In augustus volgden enkele duurtrainingen als voorbereiding op deze cyclo. Zo reed ik ondermeer de Tom Simpson Memorial. Het was tijdens de après van deze toertocht dat ook David en Jeroen van club Merijenniezere zich engageerden tot deelname aan deze laatste cyclo van het jaar.
Even na 8u00 schreven zij zich deze ochtend ook in, ... inmiddels trof ik enkele bekenden aan : Rob, Paul, Bob, Bruno, ... Of hoe nogal wat fietsers die ik ook aantrof op GF Ardennaise, GF Eddy Merckx, La Marmotte, ... in deze cyclo opnieuw wilden presteren.
Overigens was het deelnemersveld toch van een echt hoog niveau : elite zonder contract, nevenbonders, ... slechts een beperktere groep 'gewone' wielertoeristen...
Na de gebruikelijke toespraken volgde omstreeks 9u00 de start. Amper 100m verder en ik hoorde een gulle schaterlach achter mij : David maakte er mij attent op dat één fietser reeds de verkeerde richting uitreed... veel tijd voor spielerei werd ons niet gegund... de volledige groep reed onder een hoog tempo door de straten van Verviers. Hierbij was het vooral aandachtig zijn voor de paaltjes, de inderhaast aan de kant geparkeerde wagens...
Na zowat 5km fietsen, bij het verlaten van Pepinster, kregen we de Côte de Tancrémont voorgeschoteld : over 4km overbrug je er zo een 200m hoogteverschil. Een behoorlijk lange en toch wel lastige klim dus... en dit zeker bij een snelheid van 30km/u! Stond ik bij de start vooraan goed gepositioneerd, dan was deze goede uitgangspositie bij de start van de klim naar de vaantjes... bij deze klim dus zeker geen plaatsen verder verliezen om toch bij een goede groep te kunnen aansluiten... Zo was het 4km lang echt op de tanden bijten.
Uiteindelijk kwamen we met een 7tal op de top. Eén onder ons moedigde iedereen aan om mee rond te draaien om zo bij de grotere groep van 25 renners voor ons aan te sluiten. Met zijn allen zagen we hier het belang van in zodat we vlot rond draaiden. Na enkele kms was de aansluiting een feit... tijd om in het zog van deze ruimere groep wat uit te rusten. Ik speelde de eerste WCup binnen.
Na een kleine 20km volgde de klim van Gomzé-Andoumont naar les Hornais. Ik voelde dat ik beter kon dat het groepstempo, zag evenwel geen groep voor, noch achter ons... en met alle wind die er was oordeelde ik dat het beter was om in dit gezelschap verder te fietsen. Nog één fietser in cyclobenelux-outfit bevond zich in onze groep, tijd om even een praatje te maken... en te peilen naar waar Paul zich zou bevinden : voor, of achter ons. Vermoedelijk fietste hij in een achtervolgende groep, net als David en Jeroen.
Uiteindelijk nam ik genoegen met de situatie : ik zat in een groep die er een mooi, maar geen supertempo op nahield... of hoe ik deze keer in de finale misschien nog wat extra krachten zou hebben. Zo fietste ik op het vlakke mooi midden in de groep, en op de hellingen eerder met de rem op... De lastigste passages waren, vooral gezien het halfnatte wegdek, de afdalingen. Ik wou geen risico nemen en daalde als steeds als traagste van de groep zodat het nadien telkens spurten was om aan te sluiten.
Na zowat 95km volgde dan de 6km lange zijkant van La Redoute : tijd om de benen te testen! Een geslaagde test want we fietsten met een drietal voorop. De wind bleef in alle hevigheid blazen zodat we het tempo milderden waardoor opnieuw een 15tal aansloot. Hoedanook de groep was zo gehalveerd.
In groep onderhielden we nu een hoog tempo, de snelheid daalde nauwelijks onder de 40km/u. Ook de volgende helling werd gezwind genomen, eenzelfde scenario volgde : met een zestal voorop om in de afzink opnieuw te worden ingelopen. Op de vlakke stroken reden uiteindelijk drie renners op kousevoeten weg. Een Waalse renner zag mijn aarzeling doch gaf geruststellend aan : geen extra krachten verspillen, we halen ze op de laatste klim wel bij.
We kwamen tot op een 15tal meter... maar de aansluiting konden we toch niet maken. Wel reduceerden we de kopgroep verder... We bleven nog met een 8tal renners over. In de afzink werd het tempo verschroeiend hoog gehouden. Slechts enkelen slaagden er in om terug te komen... voor mij was het, inmiddels in de straten van Verviers, na ieder rond punt, tot het uiterste gaan om in de groep te blijven.
Voor ik het besefte zag ik de finishboog voor mij : ik perste er nog éénmaal alles uit en zag mijn hoogste hartslagwaarde van de dag op de garmin verschijnen.
95e op 300 deelnemers, 130km, 1850hm, 32.06avs : best tevreden!
Onmiddellijk na afloop was het even kennismaken met Arno Van Helvoort en bijpraten met Rob.
Paul stopte in de aanvangsfase bij een valpartij en had dus vooral een inhaalrace achter de rug. Hij eindigde een kwartiertje later als 128e.
Kort na hem overschreden ook David & Jeroen de finish.
Na de verkwikkende douche in de plaatselijke sporthal schoven we aan voor de pasta en de braadworsten, er heerste een heerlijke sfeer! Of een ideale seizoensafsluiter!!
Met dank aan Rob voor de foto's!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten