zaterdag 22 mei 2010

Even achteromkijken

Deze week werd de kaap van de 5000 fietskilometers in 2010 overschreden. Tijd voor een terugblik.

Begin 2010 kenmerkte zich vooral door uiterst koude temperaturen. Vrieskou en sneeuwval lieten lange duurtrainingen niet toe. Toch werd de fiets regelmatig van stal gehaald om stelselmatig de conditie op te bouwen. De toertochten 'Omloop Passage' als 'E3 Prijs' werden ingelast als aanloop naar Vlaanderens Mooiste.

Daar waar deze Ronde Van Vlaanderen nog een flandrienweer kende, werden we in de tochten Rit Van de Gouverneur, PVP Classic & Grinta verwend met droog en aangenaam fietsweer.

Tijdens elk van deze toertochten kon ik een goed fietsgevoel ervaren... dewelke uiteindelijk bevestigd werd via mijn 16e plaats (1993 deelnemers) in de Steven Rooks Classic.

Via de hiernavolgende link kan u mijn beelden aan deze cyclo bekijken : Filmpje Steven Rooks Classic
Op de beklimming van La Redoute ziet u enkel de deelnemers van de 155km, op de volgende beelden ziet u deelnemers van 155 & 110km door elkaar heen.

Na deze goede ervaring in de Ardennen opteer ik voor het tweeluik Waalse Pijl en Tilff Bastogne Tilff.

Beide toertochten telkens op een gematigd tempo, ... dit in het vooruitzicht van wat komt in de volgende periode :

12 juni 2010 : Cyclo 3Ballons
03 juli 2010 : Cyclo La Marmotte
17 juli 2010 : Fietsweekend Givet

Nadien volgen drie weken zonder fiets, om vanaf de tweede helft augustus toe te leven naar het Mont Ventoux-fietsweekend.

zondag 16 mei 2010

Waalse Pijl 2010

Vandaag verstoorde de wekker (overigens net als donderdag voor de Steven Rooks Classic) omstreeks 3u30 mijn slaap. De twijfel of het na de harde inspanning van donderdag wel verstandig was om naar Spa af te reizen voor de Waalse Pijl hield me nog even in de ban, ... en in mijn bed. Toch zorgde een half uurtje later de douche voor een frisse kop.

Omstreeks 7u15 kwam ik aan te Spa. Voor vandaag had ik een reporter in mijn zog, mijn zoon wou de camera wat verder uittesten. Hoedanook al veel volk. De weg stond van begin tot eind aan beide zijden volgeparkeerd.... dan maar de parking van de plaatselijke supermarkt.

Slechts 6° : me dus behoorlijk warm aangekleed, wat extra voeding genomen en afgesproken met echtgenote en zoon, mijn volgers voor vandaag, dat we elkaar een 1e maal zouden treffen aan de 1e bevoorrading.




Fietsend doorheen Spa zag ik dat er weinig echt grote groepen deelnemen aan deze toertocht : meestal 4à5 man van dezelfde club, ook veel fietsers, net als mij vandaag, die de Waalse heuvels alleen wilden bedwingen. Eens het stadscentrum uit draaiden we linksop voor de eerste helling van de dag : Le Maquisard.

Deze eerste helling is drie kilometer lang en kent een gemiddelde stijging van 5.1%. Deze eerste 154 hoogtemeters zijn dan ook een mooie opwarmer... en zijn een mooie voorbode voor wat volgt.

Vanaf nu is het inderdaad verder fietsen over continu glooiende wegen... tot Remouchamps.

In Remouchamps krijg ik voor de tweede maal in drie dagen tijd La Redoute voorgeschoteld. Deze helling ligt me niet echt, daarvoor is de maximale stijging van 22% me te hoog... Toch voelt dit na amper 17km totaal anders aan dan halverwege de SRC, of op het einde van TBT. De fotografen staan er wel... dus geef ik toch het beste van mezelf.

Bovengekomen is het even uitkijken naar het juiste parcours, voor de 210km is het rechtsafdraaien, de afdaling tegemoet. Het slechte wegdek ligt nog nat, het blijft dus uitkijken. Een blik op de flightdeck toont me dat ik reeds 25km achter de rug heb, wellicht verstandig om een groepje op te zoeken. Ik sluit me aan bij een drietal uit Lokeren.

Samen met hen neem ik de klimmen 'Les Forges' & 'Côte d'Avister' voor de rekening. Na deze klimmen wacht dit drietal elkaar op, ik neem resoluut de afdaling naar Limont waarna de Côte de Hestreux wacht.




Hier situeert zich tevens de eerste bevoorrading, en zie ik dus mijn volgers terug. De mist is inmiddels verdwenen, uit de wind voelt de zon aangenaam aan. We kijken geamuseerd toe hoe een fietser met zijn hondje in een mandje gemonteerd aan zijn stuur toekomt. Tijdens de Grinta kwam ik deze man ook al tegen. Chapeau om met dit extra gewicht deze zware toertocht te ondernemen! Na het versterken van de inwendige mens ga ik opnieuw op pad.

De volgende 20km glooiende wegen brengen me over Hody, Fraiture en Atrin. Deze passage situeert zich op een platteau in deze Ardennen, ... en de wind heeft er vrij spel! Helaas ben ik hier quasi alleen, geen fietsers met een goed tempo zodat er reeds diep uit het krachtenarsenaal wordt geput. Korte tijd later wordt de Côte de Horion ons voor de wielen geschoven.

Als beloning volgt de lange afdaling naar Durbuy. Ter hoogte van Durbuy is het links opdraaien en enkele honderden meters verder opnieuw naar rechts. Het bordje Côte de Warre lacht er ons toe. Behoedzaam neem ik deze klim, niet teveel woekeren met de krachten... ik wil, na donderdag, niet teveel boven de overslagpols fietsen.

Bovengekomen ga ik op zoek naar een groepje, .... dit blijkt in deze Waalse klassieker niet zo eenvoudig te vinden, ... uiteindelijk pik ik aan bij een Waalse wielertoerist. Ik nestel me in zijn wiel en ben blij een 15tal km zo beschut te zijn tegen de wind.

Zo kan ik met verse moed starten aan de côte de Roche à Frêne. Deze 2km lange klim heeft ook al een gemiddelde stijging van 9.5% zodat het hier opnieuw goed doseren wordt... Op de 39/27 naar boven, mijn kleinste verzet, maar toch slaag ik erin om behoorlijk wat fietsers in te halen. Dit geeft me moed. Aan de bevoorrading gekomen zie ik niet alleen mijn volgers terug, maar tref ik er ook de voltallige Veltec-Equipe.

De derde passage van deze Waalse Pijl brengt me over vier hellingen : telkens hellingen met een iets minder bekende naam, maar wel mooie lopers... onder het motto dit zal dan wel een mooie training voor 3Ballons zijn fiets ik de Côte de Haute-Bodeux, Côte de Bergeval, Côte de Noirefontaine & Côte de Neuville op een gelijkmatig tempo omhoog.

Ik ben hierbij blijkbaar toch net te diep in mijn krachten gegaan, want ik heb dringend nood aan voeding en drank. Bij de bevoorrading fiets ik dan ook onmiddellijk naar de wagen : 2 bananen, een volledig stuk peperkoek en 2 w-cups. Ik speel het allemaal binnen en spoel alles door met een volledige bidon. Ik prijs me gelukkig dat echtgenote en zoon vandaag volgen, ... zonder deze extra bevoorrading werd het wel heel moeilijk.

Nu volgt een mooi rondje Stavelot. Drie hellingen om ons opnieuw te pijnigen. Zowel op de Stockeu als op de Thier de Coo zie ik quasi iedereen zich naar boven hijgen... enkelen zelfs te voet. Op de Wanne zie ik het thuisfront staan zodat ik er nog eens alles uit pers om enkele fietsers in te halen.



De laatste 20km is geen rechte lijn naar Spa... Neen we krijgen eerst nog de Haute Levée voorgeschoteld. Niet alleen de vermoeidheid speelt ons hier parten, maar ook de hardnekkige wind. Na wellicht 150km alleen fietsen zoek ik hier nog even de beschutting van enkele wielertoeristen op. Op die manier recupereer ik en slaag ik erin op de Rosier een behoorlijke tijd neer te zetten.

Als beloning krijg ik niet alleen een mooie afdaling naar Spa, maar vooral ook 2 glunderende blikken van het thuisfront aan de aankomst.

Tijdens deze 213km werden er 3950 hoogtemeters overwonnen. Dit brengt mijn weeksaldo aan hoogtemeters boven de 6000!

vrijdag 14 mei 2010

Cyclo : Steven Rooks Classic

De maanden januari tot en maart staan traditioneel in het teken van algemene conditieopbouw. Begin april vormt de Ronde Van Vlaanderen dan de eerste test waarna ik via deelname aan verschillende toertochten, Rit van de gouverneur - PVP Classic - Grinta Challenge, de conditie verder hoop te verbeteren.

Dit alles om in de door mij gestelde doelen een behoorlijke prestatie neer te zetten.

De Steven Rooks Classic staat - op hemelvaartsdag - in mijn agenda aangekruist als eerste doel. Deze cyclo reed ik reeds in 2008 en was toen supertevreden met mijn prestatie : 29.53 gemiddeld, en 59e op 1370 deelnemers.

Ik wil deze goede prestatie dit jaar evenaren. Hoedanook geen sinecure want er zijn quasi 2x zoveel deelnemers, en onder druk van enkele Waalse gemeenten verdwijnt één typisch cyclo-aspect : geen politiebegeleiding, en dus wel stoppen aan ieder kruispunt...

Na een 2uur durende autotocht kom ik omstreeks 6u aan te Maastricht. Ondanks dit vroege uur is er al volop bedrijvigheid aan de startplaats : het NH-Hotel. Tenten worden klaargezet, de sponsors bouwen hun stand uit... en in het hotel zie ik tal van fietsers aanschuiven aan het ontbijt. Om 7u haal ik mijn startdocumenten op en maak me dan rustig klaar voor de start.

Omstreeks half acht is het zover : de eerste fietser staat reeds aan de startboog. Ik ga er naast staan, zo verzekerd van een goede startpositie. Vrij snel volgen diverse renners... enkelen herken ik van de editie in 2008. Ook zie ik enkele truitjes van gaul.nl & veltec. Ook voor dit jaar is er dus een sterk deelnemersveld. Nogal wat onder hen zijn cyclo-specialisten : ze praten over de voorbije Fietschallenge, hun toptijden in Marmotte, 3Ballons... Net als in 2008 besef ik dat ik hier niet op mijn plaats sta. Helemaal niet als even voor 8u ook Laurens Ten Dam zich naast mij positioneert.

In het wiel van deze Rabobankrenner, die in opbouw naar de Tour de France is, fiets ik onder de startboog door, de matten van de tijdsregistratie geven de traditionele biep, en ... vervolgens worden we met zijn allen het fietspad opgestuurd. Het lot van ieder die in Nederland fietst.

Op het fietspad wordt er toch behoorlijk snel gefietst, ... zeker wanneer dit fietspad even later uitmondt in een kleine weg. Bij de eerste helling gaat de snelheid alleen nog de hoogte in, ... ik kijk even om en zie toch een 100tal fietsers in ons zog.

De klimmen die volgen wordt er telkens een hoog tempo aangehouden. Na 25km weet onze groep zich op die wijze gereduceerd tot een 35tal fietsers. Ik prijs me gelukkig, in 2008 had ook ik dan al de rol gelost.

Alleen dan, bij de volgende helling... gaat Laurens Ten Dam stevig aan de kop sleuren. Ik neem me voor dat ik hoedanook zo lang als mogelijk bij deze groep wil blijven, ... probeer het tempo te volgen, ... alleen de benen willen niet mee, ... ik zie anderen afhaken... ook ik kraak. Met een vijftal zien we de 30 andere fietsers een 200m voor ons uit fietsen. Ronddraaiend aan snelhden, jawel tot 50km/u, krijgen we na een achtervolging van 5km! met 3 man opnieuw aansluiting.

Op de Holiguette krijgen we een zelfde scenario : ook op deze 700m tot 11%stijging ment Ten Dam de groep. Hij trekt iedereen op het lint, maar deze keer blijf ik in het wiel. Inmiddels is het niet alleen zwoegen op de hellingen. Ook na iedere afdaling is het voor mij spurten om het gaatje te dichten. Ik vloek op mijn gebrek aan stuurvaardigheid, daalcapaciteiten...

Focussen op het positieve is nu éénmaal beter, even kijken op de flightdeck naar de gemiddelde snelheid dus : 33km/u. En dit ondanks dat 3/4e van de 2100 hoogtemeters zich in de eerste 80km situeert. Toch tevreden zijn dus, ... bovendien weet ik dat ik nu bij deze groep kan blijven tot aan La Redoute. Deze helling is te steil voor mij, en weet dat ik niet de klasse heb van de rest in deze groep. Ik zal ze dus op eigen tempo omhoog fietsen en nadien aansluiting zoeken bij een ander groepje.

Met nog een 25tal fietsers draaien we zo La Redoute op. Ik kijk naar de flightdeck en zie nog een snelheid van 40km/u... ik schakel kleiner tot 39/21 en zie de overige 24 fietsers onmiddellijk uit mijn gezichtsveld verdwijnen... De weg is integraal met 'Phil' beschilderd... als ik even later op dit natte wegdek op de witte verf slip met mijn achterwiel vloek ik... ik blijf overeind en sleur me op 39/27 naar boven. 2 fietsers kon ik op de klim nog inhalen. Er zijn dus 22 fietsers weg, ik bedenk dat ik dus nog 23e kan worden... voldoende motivatie om na de afdaling opnieuw de gashendel open te draaien.

Met een fietser van gaul.nl slaag ik erin om nog enkele andere andere renners fietsers bij te benen. Met vijf man nemen we de volgende steile klimmen voor de rekening :
Côte de Cornemont, 3000m, 9%
La Trasenter, 2900m, 15%
Bois d'Olne, 1100m, 22%.

De klim op Bois d'Olne is eigenlijk quasi 3km lang, alleen het laatste steilste stuk is 1100m lang. De weg kronkelt zich echt de hoogte in, de camera's staan hier goed opgesteld, mooie videobeelden!

Na iedere afdaling is het voor mij opnieuw versnellen om de drie overige renners in te halen... ik voel dat dit krachten kost en ga meer risico's nemen om toch maar het juiste spoor te kunnen houden.

Bij de laatste klim 'Les Waides', opnieuw 2500m lang met een maximale stijging ad 14%, haakt de gaul.nl-renner af. Met ons drietal is het nu in rechte lijn opnieuw naar Maastricht. Ook in deze laatste passage slagen we erin om nog enkele renners van de initiële kopgroep in te halen.

De snelheid blijft te hoog voor mij, ik probeer nog eens een kilometer kopwerk voor mijn rekening te nemen, maar besef dat dit mijn laatste stuiptrekking is... De laatste kilometers gaan opnieuw over fietspaden, bij het inhalen van twee kinderen aarzel ik even en de overige 2 renners nemen al snel 10m afstand. Deze 10m krijg ik maar niet gedicht, ik kan de snelheid op 39km/u houden, maar niet verder... Na 2km kan ik ook die 39km/u niet meer aanhouden, ik begeef... ik zie ze uit het gezichtsveld verdwijnen...

Gelukkig is een km verder de finish in zicht, na het inhalen van enkele deelnemers aan de 110km, pers ik er nog een spurtje uit en fiets over de matten van de tijdsregistratie.

Onmiddellijk na de meet wordt me gevraagd om de chip van de tijdsregistratie te verwijderen, ik buig me voorover om deze uit het voorwiel te verwijderen, ... Besef plots dat ik helemaal kapot ben... sta nog te daveren van de inspanning...

Ik neem het redbull-blikje niet aan maar ga me onmiddellijk op een bank gaan leggen.. Even bekomen! Na 5minuten bel ik het thuisfront : apetrots > 31.7 gemiddeld en zeker top20.

'S avonds check ik het klassement :

01 Sjef Graafmans 155km 8:06:00 12:41:23
02 Laurens ten Dam 155km 8:05:38 12:41:24
03 Bas Vankan 155km 8:05:42 12:43:24
04 Jos Wolfkamp 155km 8:05:48 12:43:31
05 Arnold Stam 155km 8:05:38 12:43:30
06 Carlo Kop 155km 8:05:50 12:45:54
07 Gerben Brans 155km 8:05:49 12:45:55
08 Jo Ferket 155km 8:05:43 12:45:52
09 Valentino Roncada 155km 8:05:44 12:45:56
10 Taeke Oppewal 155km 8:05:42 12:45:55
11 Jurrien Von Colthoff 155km 8:06:09 12:56:54
12 Maarten Muurmans 155km 8:05:46 12:56:52
13 Harry Drevel 155km 8:05:50 12:56:57
14 Jolle de Vries 155km 8:05:43 12:56:53
15 Frank Scheffer 155km 8:05:55 12:57:54
16 Johan Devroe 155km 8:05:40 12:58:21
17 Thomas van der Luer 155km 8:05:42 13:00:45
18 Ronald van Herp 155km 8:05:41 13:04:03
...
1000 Martijn Storm 155km 8:07:42 14:57:33
...
Uiteindelijk bereikten 1993 deelnemers de finish.


De doelstelling voor de Steven Rooks Classic werd gehaald. Toch werden ook mijn minpunten opnieuw blootgelegd : dalen, bochtenwerk.

Zaterdag dus naar de Waalse Pijl om hier wat in te oefenen.