, en ik voel me op deze 2e rij comfortabeler.
Dit comfortabele gevoel is op de eerste rij niet echt aan de orde. Voor Pieter & Manfred is het behoorlijk beuken tegen de wind in. Een keiharde Zuid-Wester blaast in ons gezicht. Ze geven evenwel geen krimp en laten de snelheid niet onder de 30km/u dalen. Ze loodsen ons doorheen St Martens Latem & De Pinte. Met inmiddels 18km op de teller besluit ik over te nemen van Manfred. We zijn halverwege de afstand tot de eerste bevoorrading en besluit ook mijn deel van het kopwerk te verrichten.
De grote wegen hebben we verlaten, het wordt een draaien en keren van jewelste. Af en toe wat zijwind tegen, af en toe pal in de wind. Bij iedere draai is het om kijken, schrikken van de grote van het peloton, ... en zien of iedereen uit het gezelschap het tempo kan volgen.
De wielertoeristen op de tweede rij hoor ik inmiddels melden dat ze zolang als mogelijk proberen aan te pikken... ze schrikken van de hoge snelheid die we ontwikkelen... de flightdeck blijft de 3 als 1e cijfer tevoor schijn toveren, ook als we de eerste hoogtemeters verwerken.
De eerste bevoorrading is dan ook welgekomen : voldoende drank en voeding! We rusten er even uit en gaan na het ook nog herstellen van een lekke band opnieuw op pad.
Opnieuw Pieter & Manfred leiden ons richting de eerste kasseistrook, de Haaghoek, en de eerste helling van de dag : Leberg. Met 50km op de teller beslist een drietal van het gezelschap om ipv de 150km te opteren voor het traject van de 100km. Zo blijven we met 4 musketiers voor de volledige omloop : Pieter, Manfred en ondergetekende met nog 1 collega.
Over Brakel gaat het naar één van de mooiste hellingen uit de streek tussen Oudenaarde & Ronse : De Pottelberg of La Houppe. Deze 2km lange klim slingert zich doorheen een bos naar de top. Met zijn gemiddelde stijging van 6% is het een aangename helling! Pieter overklast iedereen, en ik rij zij aan zij met Manfred naar de top.
Opnieuw is er een bevoorrading. Aan de grote Isostartonnen worden de bidons bijgevuld en we versterken ons met wat vaste voeding. Absoluut nodig wat nu is er een opeenvolging van kasseistroken en hellingen.
Na de overvloedige regens van de nacht bleef het deze ochtend droog zodat we de Taaienberg vrij comfortabel omhoog fietsen. Na de kasseien van de Gieterijstraat gaat het naar de Eikenberg. Hier plaatst Manfred een behoorlijke versnelling... In het wiel van Pieter been ik hem bij, en samen bereiken we opnieuw de top.
De volgende kms volgen we opnieuw in het spoor van Pieter & Manfred. Maar telkens een zelfde beeld : op Wolvenberg & Molenberg > Pieter als primus, gevolgd door het drietal waar de kms inmiddels hun tol beginnen te eisen
De bevoorrading te Zwalm is dan ook welgekomen. Ook hier een prima organisatie! Bij het terugkeren naar Gent treedt de wind weer wat meer als spelbreker op. Dit is ook te merken aan het grote aantal wielertoeristen die probeert even in onze beschutting mee te fietsen.
De laatste 20km zijn dan weer een verademing. De rugwind duwt ons naar Gent, en er is natuurlijk de euforie dat we deze tocht tot een goed einde zullen brengen.
Zo bereiken we rond 14u het wielercentrum. We hebben het alle vier er prima van afgebracht, en ook het trio die opteerde voor de 110km heeft er een fijne rit opzitten.
Iedereen voldaan dus, en mooi op tijd om Freire Milaan San Remo te zien winnen.
En o ja, alvast deze organisatie van Golazo was dik in orde!
Johan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten