De club Nieuwenhovespurters heeft op Pinksterzondag een vaste afspraak in Tilff. Sedert 2002 nam ik 7 maal in clubverband deel aan de klassieker Tilff-Bastogne-Tilff, en dit telkens voor de grootste afstand. Niet alleen voor de club een traditie, ook voor mijn partner die tijdens deze edities steevast als clubfotograaf & volger optrad.
Dit jaar evenwel geen TBT. Familiefeesten gaan voor, en zeker een communiefeest van ons jongste neefje!
Zo was het voor mij uitkijken naar een alternatief op hetzij zaterdag, hetzij maandag... De intensiteit van de familiale communiefeesten kennende vond ik het verstandig kiezen voor een rit 'The day before' ipv 'The day after'. Zo kwam ik bij 'Les Boucles de la Semois' terecht.
Inmiddels voor de vierde maal op veertien dagen tijd stond ik omstreeks 4u30 's morgens vertrekkensklaar met als bestemming de Ardennen. Na de vertrekplaatsen 'Hamoir - Maastricht - Houffalise' lag de start voor vandaag wat zuidelijker : Bertrix.
In de plaatselijke voetbalkantine werd ik warm onthaald en vervulde er de noodzakelijke inschrijvingsformaliteiten. Wat me meteen opviel : geen drukke toestanden, een tiental fietsers verzamelden op datzelfde moment, doch opteerden voor hetzij de 140, hetzij de 170km. Ik opteerde resoluut voor de 211km. Met nog enkele weken voor de Marmotte wou ik absoluut nog één maal de kaap van de 200km overschrijden... en deze afstand op een relatief rustige wijze aanpakken : continu lage hartslag, en tijdens de klimmen tot net aan de overslag maar met aandacht voor een voldoende hoge trapfrekwentie.
Na even rondgespeurd te hebben of er geen groepen vertrekkensklaar stonden startte ik omstreeks half acht. Een vrij goed gevoel in de benen, zodat ik er de eerste kilometers onmiddellijk de pees oplegde... nochtans kregen we na amper 6km reeds een 5km lange klim voorgeschoteld... een mooie training meteen! Ik zag de hartslag stijgen, en herinnerde me mijn voornemen. Ok, focus op de trapfrekwentie en rustig naar boven peddelen dan maar. Een mooie afdaling volgde, en meteen opnieuw een klim van quasi 7 km lang : tot Fays-les-veneurs. Wist echt niet dat we in België zo een lange klimmen hadden! Ideale training!!
Tussen Oisy & Petit Fays kregen we opnieuw 2 mooie gestadige klimmen te verwerken, eigenlijk één constante in deze cyclo : veel klimmen, maar bijna steeds met stijgingspercentages tussen de 4 en 7%. Echt aangenaam op wat klimritme op te doen.
Na 70km reden we Frankrijk binnen. En opnieuw een fantastische klim in het bos : 6km lang, een extra lange Rosier dus...
Hierna daalden we van 450m tot 100m hoogte af. Er volgden een dertigtal eerder vlakke kilometers. Dit was stilte voor de storm : de komende dertig kilometer zaten opnieuw doorspekt met 6 hellingen. In deze passage was het overigens echt genieten : fantastische uitzichten, maar ook heerlijke charmante dorpskernen. Ik herinner me ondermeer het dorpje Rochehaut, even voor Poupehan. Zag daar een heerlijk terrasje, waar quasi allen een mooie trappist voor hun neus hadden... Voor mij helaas geen trappist, nee ik diende me tegoed te doen aan de obligate sportdrank.
Overigens waren er op dit parcours vijf mooie bevoorradingen. Telkens heel vriendelijke bediening, en een voldoende aanbod van drank, fruit, cake, koekjes en snoep! Voor nauwelijks 4/5€ een prachtige organisatie. Bovendien ook goed uitgepijld, want al kende ik de streek niet en zag ik geen fietsers voor (of na) mij > de pijltjes stuurden me perfect opnieuw naar Bertrix.
Voor meer klimkilometers was er een mooie passage te Bouillon, hier als uitzondering wel stijgingspercentages tot boven de 15%. Dit begon nu toch wel echt door te wegen, ... en inmiddels werd de dreiging van het wolkendek met de minuut ernstiger... Hm, straks krijgen we hier nog behoorlijk wat regen op onze nek... Snel doorfietsen dus!
Ter hoogte van Dohan waren de eerste regendruppels daar.... twijfelen : blijf ik vasthouden aan het parcours van de 211km, of sla ik op km 160 af richting Bertrix om zo met 170km af te klokken. Al snel neem ik de beslissing : ik zit geen 5u in de wagen om me door wat regendruppels te laten intimideren...
Uiteindelijk blijft het bij nauwelijks 5 minuten gedruppel, ... ik maakte gelukkig de juiste keuze. Inmiddels begint de afstand toch wel te wegen. Ben uiteindelijk al ruim 170km alleen op pad... Alleen de parcoursbouwers hebben nog een pittige finale aan deze toertocht gebreid : In de laatste 40km staan geen grote hellingen meer op het programma, maar is het een niet aflatende opvolging van korte klimmen en dito afdalingen...
Uiteindelijk fiets ik deze 211km, 3275hm aan een gemiddelde snelheid van 27km/u. Rekening houdend dat ik deze maal niet vergat te genieten, de tocht alleen fietste, en tijdens meerdere passages wat inhield, op de hellingen niet voluit ging... best tevreden met deze prestatie!
En o ja, mij zien ze hier zeker terug : perfecte organisatie, prachtig parcours (geen enkele drukke weg, continu prachtige landschappen, sfeervolle dorpjes), goede en voldoende bevoorradingen... Een aanrader!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten