Waalse Pijl 2010

Vandaag verstoorde de wekker (overigens net als donderdag voor de Steven Rooks Classic) omstreeks 3u30 mijn slaap. De twijfel of het na de harde inspanning van donderdag wel verstandig was om naar Spa af te reizen voor de Waalse Pijl hield me nog even in de ban, ... en in mijn bed. Toch zorgde een half uurtje later de douche voor een frisse kop.

Omstreeks 7u15 kwam ik aan te Spa. Voor vandaag had ik een reporter in mijn zog, mijn zoon wou de camera wat verder uittesten. Hoedanook al veel volk. De weg stond van begin tot eind aan beide zijden volgeparkeerd.... dan maar de parking van de plaatselijke supermarkt.

Slechts 6° : me dus behoorlijk warm aangekleed, wat extra voeding genomen en afgesproken met echtgenote en zoon, mijn volgers voor vandaag, dat we elkaar een 1e maal zouden treffen aan de 1e bevoorrading.




Fietsend doorheen Spa zag ik dat er weinig echt grote groepen deelnemen aan deze toertocht : meestal 4à5 man van dezelfde club, ook veel fietsers, net als mij vandaag, die de Waalse heuvels alleen wilden bedwingen. Eens het stadscentrum uit draaiden we linksop voor de eerste helling van de dag : Le Maquisard.

Deze eerste helling is drie kilometer lang en kent een gemiddelde stijging van 5.1%. Deze eerste 154 hoogtemeters zijn dan ook een mooie opwarmer... en zijn een mooie voorbode voor wat volgt.

Vanaf nu is het inderdaad verder fietsen over continu glooiende wegen... tot Remouchamps.

In Remouchamps krijg ik voor de tweede maal in drie dagen tijd La Redoute voorgeschoteld. Deze helling ligt me niet echt, daarvoor is de maximale stijging van 22% me te hoog... Toch voelt dit na amper 17km totaal anders aan dan halverwege de SRC, of op het einde van TBT. De fotografen staan er wel... dus geef ik toch het beste van mezelf.

Bovengekomen is het even uitkijken naar het juiste parcours, voor de 210km is het rechtsafdraaien, de afdaling tegemoet. Het slechte wegdek ligt nog nat, het blijft dus uitkijken. Een blik op de flightdeck toont me dat ik reeds 25km achter de rug heb, wellicht verstandig om een groepje op te zoeken. Ik sluit me aan bij een drietal uit Lokeren.

Samen met hen neem ik de klimmen 'Les Forges' & 'Côte d'Avister' voor de rekening. Na deze klimmen wacht dit drietal elkaar op, ik neem resoluut de afdaling naar Limont waarna de Côte de Hestreux wacht.

Hier situeert zich tevens de eerste bevoorrading, en zie ik dus mijn volgers terug. De mist is inmiddels verdwenen, uit de wind voelt de zon aangenaam aan. We kijken geamuseerd toe hoe een fietser met zijn hondje in een mandje gemonteerd aan zijn stuur toekomt. Tijdens de Grinta kwam ik deze man ook al tegen. Chapeau om met dit extra gewicht deze zware toertocht te ondernemen! Na het versterken van de inwendige mens ga ik opnieuw op pad.

De volgende 20km glooiende wegen brengen me over Hody, Fraiture en Atrin. Deze passage situeert zich op een platteau in deze Ardennen, ... en de wind heeft er vrij spel! Helaas ben ik hier quasi alleen, geen fietsers met een goed tempo zodat er reeds diep uit het krachtenarsenaal wordt geput. Korte tijd later wordt de Côte de Horion ons voor de wielen geschoven.

Als beloning volgt de lange afdaling naar Durbuy. Ter hoogte van Durbuy is het links opdraaien en enkele honderden meters verder opnieuw naar rechts. Het bordje Côte de Warre lacht er ons toe. Behoedzaam neem ik deze klim, niet teveel woekeren met de krachten... ik wil, na donderdag, niet teveel boven de overslagpols fietsen.

Bovengekomen ga ik op zoek naar een groepje, .... dit blijkt in deze Waalse klassieker niet zo eenvoudig te vinden, ... uiteindelijk pik ik aan bij een Waalse wielertoerist. Ik nestel me in zijn wiel en ben blij een 15tal km zo beschut te zijn tegen de wind.

Zo kan ik met verse moed starten aan de côte de Roche à Frêne. Deze 2km lange klim heeft ook al een gemiddelde stijging van 9.5% zodat het hier opnieuw goed doseren wordt... Op de 39/27 naar boven, mijn kleinste verzet, maar toch slaag ik erin om behoorlijk wat fietsers in te halen. Dit geeft me moed. Aan de bevoorrading gekomen zie ik niet alleen mijn volgers terug, maar tref ik er ook de voltallige Veltec-Equipe.

De derde passage van deze Waalse Pijl brengt me over vier hellingen : telkens hellingen met een iets minder bekende naam, maar wel mooie lopers... onder het motto dit zal dan wel een mooie training voor 3Ballons zijn fiets ik de Côte de Haute-Bodeux, Côte de Bergeval, Côte de Noirefontaine & Côte de Neuville op een gelijkmatig tempo omhoog.

Ik ben hierbij blijkbaar toch net te diep in mijn krachten gegaan, want ik heb dringend nood aan voeding en drank. Bij de bevoorrading fiets ik dan ook onmiddellijk naar de wagen : 2 bananen, een volledig stuk peperkoek en 2 w-cups. Ik speel het allemaal binnen en spoel alles door met een volledige bidon. Ik prijs me gelukkig dat echtgenote en zoon vandaag volgen, ... zonder deze extra bevoorrading werd het wel heel moeilijk.

Nu volgt een mooi rondje Stavelot. Drie hellingen om ons opnieuw te pijnigen. Zowel op de Stockeu als op de Thier de Coo zie ik quasi iedereen zich naar boven hijgen... enkelen zelfs te voet. Op de Wanne zie ik het thuisfront staan zodat ik er nog eens alles uit pers om enkele fietsers in te halen.

De laatste 20km is geen rechte lijn naar Spa... Neen we krijgen eerst nog de Haute Levée voorgeschoteld. Niet alleen de vermoeidheid speelt ons hier parten, maar ook de hardnekkige wind. Na wellicht 150km alleen fietsen zoek ik hier nog even de beschutting van enkele wielertoeristen op. Op die manier recupereer ik en slaag ik erin op de Rosier een behoorlijke tijd neer te zetten.

Als beloning krijg ik niet alleen een mooie afdaling naar Spa, maar vooral ook 2 glunderende blikken van het thuisfront aan de aankomst.

Tijdens deze 213km werden er 3950 hoogtemeters overwonnen. Dit brengt mijn weeksaldo aan hoogtemeters boven de 6000!