Reeds enkele jaren staan de toertochten doorheen het Zoniënwoud in mijn agenda aangestipt. Het kwam er evenwel nooit van. Ook voor vandaag was het even twijfelen : Twee events op donderdag- en vrijdagavond, het lekkere tafelen op zaterdagavond wakkerden de verleiding om uit te slapen aan.... maar de goesting om in het Zoniënwoud te biken haalde het!
Na het verlaten van de autosnelweg zag ik al snel de pijlen naar de start... Alleen een parkeerplaats vinden... geen sinecure! Men kon zich inschrijven tot 10u30. Uiteindelijk schreef ik me, in het gezelschap van een 20tal overige mountainbikers, volgens het just-in-time principe in.
Na een korte passage op het fietspad volgde de eerste splitsing (66km linksaf, 44 & 30km rechtdoor). Even verder sloot iedereen weer op hetzelfde parcours aan : een nijdige, behoorlijk lange klim over deels onverharde weg. Het peloton versplinterde. Een lange sliert mountainbikers stoempte zich vooruit naar de top. Bovengekomen kon men genieten van de prachtige natuur... Het aangename herfstzonnetje verwarmde ons niet alleen, maar zorgde voor een prachtige gloed op het bladerdek.
Na enkele kasseistroken volgde een single-track door een bos om uiteindelijk, na een mooie afdaling, richting de eerste bevoorrading te fietsen. Hiervoor had men geopteerd voor een leuke locatie aan een meer. Helaas was naast sportdrank geen voeding meer te verkrijgen. Het succes van de tocht, blijkbaar 1400 deelnemers ipv de 800 in 2008, had men niet voorzien.
Hierna reden we vrij snel naar het Zoniënwoud. Voor mij de eerste kennismaking. En ze is me ongelooflijk bevallen : een zeer mooie afwisseling van single-tracks, bredere paden, en een twee-tal technische passages. Bijzonder mooi fietsen, ... uiteraard zullen de mountainbikers-pur-sang meer technische stroken wensen... voor mij hoeft dit niet. Echt mooi, af en toe goed uitkijken naar de pijltjes... en naar de vele andere sporters in het zoniënwoud. Heel wat mountainbikers die in tegenstelde richting fietsten, veel lopers & ruiters. Het bos is er natuurlijk voor iedereen. Bovendien bleef iedereen hoffelijk, dank je wel aan zij die rustig achter mij bleven op de technische passages, of die rechts invoegden op de bredere paden bij het inhalen.
Ter hoogte van Ukkel kregen we de tweede bevoorradingspost. Deze post was inmiddels een tweede maal bevoorraad : voldoende cake, koekjes en sportdrank! Deze verpozing was welgekomen. Eenmaal opnieuw op krachten dan maar de baan gedwarst voor het tweede luik doorheen de bossen. Ook hier kregen we enkele tracks voor de wielen geschoven.
De laatste kilometers brachten ons doorheen Hoeilaart. Hier kregen we diverse paden, en toch ook nog wat hoogtemeters te verwerken. In plaats van natuurschoon konden we ons hier vergapen aan villa's die in de serie de Rodenburgs niet zouden misstaan. De laatste loodjes begonnen inmiddels zwaar te wegen : regelmatig zag ik pijlen richting Overijse, en toch stuurden de parcoursbouwers ons opnieuw een andere richting uit... en deze richting bracht ons vooral naar alle hoogtes uit de omgeving.
De laatste paden brachten ons opnieuw naar het voetbalstadion van Overijse. Snel afspuiten van de MTB, een goede warme douche en ik vertrok opnieuw huiswaarts.
Een geslaagde tocht!
Al is het een ruim uur auto rijden tot in Overijse, hier kom ik zeker en vast terug!
Johan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten