maandag 29 augustus 2011

Belcanto Classic

De Belcanto Classic


Een jaar terug beklommen we met enkele collega's de Mont Ventoux. Een geslaagde onderneming voor ons allen... en dus een ideale basis voor een geslaagde après ergens op een terras in Sault. Daar werd onder het nodige gerstenat afgesproken om met zijn allen samen de Belcanto Classic 2011 te fietsen. Mijn argumentatie dat dergelijke koers voor mij een ongetwijfeld te zenuwachtig gedoe is werd vrij snel van tafel geveegd... en al snel liet ook ik mij overhalen tot de belofte om deel te nemen.

In maart was er dan plots het mailtje dat de inschrijvingen open waren. Twijfel was er niet, ... een gegeven woord is voor mij heilig dus de 10€ inschrijvingsgeld werd al snel overgeschreven.

Inmiddels waren er de eerste cyclo's en de Belcanto Classic verdween op de achtergrond... tot de ploegdirecteur van dienst me begin juni met de wagen het parcours toonde. Tja, dit parcours zou wel iets voor mij zijn... alleen mocht het aantal rondes wel wat hoger zijn. Hoedanook de ploegdirecteur kon me met dit parcours echt wel enthousiasmeren!

Met inmiddels deelnames aan de GF Eddy Merckx en La Marmotte verdween de Belcanto opnieuw na de achtergrond... om pas na mijn verlof en drie fietsloze weken als doelstelling voor eind augustus op te doemen.

Vanaf begin augustus startte ik daarom met enkele snelheidstrainingen. Hiertoe hing ik de twee voorbije weken op woensdagavond mijn wagonnetje aan het Leiepeloton. Ik putte hier vertrouwen uit : alhoewel de echt goede conditie achterwege is realiseerde ik toch gemiddeldes boven de 35km/u. Naar mijn aanvoelen ruim voldoende voor de Belcanto. De garmin-digits die ik op de connect-site terugvond maakten immers allen melding van gemiddeldes tussen de 32à33.5km/u.

Met aangekondigde deelnames van meerdere profrenners en renners aangesloten bij nevenbonden maakte ik me geen illusies... het is overigens geen koers om te winnen, maar de wil om in het eerste kwart van het peloton te eindigen was meer dan aanwezig!

Een koers om te beminnen

Maandagavond stonden we met 495 deelnemers aan de start :

Een honderdtal vips (die één minuutje vroeger vertrokken) :
- meerdere profrenners van Cofidis - Topsport Vlaanderen - Katjoesja, ...
- een resem BV's : cabaratier Karel Declercq, acteur Louis Talpe, politieker Renaat Landuyt, ...
- enkele gewone wielertoeristen die een plaatsje in de eerste box bemachtigden
Een vierhonderd enthousiaste fietsers waaronder een 10tal collega's.

De eerste twee ronden werden aan zo een 27km/u afgewerkt teneinde de tragere vips een voorsprong van zo een 300m te laten aanhouden. Dit resulteerde in een bijzonder hectisch fietsen voor de 400 fietsers : in rijen van 15 fietsers dik dit parcours aan een te trage snelheid afwerken resulteerde voor velen in een verkrampte houding aan de remgrepen. De eerste valpartijen (zonder erg) werden dan ook reeds in deze beginfase genoteerd.

Na deze twee ronden werd het 'koers'sein gegeven. Onmiddellijk schoot de snelheid de hoogte in, en de enige helling op het parcours 'de sulferberg' werd opgesprint... Helaas was bij het inhalen van de vips opnieuw heel wat behendigheid aan de orde. Deze capaciteit ontbreek ik volledig wat resulteerde in het niet langer kunnen vasthouden van het wiel van Samuel, de enige aanwezige collega-Nieuwenhovespurter.

In de afdaling die volgde was ik door de snel genomen klim nog even met een beperkte groep op kop, doch werd al snel door een meute losgelaten 'coureurs voor één dag' zowel links als rechts bijgehaald... Helemaal niet mijn ding... Toen een collega meegleed met een groepje renners in deze afdaling liet ik hem dan ook begaan.... op het stukje 'vals plat' voor Westouter zou ik hen wel weer bijbenen... Helaas : twee haakse bochten verder kwam de bevestiging van wat ik eigenlijk wist : koersen is echt niet mijn ding! De bereidheid om risico's te nemen is bij mij nu eenmaal quasi nihil. Overigens ik was nu op het stukje vals plat, dus even snel die 50 renners die me in die bochten voorbij gingen inhalen! Alleen zo werkt het niet : ze reden over de volledige breedte van de weg zodat er slechts één oplossing was : mij laten uitzakken en uiterst rechts - volledig tegen de wind in - de volledige groep inhalen en voorbijgaan.

Een vijftal renners, waaronder één in Quickstep-tenue, gleden in mijn wiel mee. Veel zin voor samenwerking was er niet, mijn hartslag bereikte de hoogste pieken en zowel de collega als de collega-Nieuwenhovespurter waren inmiddels uit mijn gezichtsveld verdwenen. Bij het binnenrijden van Westouter kwam het peloton opnieuw in ons wiel. De facebook-pagina van Grinta! vermeldt een foto als stille getuigenis van mijn 'afzien' op dat ogenblik.

Vanuit Westouter dorp tot bovenop de Sulferberg trok ik nog eens goed door om opnieuw met een vijftal renners de afdaling te startten... Helaas opnieuw een zelfde scenario : enkele honderden meters verder kwam een omvangrijke groep aansluiten. Dit bleek uiteindelijk ook het scenario voor de volgende ronden : De Sulferberg aan een hoog tempo fietsen, in de afdaling telkens worden bijgehaald, in de haakse bochten wat posities verliezen en opnieuw afstand nemen op het stuk vals plat door tegen de wind in het groepje verder uit te dunnen.

Na 7 ronden werd zo uiteindelijk de spurt ingeleid. Opnieuw helemaal op rechts, en tegen de wind in, zag ik de flightdeck toch boven de 45km/u uitkomen... tot ik in de achtergrond plots het helse geluid van een valpartij hoorde : 300m voor de finish! Na het overschrijden van de meet was het in eerste instantie uithijgen bij de supporters : partner en zoon. Ze vertelden me dat ik een vermoedelijke 72e plaats had, een klein minuutje na mijn collega die de 60e plaats had... en enkele minuten na Samuel die top 15 scoorde!

Vervolgens was het uitkijken naar de overige collega's. Allen kwamen vrij snel na mij over de streep... alleen de kamergenoot voor de Alpentrip ontbrak! Even later kwam dan de boodschap : net hij was betrokken bij de valpartij op 300m voor de finish... en helaas met een ziekenhuisopname als gevolg. Een echte domper op de vreugde!

... Niet om te winnen!


Dit is dan ook mijn conclusie : een dergelijke koers is effectief om te beminnen : heerlijke sfeer, leuk parcours en vooral een fantastische après met een toffe cover-band! Alleen is het risico van het koers-aspect vrij hoog... en is dus voor een minder behendige fietser, waar ik mezelf zeker toe reken, van die aard dat je dit beter in 'toertocht'-modus dan in 'koers'-modus afwerkt.

Volgend jaar opnieuw? Tja... zeg nooit nooit, maar vermoedelijk enkel indien ik een plaatsje bij de vips weet te bekomen. Bij deze editie slaagden enkele andere 'gewone' wielertoeristen daar alvast in, en vermoedelijk staat dit garant voor een minder hectisch verloop.

Digits


Via de garmin-digits is te volgen dat de koers voor mij startte na 32min50sec (of 15.36km) en eindigde na 1u32min49sec (of 55.24km). Dit impliceert een koersgemiddelde van 39.88km/u. Een gemiddelde waar ik (met 335 hoogtemeters) best tevreden mee ben.

maandag 15 augustus 2011

Opnieuw opbouwen...

Na de rustperiode wens ik de conditie weer op een voldoende niveau te brengen door een goede afwisseling van korte trainingen aan hoge intensiteit, en lange duurtrainingen.

De voorbije week had ik reeds twee korte trainingen, telkens van een tweetal uur, zodat ik voor het verlengde weekend opteerde voor deelname aan twee toertochten :

Op zaterdag reed ik in het gezelschap van het Merijenniezere-team de Tom Simpson Memorial :

Samen met David, Jeroen, Eric & Maarten, opteerde ik voor het parcours van de 110km. Gezien er vertrokken werd vanop de Watersportbaan te Gent was zowel de aanloop als de finish doorheen een stedelijk en vlak gebied. Op deze 10km na evenwel een mooi parcours : Tussen Merelbeke - Erwetegem - St Maria Lierde - Michelbeke - Gavere kregen we mooie landelijke wegen voor de wielen geschoven. Bovendien konden we de benen geregeld testen op de diverse kuitenbijters. Vooral Eric & David gaven op de hellingen blijk van een goede conditie! O ja thx @Maarten om me de nodige koolhydraten te bezorgen. Tijdens de après heb ik deze voorraad samen met David & Jeroen verder aangevuld ;-)

Op maandag reed ik samen met de Nieuwenhovespurters de 125km van de rit Halle-Ingooigem.

Samen met Andy, Dieter, Rik, Yvan, Bart, Geert & Manfred was het vooral bijpraten... en terugblikken op het verlof. Ook deze toertocht kende een mooi parcours! En met passages doorheen Ronse, Kluisbergen & Geraardsbergen waren er ook nu voldoende hoogtemeters te verwerken : ruim 1000. Voor mij was het vooral de laatste kms harken om in het spoor te blijven van de sterke kopmannen : Zowel Andy als Dieter blaken van conditie!

Ik blik alvast tevreden terug op het voorbije weekend.

De komende weken blijf ik verder trainen om een voldoende conditie te hebben op de volgende afspraken :
> 6 - 10 september : Alpentrip (Galibier - Télégraphe - Glandon - Madeleine ...)
> Zondag 18 september : Christophe Brandt

maandag 1 augustus 2011

Confronterend

De verlofperiode is voor mij een echte rustperiode, of hoe ik dan ook de fiets aan de haak laat hangen...

Bij het eerste ritje na bijna drie fietsloze weken waren er dan ook nogal wat vraagtekens.

Deze werden al vrij snel beantwoord :

Ik opteerde voor een tocht van een 90tal kilometer, op een voor mij goed gekend en redelijk vlak parcours. En helaas : de volledige rit was het bij iedere hoogtemeter naar boven kruipen, ... en na een 80tal kilometer was het vooral hopen om toch maar thuis te geraken. Niettegenstaande een eerder hoge hartslag was ook de snelheid ondermaats,

Of hoe snel de conditie achteruit gaat! Confronterend! Net als die 5% gewichtstoename in nauwelijks drie weken tijd overigens.

Evenwel niet getreurd : ik heb met volle teugen genoten van de rustperiode en ik kan nu weer rustig opbouwen.

Dit is hoedanook nodig wil ik begin september bij de Alpentrip alsnog behoorlijk uit de verf komen.