maandag 21 december 2015

Terugblik 2015

Met de jaarwisseling in zicht, hoog tijd om even terug te blikken.

2015 was in meerdere opzichten een boeiend jaar :

Er waren de boeiende city-trips naar Budapest, Milaan en Parijs.  Prachtige steden met elk hun eigen charme en aantrekking!  Een prachtige gezinsvakantie in Toscane was de bijzonder smakelijke kers op de taart.

De jongste dochter startte aan de hogeschool, de oudste dochter begon - geladen met twee diploma's - de professionele carrière... en de zoon situeert zich halverwege zijn universitaire studies.  

Samen met Marleen herontdekte ik de bioscoop : nogal wat weekends stond er een kinepolis-bezoek op de agenda!  Heel wat lekkere momenten speelden zich af in de vele leuke restaurantjes die de regio Zuid-West-Vlaanderen rijk is.

Er werd ook gefietst : de mooie tochten brachten me niet alleen doorheen de wondermooie natuur, het waren ook vaak momenten van intense kameraadschap!  Puur sportief gezien waren er hoogtepunten met de 5e Klimclassic, een 5e Trois Ballons en een super geslaagde Vélomediane.  Afzien was het dan weer op de Marmotte waar mijn 9e deelname in een Marmotton resulteerde.

Na al enkele jaren workshops te hebben gegeven voor collega's startte ik op professioneel vlak met het geven van uiteenzettingen voor cliënten : Van Knokke over Tielt tot Aalst, van Poperinge over Waregem tot Wetteren... elke provinciestad kwam aan de beurt.  In Oostende was er dan weer een presentatie samen met Paul D'Hoore.

Met de vzw Cyclo4Cancer haalden we ook in 2015 de kaap van 10.000 euro tvv Stichting Tegen Kanker.  Dit dankzij een sterk bestuur dat het voorbije jaar verder uitbreidde.  Dit was ook nodig om de diverse activiteiten op een goed niveau te organiseren : De quiz, de spinning-marathon, de deelname aan Levensloop, de wijnverkoop, een succesvol klavertje vier! 

Na 2 jaar voorzitterschap, en 430.000 euro opbrengst voor de strijd tegen kanker, kon ik Levensloop Kortrijk in goede handen overlaten aan een sterk comité.  Dit kan onder nieuw voorzitter Jurgen verder bouwen op de stevige fundamenten door Lieve Maes en mijzelf samen met de comités '14 en '15 gelegd.  Hiertoe hebben ze prachtige troeven : de naamsbekendheid is in de regio aanwezig, mijn prospectie-werk loont nog steeds, nieuwe teams meldden zich, eerdere teams blijven enthousiast.   Het team logistiek werd met het professionele TheaTech uitgebreid, met een inventiviteitsinjectie als gevolg.

Op voordracht van de Stichting Tegen Kanker werd ik door de American Cancer Society als 5e Belgische Global Hero Of Hope aangeduid.  Hiermee neem ik een ambassadeursrol voor de strijd tegen kanker op.

2015 was niet allemaal rozengeur en maneschijn : de combinatie van de drukke professionele activiteiten en het vrijwilligerswerk wogen zwaar door!  Dit had niet alleen een impact op de mindere sportprestaties, ... de opgebouwde vermoeidheid knaagde ook aan de gezondheid!

Net na levensloop was er dan plots de twijfel over de resultaten bloedanalyse, de angst voor de tumor was plots opnieuw op het voorplan.  

In de laatste weken van '15 was er ook het afscheid van enkele lotgenoten.  Enerzijds was dit de harde confrontatie met het lot, anderzijds toch ook soms het besef dat Levensloop ook voor hen echt betekenis had!

Net voor Kerst had ik dan de eigen check-up.  Een positief rapport waarmee ik blij het nieuwe jaar tegemoet ga!

Alvast aan allen Fijne Feesten!


dinsdag 13 oktober 2015

Wintertraining 2015

De temperaturen namen de voorbije dagen een ware duikvlucht : de hit 't is weer voorbij die mooie zomer helaas weer actueel!

Stilaan denken we dus hoe we die periode van kortere dagen sportief invullen!

Bij het doorkruisen van de Vlaamse wegen valt alvast de natuurpracht op : het kleurenpallet dat de natuur ons nu te voorschijn tovert is magnifiek!  De keuze om buiten te spelen ligt voor de hand : hetzij met de MTB, de crossfiets... of waarom ook niet door de loopschoenen even aan te trekken!

Helaas nadert met de herfstvakantie in zicht ook de periode van meer regen en wind.  Binnen actief zijn kan : hetzij in de fitness, de spinning, ... loopband of rollen!

Mijn keuze is alvast bepaald : de voorbije weken proefde ik van het online fietsen!  Ik downloadde onder andere de toepassingen van TrainerRoad en Zwift...  Jawel ik ben verkocht!  Vooral Zwift vind ik schitterend : samen met andere fietsers - wereldwijd verspreid - virtueel samen fietsen, en inmiddels gericht trainen spreekt mij bijzonder aan!  

Na ruim 6 weken waar ik door de Levensloopdrukte en een periode van ziekte niet aan sport toekwam, ... zal ik me dus online weer op gang fietsen :-)

In de komende weken mag je dan ook enkele updates verwachten over mijn fietsen met de toepassingen Tacx - Zwift - ...



Anderzijds nodig ik je nu reeds graag uit voor

Voordracht wintertraining
Wanneer : Zaterdag 17 oktober 11u30
Waar : Utrecht - Bike Motion
Wat : Wintertraining voor de gedreven wielrenner - voordracht Energylab

Spinningmarathon tvv de strijd tegen kanker
Wanneer : Vrijdag 13 november 18u30 (3u) & Zaterdag 14 november 09u00 (6u)
Waar : Waregem - Bike Fun - Jeugdcentrum
Wat : Spinningmarathon Cyclo4Cancer
Hoe : Online inschrijven via http://www.cyclo4cancer.be/nl/spinningmarathon-2015/



Uiteraard is de winter ook een periode van plannen maken

Daarom zitten we met zij die in 2016 de Cyclo4Cancer boodschap op cyclo's wensen uit te dragen ook al eens samen

Brainstorming seizoen 2016
Wanneer : Vrijdag 16 oktober 20u00
Waar : Waregem - Sportsbar Treffer - Zwembad
Wat : Bespreking kalender 2016
Hoe : Aanmelden via mail naar cyclo4cancer@hotmail.be


woensdag 7 oktober 2015

Promotieviering

De voorbije dagen verliepen me moeilijk! Extreme vermoeidheid, al heb ik er goede hoop op dat mijn lichaam ook deze beklimming tot een goede einde brengt.

Vandaag bracht ik overwegend rustend door... was ook nodig, want wou absoluut fit zijn voor de promotieviering van de bachelors vroedkunde Artevelde. Oudste dochter Emily behoort immers tot de afstuderende vroedvrouwen!

Het was uiteraard met grote trots dat ik vanavond naar de aula van het ICC te Gent afzakte.

Vanaf half zeven liep de aula vol met de naar schatting 80tal afstuderende verplegers/verpleegsters en een 40tal afstuderende vroedvrouwen, alsook een 13tal personen met een postgraduaat in de borstvoedkunde. In hun zog meestal de trotste ouders en partner.

De plechtige viering leerde ons dat dit de eerste lichting vroedvrouwen was die afstudeerde met de toelating op geneesmiddelen - onder voorwaarden - voor te schrijven. Verder kwam ook hier de veranderende wereld aan bod : Wijzigingen in regelgeving (tgv staatshervorming is er meer focus op thuiszorg), nieuwe technologieën (apps, robotica), financiële eisen (ruim 30% ziekenhuizen heeft rode cijfers)...

Belangrijkste was evenwel dat de aanwezige promovendi een mooie carrière tegemoet gaan : heel veel werkgelegenheid! Dit was op de receptie achteraf ook te horen : heel veel gaan - zoals Emily - nog deze maand aan de slag, enkelen zijn dit reeds!

Alvast supertrots op Emily, en de wijze waarop ze dit traject - 3 maand Lissabon incluis - aflegde!!

Emily : Proficiat!!


En uiteraard zie ik nu al uit naar de promotieviering van Vives... begin 2016. Naast het diploma vroedkunde haalde Emily immers ook het diploma verpleegkunde!






vrijdag 2 oktober 2015

Mijn behandeling schildklierkanker

De follow up van schildklierkanker bestaat vooral in een continue opvolging van thyroglobuline.

Thyroglobuline is een eiwit dat door de schildklier wordt aangemaakt.  Voor schildklierkankerpatiënten waarbij de schildklier integraal werd verwijderd mag dit eiwit dus niet opspoorbaar zijn in het bloed.

Zo dit toch detecteerbaar is kan dit een indicatie zijn dat er restweefsel is, of dat er kwaadaardige kankercellen zijn die opnieuw gaan groeien.

Daarnaast zijn er uiteraard de gebruikelijke echografieën waarmee men onder andere nagaat of de lymfeklieren in de hals - waar metastasen vaak voorkomen - zich verder normaal ontwikkelen.

Uiteraard is de scan de beste detectie om eventuele metastasen te ontdekken... alleen is medische beeldvorming net één van de oorzaken van schildklierkanker zodat men dit - althans voor mij persoonlijk - zo weinig mogelijk wenst te doen.

Naast de verwijdering van de schildklier en de radio actieve jodium behandeling (met isolatie in het ziekenhuis) is er de levenslange inname van het synthetische schildklierhormoon.  Dit omdat je zonder dit hormoon geen stofwisseling hebt, en derhalve niet kan leven... maar ook om de TSH te onderdrukken, wat er op zijn beurt voor zorgt dat eventueel overblijvend kwaadaardig restweefsel niet gaat groeien.

Omdat de bij mij gevonden nodus groter dan 5 cm was wordt er bij mij een sterk verhoogde toediening van het synthetische schildklierhormoon toegediend...  om zo de kans op groei van eventueel overgebleven kwaadaardig restweefsel zo klein mogelijk te maken.

Deze onderdrukking van TSH heeft helaas ook vaak voorkomende negatieve gevolgen : hartkloppingen, vermoeidheid, spierzwakte, geheugenzwakte, ...

Bij mijn verhoogde dosis levothyroxine is het vooral de vermoeidheid die mij hindert.  Anderzijds ben ik ervan overtuigd dat het sporten mij helpt tegen die spierzwakte.

Vandaar dat ik me nu naast het verder vechten tegen de vermoeidheid, ook opnieuw zal starten met intensiever te sporten!



maandag 14 september 2015

Levensloop Kortrijk 2015 - Dank U!


Met deze blogupdate wens ik - heel specifiek ten aanzien van allen die ik in dit verhaal meenam  - een dankwoord uit te spreken :

Aan de teams uit mijn directe omgeving die mij in deze strijd tegen kanker volgden :


  • VZW Cyclo4Cancer
    • de collega's van de door mij opgerichte vzw met David De Bie als teamkapitein
  • Benji & The Vets
    • het snelst groeiende team in de laatste weken voor Levensloop, met buurman Nick Simons als teamkapitein
  • WTC Nieuwenhovespurters
    • waarvan zeker de geslaagde kaas- en wijnavond als fundraisingactiviteit bijblijft, met de voorzitter van mijn wielerclub Manfred Amez als teamkapitein
  • ING Midcorp West-Vlaanderen
    • de collega's van de BC Kortrijk en Brugge, met fietskameraad Geert Depoortere als teamkapitein
  • runnING@Kortrijk
    • de collega's van ING Regio Kortrijk, met buurvrouw Annelies Vandebuerie als teamkapitein
  • Alex & de 7 dwergen
    • het team van mijn zoon en dochters met Ellen als teamkapitein
  • team roes-ing
    • de ING collega’s van Regio Roeselare onder de deskundige leiding van teamkapitein, en mijn zus, Hilde
  • Houtland@ING
    • de collega’s van ING Regio Houtland met vriend Johan De Raeve als dynamische teamkapitein!
  • PersonalBankING
    • het team onder leiding van mijn ING-patron : Jan De Brouwer
  • The Rumba Lions
    • de ING collega’s van regio Harelbeke-Waregem onder leiding van mijn neef Maarten De Vlieger
  • Gepensioneerden ING
    • het team onder leiding van de immer enthousiaste Fernand Verhaeghe
  • Loopclub Grijsloke
    • het team van de befaamde loopclub onder leiding van buurvrouw Els Rigole
  • Sioen Industries
    • het team onder leiding van Leen Rooryck, moeder van ING Collega Isabelle

Maar uiteraard ook een ongelofelijk dikke merci aan alle overige teams die gevolg gaven aan mijn persoonlijke oproep om deel te nemen!


Daarnaast wens ik heel oprecht alle mij aangezochte sponsors voor Levensloop, of de tombola ervan, persoonlijk te danken :

  • veel te veel om op te noemen… en met de kans dat ik dan iemand over het hoofd zou zien : doch allen > 204.000x dank u wel!


Dikke merci aan alle familieleden en vrienden die bereid waren om zich als vrijwilliger op te geven :
  • Omdat er zonder jullie nu éénmaal geen levensloop mogelijk is : Merci!!


Trots en dankbaar dat ook beide meters opnieuw het meterschap aanvaardden
  • Lindsey De Grande
  • Lize Feryn
Uiteraard ook bijzondere dank aan de twee jongedames die positief antwoordden op mijn verzoek om de openings- en kaarsenceremonie op te luisteren

  • Anna Julia Verstrynge
  • Steffie Parmentier


Dank aan Stad Kortrijk voor de goede samenwerking, in het bijzonder de sportcampus Lange Munte!

Tot slot dank aan de personen die op mijn verzoek het comité vervoegden, niet in het minst mijn echtgenote Marleen en co-voorzitter Jurgen, alsook onze steun en toeverlaat : Brecht Gunst... en de verantwoordelijken van de Stichting tegen Kanker die ons de kans geven aan dit warme project mee te werken!






Daarnaast een dikke merci aan allen die rechtstreeks of onrechtstreeks betrokken waren bij Levensloop Kortrijk!

Levensloop Kortrijk 2015

De evaluatie van de 1e editie Levensloop Kortrijk leerde ons in oktober 2014 dat alle betrokken comité-leden het een fantastisch weekend en ervaring vonden. De verkregen dankbaarheid voor het organiseren maakte ons één voor één bijzonder trots!

Het was de moeite waard geweest : Ook alle voorbereiding! Deze bestond uit de creatie van een mooi weekend voor iedereen die ooit de diagnose kanker kreeg, uit het samenbrengen van zoveel mogelijk solidariteit (teams), en een mooi programma qua catering en animatie dat ook logistiek goed in mekaar zat. Uiteraard ook het aantrekken van sponsoring : de omkadering volledig gesponsord krijgen zorgt dat de binnenkomende fundraising-euro's effectief naar de strijd tegen kanker gaan!

De plannen voor de tweede editie werden al snel gevormd : na het co-voorzitterschap nam ik deze keer de fakkel van het voorzitterschap over van Lieve Maes... het comité werd uitgebreid. We konden vanuit Kortrijk gevolg geven aan de nationale vraag van de Stichting tegen Kanker - hierin gesteund door de Kortrijkse burgervader - voor een tweede editie! De Stichting tegen Kanker is nationaal immers organisator van Levensloop, en doet hiertoe beroep op lokale comités maar vraagt wel een jaarlijks terugkerende editie... omdat kanker helaas ook geen jaar overslaat!

Het effectieve startschot voor de voorbereiding van deze 2e editie werd eigenlijk pas gegeven nadat Brecht Gunst als contactpersoon binnen de Stichting de fakkel overnam van de vorige coördinator... ergens in het 1e trimester! Dit maakte dat al was het een tweede editie alles in een korter tijdsbestek voor mekaar moest gebracht worden... omwille van de wissel in de Stichting tegen Kanker, en comité, ... voelde het af en toe aan als de eerste editie... als dit dus op 12 en 13 september op die sportcampus De Lange Munte te Kortrijk maar goed kwam.

Het was dan ook met knikkende knieën dat ik samen met Jurgen Catry op het podium stond, even voor 15u00 op die 12e september! Alleen bij het zien van die grote enthousiaste mensenzee... zoveel blije gezichten... tevreden comité-leden... en na een ontroerend openingsliedje verdween die spanning als sneeuw voor de zon.




Het was dan ook fantastisch om die 93 teams de openingsronde van het parcours te zien inwandelen :



En al snel zagen we dat de vechters in de vechterslounge perfect onthaald werden, dat de kinderanimatie schitterend verliep... dat de teams tevreden waren met de logistieke invulling... en dat nieuw dit jaar : de missie-activiteiten absoluut aansloegen! Prachtig werk van de subcomités vechters, animatie en catering, logistiek, missie... en dit allemaal tevens dankzij de vele vrijwilligers door een eigen subcomité gecoördineerd.

Alle vrijwilligers waren opnieuw top... twee vrijwilligers die wellicht het langst aan de slag waren zijn de twee schitterende presentatoren : Yves & Olivier :

Restte uiteindelijk nog de vraag of de kaarsenceremonie wel zou kunnen doorgaan, want wat zag die lucht er dreigend uit!

Jawel het bleef droog! Hadden we bij de opening een prachtige song van Steffie, dan was het bij dit tweede hoogtepunt Anna Julia die het volledige terrein in de juiste stemming bracht... wat voor de beklijvende tekst van Sam die volgde absoluut noodzakelijk was.


Het ganse weekend door waren er overigens prachtige optredens : dank ook aan al die groepen die volledig vrijwillig kwamen optreden!

Op zondag was het hollen van de ene kant naar de andere kant van het terrein : we organiseerden opnieuw heel veel in 24uur, en helaas was van alles zelf proeven (letterlijk noch figuurlijk) onmogelijk.

Gelukkig was er wel wat tijd om langs te gaan bij het eigen cyclo4cancer team :


Omstreeks 15u was het dan het moment de suprême : de bekendmaking van het bedrag van de fundraising! Organiseren we Levensloop voor de vechters, en om zoveel mogelijk solidariteit te bereiken... dan is een mooie cheque voor de strijd tegen kanker de mooie kers op de taart.

En jawel, het werd een onverhoopte mooie kers op die taart : ruim 204.000 euro!


En ook de beide meters van Levensloop Kortrijk zagen dat het goed was :


Dat ook de deelnemers, aanwezige vechters deze editie wisten te smaken bleek al dezelfde avond uit de vele hartverwarmende berichtjes : schitterend!!

Die avond kon ik met het ganse gezin - dat deze editie niet alleen mee beleefd, maar ook mee voorbereid had - gezellig en ontspannen tafelen. Het onderwerp was uiteraard Levensloop : Tevreden uitgebreid terugblikken, maar toch ook al voorzichtig vooruitblikken. Niet met de vraag of er een derde editie zou komen, want dat engagement was er van de Stichting tegen Kanker... wel wie er in 2016 de voorzittersfakkel zou overnemen, welke comitéleden de derde editie zouden uittekenen... en welke rol we zelf in het comité al dan niet zouden opnemen.

Toch rest er eerst nog wat werk om deze editie af te sluiten : het subcomité logistiek coördineert de verdere opkuis/afbraak, het sterke duo in comité boekhouding finaliseert het cijfermatige, de prijzen van de tombola reiken wij verder uit en ik bereid samen met Jurgen en Brecht de evaluatie van deze editie voor... waarmee we opnieuw bij het begin van deze boogupdate zijn.







zaterdag 29 augustus 2015

Velomediane 2015

Na de Marmotte was het tijdens de vakantie in Toscane echt puur genieten met de fiets : ik fietste er zonder druk, noch qua aantal kilometers, noch qua snelheid... helemaal alleen, tot mezelf komend en mij letterlijk en figuurlijk verliezend in de mooie natuur!

In totaal fietste ik er een 6tal keer : telkens slechts enkele uurtjes maar wel met steevast heel wat hoogtemeters!

Dit alles maakte dat tijdens de ritjes die thuis volgden ik voor het eerst dit jaar een goed gevoel in de benen had. Zo liet ik me door de vrienden toch overhalen aan de start van de Vélomediane te verschijnen.

Door het gouden brevet van twee jaar terug kon ik er bovendien nog aansluiten in het prioritaire vak waardoor ik samen met Hans, Vincent, David & Eric stond.


Ik startte er wellicht te snel, doch probeerde de eerste hellingen in de slipstream van Eric te blijven. Lukte dit me nog net op de eerste twee hellingen, en wat was die eerste helling een echt lange beproeving, in de bijhorende afdalingen was het alle hens aan dek om de achterstand niet te groot te laten worden.

Ik slaagde evenwel in mijn opzet om bij Eric te blijven en wist enkel Hans als vertegenwoordiger van Cyclo4Cancer in het eerste peloton voor ons.

Na Nisramont riep Eric me toe dat ik echt wel heel goede dag had waarop hij paste, ... voor mij de bevestiging van mijn persoonlijk aanvoelen 'ik ben weeral te snel gestart', en besliste dat ik nu maar verder moest op mijn élan, en zou wachten tot wanneer de gebruikelijke klop van de hamer zou volgen... momentum waarop de overige vrienden van Cyclo4Cancer me wel zouden inhalen.


De 20km die volgden tot La Roche slaagde ik er in om in een goede groep te blijven : een mooi onderhoudend tempo. Bij de start van de Haussire wist ik dat voor de vier hellingen die nu volgden ik het beste een eigen tempo koos. Ik prees me gelukkig met de combinatie 34x32 bij deze steile kuitenbijters en zwaaide halverwege de beklimming nog eens naar één van onze trouwste supporters : Corine!

Na de afdaling van de Samréé had ik de pech om alleen te zitten, de groepjes die me inhaalden fietsten telkens te snel, ... zodat ik maar alleen verder fietste, het tempo stokte en ik nam wat tijd om te eten en te drinken. Alleen een groepje met passend tempo volgde niet.

Zo was het voor het tweede gedeelte van deze cyclo toch vooral alleen of met twee, max drie verder fietsen. Echte hinder leverde dit niet op, er stond vandaag immers niet zoveel wind... maar het zorgde er wel voor dat het tempo er werd uitgehaald.


Zo kwam het dat op 20km van de finish Vincent bij mij kwam. Net op het moment dat ik overtuigd was om een ideale gangmaker voor de finale te hebben werd ik geconfronteerd met mijn allereerste krampen! Cyclo's fietsen sedert 2004 maar pas 11 jaar later de eerste keer krampen hebben... ik mag dus niet klagen, doch mijn ideale copain was wel gaan vliegen!

Ook de laatst kilometers werden dus een solorit... al moet ik toegeven dat de laatste 6km in rechte dalende lijn naar de finish waren.

Ik kwam een minuutje later dan Vincent toe, maar zette daarmee wel een persoonlijke recordtijd neer... en bovenal : ik besefte het ... ondanks de mindere cyclo's in de voorbije periode : als ik maar voldoende trainingkilometers maal dan kan ik het nog steeds :-)

Of hoe ik me nu al voorneem om me nu vooral te focussen op Levensloop Kortrijk - iedereen welkom op 12 en 13 september -, nadien wat rust te nemen in vanaf oktober te starten met de opbouw voor een mooie fietsseizoen 2016!

zondag 9 augustus 2015

La Bella Toscane 2015

Voor ons gezin is de zomervakantie het jaarlijkse hoogtepunt : de periode waar we met het ganse gezin in een ontspannen sfeer samen zijn, ons culinair laten verwennen, ... en vooral genieten!

Vorige zomer reeds werd beslist om opnieuw richting Italië te reizen.  Begin dit jaar werd Toscane ingekleurd.  In april boekten we dan uiteindelijk Iano, niet de Belmonte Residentie want daar verbleven we reeds enkele jaren terug, nee deze keer opteerden we voor Borgo Iano als accommodatie.  Iano is een klein gehucht bij de gemeente Montiaone, vrij centraal gelegen in de driehoek Pisa-Firenze-Siena.

Bij de heenreis overnachtten we in Milaan.  Met aankomst op donderdag konden we de drukke files vermijden en hadden we op vrijdag de mogelijkheid om ook deze stad af te vinken van onze Bucket List.

Bijzonder blij om Milaan bezocht te hebben, doch voor mij geen 2e passage waard... het blijft immers vooral een shopping-stad!  Voor de jongste dochter daarentegen was het werkelijk het shopping-walhalla!

Een impressie : 



Op zaterdag reisden we door naar Borgo Iano en waren meteen gecharmeerd door het warme onthaal op deze pittoreske residentie!  Zondagochtend haalden we op de kleine luchthaven van Pisa de oudste dochter en vriend af zodat we opnieuw compleet waren en met ons zestal ten volle konden genieten van alles wat Toscane te bieden heeft.

We bezochten uiteraard de diverse cultuurhoofdsteden Pisa - Firenze - Siena ... maar ook de kleinere dorpjes Volterra - Sam Gimignano - ... de Chianti Wijnroute ... de Toscaane kust...  Maar uiteraard zeggen beelden meer dan woorden : 



Voor het tweede jaar op rij nam ik de fiets mee op reis, maar voor het eerst nam ik ter plaatse ook de tijd om mooie ritjes te maken : niet alleen werd de beklimming naar Volterra meerdere malen beklommen, ik maalde ook heel wat kilometers richting Siena om er op het bekende plein wat foto's te nemen.

Het resultaat van al dat fietsen, en de vele selfies ;-)



Nu de oudste dochter straks het studentenleven vaarwel zegt en in oktober met werken start was het misschien onze laatste gezinsvakantie ...  hoe dan ook we hebben er met volle teugen van genoten!


zondag 12 juli 2015

Fietsen en electronica

Waar in de voorbije decennia fietsen vooral iets was voor, met en door wielertoeristenclubs merk ik dat dit zich meer en meer verplaatst naar fietscommunity's.

Deze fietscommunity's zijn er vooral gekomen door de nieuwe media en technologie : aanvankelijk vooral via websites (wielertoerist.be is daar een mooi voorbeeld), persoonlijke blogs (fietsverhalen is er een heel klein stipje in)...  nadien via het afspreken in op facebook, twitter, whatsapp, ...ontstane groepen.

Dat deze kanalen hun eigen leven leiden is vooral te danken aan de electronica die zijn intrede deed.

Het kunnen delen van trainingsgegevens, gpsroutes... foto's, filmpjes... bevordert immers de interactie op deze kanalen.

Vervolgens zijn er ook een aantal bedrijven op deze 'kar' gesprongen en slaagden er in om een specifieke business rond dit geheel te bouwen : strava is er de gekendste van, hierover in een volgende blogpost meer.

Hoedanook, met de garmin 810 en de eigen smartphone had ik reeds voldoende materiaal in huis om daar actief in te participeren.  

Tijdens de recentste marmotte, bij het fietsen door de wondermooie natuur... de prachtige passages op de Cols Mollard en Croix de Fer vond ik het evenwel bijzonder jammer dat ik geen sportscamera had.  Fietsen op de toppen van de wereld is puur genieten, en dat wil ik nadien echt wel nog eens bekijken.

Vandaar dat ik gisteren toch even naar Van Eyck, de dichtst bijzijnde snoepwinkel ging voor de aanschaf van een shimano sports camera.  Niet het meest hoogstaande toestel, wel naar mijn inschatting voldoende voor wat ik ervan verwacht.

Vandaag deze cam dan ook al eens gebruikt bij de beklimming van de lokale 'Poelberg' ... een molshoop te Tielt.


Dus stay tuned... en wat die community's betreft : sluit je gerust aan bij de community van Cyclo4Cancer - voor meer wetenschappelijk kankeronderzoek.  Zowel op facebook, twitter als op het web zijn we terug te vinden : http://www.cyclo4cancer.be



zaterdag 11 juli 2015

La Marmotte : Stil worden...

Met negen deelnames aan 'La Marmotte' heb ik inmiddels enige ervaring, is er mogelijkheid tot vergelijken :

Tot mijn tevredenheid kan ik voor ieder van de 9 deelnames over droge edities spreken... meerdere in echt zomerse omstandigheden.  In 2010 was het dermate warm dat ik na aankomst ook wat verzorging in de hulpposten van het Rode Kruis nodig had.  Maar deze jongste editie spant echt wel de kroon als het op uitputting tgv de hitte aankomt.  Ondanks dat ik bij deze Marmotte - zeker in vergelijking met de eerdere deelnames - bijzonder veel dronk : 50à75cl per uur, had ik absolute uitdrogingsverschijnselen.  De avond van de 4e juli dronk ik ettelijke liters om de vochtreserves opnieuw aan te vullen... en toch was ik de voorbije week extreem vermoeid met verhoogde lichaamstemperatuur als gevolg.  

Bij de commentaren van de Tour De France is het sporten in de hitte de jongste dagen ook een vast thema... Renners zien verschrikkelijk af, en men vraagt zich af vanaf welke hitte het doorgaan van ritten moet in vraag worden gesteld...

Omwille van de grotere impact van de hitte op mijn lichaam ging ik ook langs bij de mij behandelende endocrinologe.  Uiteindelijk gaf zij aan dat mijn medicatie een negatieve invloed heeft op het sporten (in grote hitte).   In het najaar wordt het dan ook testen om tot een betere afstelling te komen.

En dan krijg je plots volgend bericht : 


Voor ik Cyclo4Cancer opstartte fietste ik tevens in het CycloBenelux shirt.  Met veel respect voor Rob & Paul, de oprichters, maar ook met bijzonder veel sympathie voor alle andere shirtdragers waarmee het telkens fijn praten was/is!

Bovenstaand bericht is dan ook niet het ver van mijn bed... maar raakt me diep!

Bijzonder veel sterkte aan de nabestaanden!
Rust zacht Ronald!!




zaterdag 4 juli 2015

La Marmotte 2015

Mijn eerste bezoek aan de Franse Alpen dateert van 2004... dit naar aanleiding van mijn eerste Marmotte.

Sedertdien heb ik een voorliefde voor deze regio : vlot bereikbaar vanuit België, voldoende aanbod aan accommodaties, goede zon-kansen... en vooral een mooie waaier aan cols!

Dit alles maakt dat ik jaar na jaar graag terugkom voor deelname aan La Marmotte.  Dit jaar inmiddels voor de 9e keer.

Deze 9e deelname zou evenwel nogal wat verschillen in vergelijking met de vorige : 
- Ander parcours - want helaas geen Galibier (tgv werken aan de tunnel op Lautaret)
- Geen Mercure of hotelservice op Les2Alpes wel een vakantiewoning in Venosc
- Mijn echtgenote kon helaas niet aansluiten, dus geen persoonlijke verzorgster ;-)
- Beduidend mindere voorbereiding zoals bij de vorige edities

Toch zag ik bijzonder uit naar deze trip.  Even ontspannen, en de drukte van de professionele en vrijwilligerswerk bezigheden achterlaten... daar had ik echt nood aan!

De eerste dag was onmiddellijk een schot in de roos : puur genieten!!  Samen met Jonas, Gunther & Tom opteerde ik voor een bezoekje aan het Lac du Besson. 




Na de sight-seeing was het tijd voor een heerlijke lunch in het nabijgelegen restaurant :






De rugnummers voor La Marmotte kan men telkens hetzij op donderdagnamiddag, hetzij op vrijdag afhalen.  Net zoals voorheen opteerde ik om nu we toch op de Alpe waren om meteen deze formaliteiten te vervullen.  Dit biedt het voordeel dat je op vrijdag dan volledige vrije keuze qua invulling hebt.


Voor Tom, Gunther en Jonas was het hun eerste deelname zodat ze ruim de tijd namen voor het rond slenteren in het promo dorp.




In de vooravond namen we onze intrek in de vakantiewoning te Venosc.  Daar ontmoetten we tevens de andere Cyclo4Cancer-teamleden : Eric, Vincent, David en de verzorgers van dienst Dirk, Corine & Chris.

Snikheet, maar toch opteerden we om even te fietsen

De vrijdag werd al even traditioneel ingevuld met het klaarmaken van de fiets, wat in te kopen in Le Bourg d'Oisans, en 's avonds een gemeenschappelijke pasta maaltijd.

Voor het eerst in 9 deelnames zou ik met de fiets naar de start gaan, en droeg ik slechts 1 truitje.  Er werd voor la Marmotte een ware hitte voorspeld... 38° in de schaduw volgens het weerbericht op Antenne 2.

Een groepsfoto aan de chalet werd door verzorgster Chris genomen : 

Je herkent van links naar rechts Jonas - Tom - Gunther - Eric - Johan - David - Vincent.  Naast hen sloten ook nog Hans, Nico, David, Geert & Dieter aan.

Omdat dit jaar enkel genieten voorop stond, was er geen ambitie... en dus voor het eerst ook niet op de eerste rij aan de start.  Wel allen met een brede smile... want geef toe : in prachtig weer door een schitterende omgeving fietsen... #MeerMoetDatNietZijn


Even na 7u klonk het startschot en fietsten we over de mat van de tijdsregistratie naar de eerste col van de dag : de Glandon.  Dit traject ken ik inmiddels vrij goed, ... ik koos in tegenstelling tot anders niet voor de vlucht naar voor... maar liet me meeglijden in enkele groepjes tot de beklimming begon.  Van bij de start van de klim zat ik alleen, al zag ik lange tijd Vincent een 100tal meter voor mij uitrijden.  

Het continu rijden op hartslag was me in Trois Ballons goed bevallen zodat ik ook nu een continue blik op de garmin 810 hield : continu even onder de overslag fietsen... en vooral voldoende drinken!   Zo halverwege de col is er een klein stukje vlak gevolgd door een afdaling.... Een eerste drinkbidon was al leeg en ik besloot toch al een halve reep op te eten.  Dit alles maakte dat ik na deze afdaling en de steile klim-km die erop volgde Vincent aan de horizon zag verdwijnen.  Ok, geen cyclo4cancer-truitjes in de omgeving meer... verder verstandig blijven fietsen en het eigen tempo onderhouden.  Zo kwam ik vrij fris aan de top waar Corinne en Dirk me twee nieuwe drinkbussen gaven.  Een 10tal minuutjes trager dan bij vorige edities, maar slechts drie minuten na Vincent, Eric en David volgens de verzorgers.



De afdaling nam ik behoedzaam.  Bij de eerdere deelnames zag ik hier reeds twee fietsongevallen met dodelijke afloop... en ook collega Jan leerde na een valpartij op deze col de afdeling intensieve zorgen van Grenoble te goed kennen.

Vanaf nu volgde een nieuw parcours : de lacets de Montvernier werden ons voorgeschoteld : een prachtig stukje natuur en een opeenvolging van haarspeldbochten.  Deze lacets kende ik nog van de fietsvakantie in St Jean de Maurienne.  Inmiddels bleef ik geregeld wat eten, maar toch vooral veel drinken.

De col de Mollard was de volgende uitdaging op de menu.  Vanaf hier totaal nieuw parcours... en al was het hard fietsen... ik nam de tijd om toch af en toe eens naar de prachtige vergezichten te kijken.  Echt wondermooi!  Dit in tegenstelling tot het fietsen in de hitte. Ik bleef evenwel vrij helder denken, en zorgde ervoor dat de drinkbussen tegen iedere volgende bevoorrading uit waren, ... hield continu de hartslag onder de overslagpols.

Vervolgens was de Col de Croix de Fer aan de beurt : een mooie col met niet al te steile fietskilometers... maar toch was het na al dat klimmen vrij uitputtend.  Gelukkig waren er voldoende bevoorradingen zodat we telkens opnieuw even op adem konden komen.

Superblij was ik bij de aankomst op de top.  Nu volgde enkel nog de afdaling van de Glandon, die ik reeds enkele keren fietsten, en opnieuw de Alpe op.  Tijd om de hartslag even te laten dalen... en te recupereren...

Alleen van zodra ik de afdaling startte voelde ik de temperatuur stijgen, ... de warmte gaf een bijzonder beklemmend gevoel... ik werd misselijk en draaierig in het hoofd... het enige waar ik kon aan denken was een vermoedelijke zonneslag...  rustig naar beneden fietsen... het was een afdaling maar ik kwam nauwelijks vooruit, uit de vrees te vallen door het lichte gevoel in mijn hoofd.  Uiteindelijk stopte ik enkele keren langs de kant van de weg... Jonas kwam me voorbij gevlogen... en de verzorgers van de Leierenners vroegen of ze me mee moesten nemen... Neen, dit komt niet goed maar opgeven doe ik niet... Al haal ik dan geen brevet van de Marmotte, ik moet wel de Marmotton (tot aan de voet) realiseren.

Uiteindelijk werd de afdaling een ware lijdensweg... bij de bevoorrading van Sybille kon ik nog even uitrusten, en frisse drinkbussen aannemen... maar hoe zeer het hart me vertelde om verder te fietsen... mijn hoofd vertelde me dat de Marmotton dit jaar het hoogst haalbare was.

Aan de voet van de Alpe, waar het inmiddels 42° was, kwam ik tot rust en plaatste me een kwartiertje in de schaduw met een 1.5l fles cola.  Ik belde naar het thuisfront en hakte de knoop door : Marmotton had ik gehaald en daar bleef het bij.

Ik fietste nog wat verder tot bij verzorgster Corine en drukte de garmin uit.  Net geen 8u.

Uiteindelijk vond ik dit een supermooie editie : aanvankelijk ontgoocheld dat men diende af te wijken van het vaste parcours wist men ons echt wel een heel mooi alternatief voor te schotelen!  Het klimmen zelf ervaarde ik niet als zwaarder... wel waren er minder recuperatiemomenten, momenten waar je je even in groep kon verschuilen.  De hitte, en ik beken ik heb dit nog altijd liever dan regen of wind, was voor mij evenwel te versmachtend.... maar toch tevreden want ik had een mooie dag en haalde er uit wat mogelijk was.  

Toch is er op dergelijke momenten, wanneer het lichaam in vergelijking met andere periodes anders reageert... steeds wat twijfel : het zal toch niet de kanker zijn die opnieuw actief is, en mijn inspanningsvermogen aantast?   Daarom volgde er kort na mijn aankomst in België een afspraak bij de behandelende arts.  Deze gaf aan dat mijn medicatie als gevolg heeft moeilijker met hitte te kunnen omgaan...  Of hoe ik in het najaar maar eens op zoek ga naar een nog betere afstemming... Het lot van een schildklierkanker patiënt.

Belangrijkste is evenwel dat alle cyclo4cancer renners er een mooie dag van maakten.  Naast mij opteerden ook Geert, Dieter en Tom voor de Marmotton... Hans (primus) en Eric zetten er de kroon op een prachtige Trophée de l'Oisans (weekje met vier cyclo's), en ook Jonas, Vincent, David, Gunther & Nico realiseerden een mooie Marmotte!

Voldoende reden om gezellig na te praten, en vooruit te kijken naar een volgende editie!

Mijn 9 deelnames aan La Marmotte resulteerden tot op heden dus in 6 gouden diploma's, 2 zilveren diploma's en 1 Marmotton. Tevens was dit de tweede parcourswijziging waardoor ik nu 3 types parcours voor de wielen kreeg geschoven... vooral benieuwd wat mijn 10e deelname brengt... al valt de datum voor 2016 niet zo gelegen.  Toekomst wijst uit wanneer, maar de 10e deelname volgt zeker!

zaterdag 13 juni 2015

Trois Ballons 2015

Voorbereiding


De voorbije weken kwamen de verhalen over mijn deelnames aan Trois Ballons opnieuw in de top van meest gelezen verhalen te staan... of het signaal dat de volgende editie naderde.

Belangrijk bij een cyclo met meer dan 200km, meer dan 4000hm... is uiteraard de voorbereiding.  Deze bestaat grosso modo uit drie items :

  1. Opbouw van een voldoende trainingsbasis
  2. Verkenning van het parcours
  3. Een rustige ochtend op D-Day
Opbouw Trainingsbasis

Niettegenstaande alle goede voornemens slaagde ik er in 2015 niet in om een voldoende trainingsbasis uit te bouwen.  Op 10 dagen na, met ondermeer Klimclassic, Waalse Pijl en Tilff Bastogne Tilff, kwam ik onvoldoende aan fietsen toe.  De redenen zijn genoegzaam bekend : de combinatie van een drukke job en het vele vrijwilligerswerk voor Cyclo4Cancer, Levensloop Kortrijk & Advisory Board Stichting tegen Kanker.  Bovenop die drukke agenda komt het verminderde recuperatievermogen als gevolg van de schildklierverwijdering, en -kanker.  

Daar waar het drieluik in de Ardennen tussen Hemelvaart en Pinksteren me nog vertrouwen inboezemde was de traditionele hoogmis van de Nieuwenhovespurters - de Flanders Field Classic - een erg pijnlijke confrontatie.  

De Flanders Field ging na 2 weken zonder fiets door ; 160km op een mooi parcours, waar deze hoogmis voor bekend staat.  Uiteindelijk werd het 110km genieten, en 50km pijnlijk afzien.... met herhaaldelijk vragen aan de fietsmakkers om trager, ... nog trager... te fietsen, ... mij uit de wind te plaatsen.  Al een geluk dat ik mij uit clubliefde engageerde om deze rit met een cyclo4cancer-delegatie te fietsen, en de dag erna voor de verkenning van het kleine parcours in te staan.  Zo had ik dat weekend uiteindelijk 240km op de teller... een lichtpuntje.  Alleen als ik geen 160km op een relatief vlak parcours kan fietsen... wat ging ik dan op een parcours van 215km met zowat alle Vogezencols zoeken?  

De strava digits toonden tevens aan dat ik een 2000 à 3000km minder op de jaarteller staan had in vergelijking met de vorige edities.

Het was mijn echtgenote die me de dagen erna overtuigde om toch richting de Vogezen te trekken... al was het maar om in te staan voor de bevoorrading van de Cyclo4Cancer-delegatie.  Vaste trainingsmakker David adviseerde me om vooral te genieten en eerder voor de verkorte versie van Trois Ballons te gaan.

Verkenning Parcours

Voor zover ik deze editie effectief zou fietsen was dit de derde deelname op dit parcours.  Mijn eerste twee deelnames eindigden op La Blanche des belles filles.  De mooie meisjes vind ik nog steeds een geschiktere aankomstplaats... en ik blijf het jammer vinden dat men zich bij de bepaling van het parcours oa heeft laten leiden door het geld dat Luxeuil-Les-Bains bereid was te betalen om dit evenement tot bij hen te krijgen.

Uit de eerdere deenames weet ik dat je deze tocht vrij moeilijk kan indelen... het is immers een continue opeenvolging van klimmen, de ene al lastiger dan de andere... belangrijkste gegeven vind ik dat je best nog wat jus overhoudt voor het dessert van de laatste 30km.

Ik liet me dan ook niet meeslepen in de verkenning op papier door de cyclo4cancer-vrienden... deze papieren verkenningen laten die cols alleen nog schrikwekkender voorkomen :-)

Rustige ochtend op D-Day

Waar ik me traditioneel wel door laat beïnvloeden zijn de weersvoorspellingen... voor de Vogezen is er hier één constante bij : deze variëren van uur tot uur... gelukkig gaven op vrijdagavond de belangrijkste weerapps voldoende indicatie van een droge editie.

D-Day

Nogal wat Cyclo4Cancer vrienden sliepen net als ik in het Mercure Hotel.  Dit hotel is ideaal gelegen want heel dicht bij de start... wat ons het voordeel bood om iets langer te slapen.  Zo zagen we er alvast bij de start fris en monter uit.


Met enkelen namen we op de eerste rij van het tweede startvlak plaats...  David wou vanuit deze positie zo snel kunnen aansluiten bij Vincent, Hans, Jonas & Sven die op basis van hun betere prestaties uit het verleden recht hadden op een plaats in het bevoorrechte vak.  Naast mij stonden ook nog Gunther, Joeri, Erik en Kristof.  Iets verder in het startvak Nico, Frederik C, Chris VN, Frederik DC & Tom.  Terwijl deze 15koppige cyclo4cancer groep aftelde tot 7u15 waren onze cyclo4cancer begeleiders 'Chris - Corine - Sybille - Marlies' onderweg naar het eerste extra bevoorradingspunt.

Rond 7u18 fietste ik de mat van de tijdsregistratie over... het ging onmiddellijk in een sneltreinvaart.  David démareerde onmiddellijk, en gedurig om zo snel mogelijk aansluiting te vinden bij het eerste peloton van de 'bevoorrechten' die een 200tal meter voor ons uitfietste.  Alleen met hun snelheid ruim boven de 50km/u geen evidente opdracht.  Erik volgde het spoor van David, en ik probeerde samen met Gunther in dit zog mee te gaan.  Toen ik na amper een 3tal km mijn hartslag reeds boven de overslagpols zag gaan besefte ik het nutteloze van dergelijke  poging zonder conditie... Ik liet me uitzakken.  Gunther bleef bij mij.  Ik keek naar de garmin 810 en zag een hartslag rond de overslag, ok dit was al te snel... aandringen heeft geen zin... Waar ben ik eigenlijk aan begonnen?  Wat doe ik nu vandaag : het kleine parcours, of fietsen tot ik niet meer kan en dan de vrachtwagen van sportcommunication afwachten?  Enfin... gewoon de knop omdraaien, ... fietsen en ik zie straks wel verder...

Bij de eerste beklimming Faucogney na een 15tal km verloor ik Gunther uit het oog, maar toen Joeri bij mij kwam vertelde hij me dat ik nu in laatste positie van ons startgroepje fietste.  Ok, ... tegen de gewoonte in... maar dat betekent dan wellicht dat ik het iets verstandiger dan bij de vorige edities aanpak bedacht ik bij mezelf.  Gewoon op hartslag verder fietsen dus.

Nog voor de volgende beklimming, de Chevrières fietste Frederik DC me voorbij, en gaf hij aan dat ook Tom zo meteen voorbij zou komen... een blik op de garmin gaf aan dat ik echt niet sneller mocht fietsen, dus ja niet in het zog blijven, wel de hartslag volgen : net onder het overslagpunt blijven.

De Chevrières is een col die net geen 10km lang is maar toch wel enkele echt steile passages kent... een echt beest!  Het was net op die stroken dat ik Frederik DC opnieuw inhaalde... hij stond te voet want net als vorig jaar geen klimcassette gemonteerd.

De afdaling nam ik heel voorzichtig.  Het nog natte wegdek in combinatie met mijn beperkte daalcapaciteiten behoedde me voor het nemen van risico's zodat ganse slierten fietsers me voorbij stoven.

Dit belette niet dat ik toch in een goed groepje tot aan de Ballon d'Alsace kon fietsen.  Deze col is eigenlijk een ideale trainingscol : een 10tal km lang, en nooit heel steil.  Ik fietste hem op hartslag omhoog, en kwam meer en meer in de mist terecht.  Plots zag ik op de rechterkant Erik staan... een lekke band.  Ik vroeg of ik hem kon helpen, doch hij zei dat hij bijna klaar was... ok ... al bij al was ik dus toch niet zo traag aan het fietsen.  Ik rekende uit : Erik is snel in het vervangen van een band, dus ik had op deze 75km hoop en al een 5tal minuutjes achterstand... Hm, niet slecht bezig... of net wel : fiets ik toch weer te snel in de aanvangsfase.  Bij onze eerste extra bevoorrading voor de top kreeg ik 2 nieuwe drinkbussen van Chris & Corine.   



Ik sloot hier ook opnieuw bij David aan.  Hij vertelde me dat Hans de strijd had moeten staken tgv kapot achterwiel.  Jammer, tedju toch.... onze kopman die net bij deze cyclo te voet stond.  

Samen namen we de afdaling... maar al snel liet ik David rijden.  Hij is een veel betere daler dan ik... en samen met hem verder fietsen zou me alleen maar te snel laten fietsen.  Niet doen dus.  Opnieuw had ik het geluk om na deze afdaling in een groepje naar de Hundsruck te kunnen fietsen.  Met wat we al achter de kiezen hadden was dit een eenvoudige en snel genomen col.

De Grand Ballon daarentegen was het ernstige werk : een echt moeilijke Vogezencol!  15km lang afzien... door continu rond de overslagpols mezelf naar boven te harken.  Hoedanook bovengekomen had ik een wel verdiende rustpauze : een sanitaire stop - wat eten, bidons bijvullen en toch ook wel even van het landschap genieten.

Een lange en mooie afdaling volgde.  Deze nam ik alleen, en dus wellicht wat te traag.  Ik verwachtte dan ook om snel Frederik DC die net toekwam aan de bevoorrading toen ik er vertrok opnieuw te zien.

Het was pas bij de Col d'Oderen dat Frederik DC aansloot.  Hij versnelde onmiddellijk zodat ons groepje in twee brak.  Ik vloekte.  In dit groepje werd goed rondgedraaid... en mij nu in het tweede deel ervan bevindend zou dit wellicht wat minder zijn.  Toch konden we het tempo hoog houden en net voor de Le Thillot smelten de twee groepjes opnieuw samen.  Frederik DC verhoogde opnieuw het tempo en het verhaal van de Col d'Oderen herhaalde zich.

Ik liet me uitzakken tot de laatste positie en nam deze voorlaatste col rustig voor mijn rekening.  Als ik dit verstandig bleef aanpakken zou ik deze cyclo tegen alle verwachting in toch uitfietsen.

De extra bevoorrading door onze Cyclo4Cancer-dames had ik niet nodig, dus ik zwaaide even en deed teken dat alles nog ok was.  Bij het opdraaien van de laatste col schakelde ik  onmiddellijk naar het kleinste verzet.  Ook de bevoorrading van sportcommunication had ik niet nodig zodat ik rustig verder fietste.  Enkele renners van het granfondoteam.be kwamen me voorbij gesneld maar ik kon hun tempo niet volgen... ook Leierenner Bart deed teken om in zijn wiel door te gaan doch ik gesticuleerde kapot te zitten en hield het eigen tempo aan.

Op de steilere stukken haalde ik uiteindelijk Leierenner Bart opnieuw in, en ook Frederik DC stond hier opnieuw te voet.

Over de glooiende wegen langs de meren die deze Vogezenregio rijk is was het nu verder fietsen tot aan de grote weg richting finish.  

Uiteindelijk kon ik deze cyclo na 8u14 beëindigen.  Ik viel net uit de Cyclo4Cancer-top5 maar voor mij was het gezien de geschetste context een overwinning!


Iedereen haalde de finish... waaronder ook Hans die na een oponthoud van quasi 2 uur (wachten op nieuw wiel) toch nog de moed vond om deze cyclo uit te rijden : chapeau!

Klassement (3000 starters) : 
097. Sven Vandemoortele
166. Jonas Cnockaert
282. Vincent Meesschaert
395. David De Bie
396. Kristof De Sloover
591. Johan Devroe
605. Frederik De Clercq
686. Eric Van Keirsbilck
727. Tom Van Leerberge
774. Gunther Carton
865. Frederik Courtens
883. Nico Himpe
922. Joeri Vincent
1267. Chris Vannieuwenhuyse
1495. Hans Vanhaezebrouck

Na de finish overigens enkel lachende gezichten... het was immers niet alleen een geslaagde tocht  maar ook bovenal een mooie Cyclo4Cancer-uitstap!  Dank ook aan de verzorgers : Chris - Corine - Sybille - Marlies!!




Andere gekende finishers : 


Nieuwenhovespurters A : Dieter (plaats 872) Marc (2197)

Proud2beING.be : Bruno (plaats 786)
Granfondoteam.be : Michiel (plaats 1) Jari (2) Michaël (46) Arne (525)
Leierenners : Frederic (plaats 6) Bob (7) Steven (175) Bart (616)
Wakken : Hans (1314) Bart (1372)

vrijdag 15 mei 2015

Klimclassic 2015

In 2004 nam ik voor het eerst aan La Marmotte deel.  Met inmiddels 8x Marmotte, 4x 3Ballons, enkele Gran Fondo's Eddy Merckx, Vélomedianes, GF Ventoux, GF Ardennaise, GF C. Brandt, FM Classic, ... op de teller start ik in 2015 mijn 12e cyclo-seizoen.

Ook voor de Klimclassic - gegroeid uit de Steven Rooks Classic - staat de teller in 2015 op 12.   Aanvankelijk 100% cyclo-sportieve, ... dan enkele jaren cyclo-sportieve met een officieus klassement en sedert 2014 enkel nog met een klimklassement.

In het verleden was de klimclassic steeds een goede waardemeter van de conditie.  Een goede prestatie daar impliceert dat ik zonder angst de grotere tochten als 3Ballons en Marmotte mag tegemoet zien.

Voor het eerst niet vooraf ingeschreven voor de klimclassic mailde ik woensdagmiddag nog de organisatie of ik toch nog voor een daginschrijving kon gaan.  Vorig weekend was het startschot van een periode waarbij ik bewust voldoende tijd voor training vrij maak... en ik wil mij in dit goede patroon vastbijten.  Rond 17u volgt de bevestigingsmail.  Een laatste check op meteovista overtuigt me dat het tussen Maastricht en Luik aangenaam lenteweer wordt.  Ik verwittig het thuisfront dat ik op Hemelvaart - zoals zo vaak in het verleden - de wekker op 4u plaats om rond 7u aan de inschrijvingstafel te Maastricht te staan.

Even voor 7u parkeer ik de wagen aan het NH Hotel.  Men is volop bezig met de opbouw van het promo-dorp op het middenplein maar vind toch de weg naar de inschrijving.  Korte tijd later spreekt men me aan... 'Ben jij Mr Devroe? ...' klinkt het aarzelend... 'Ahum ja...' 'O dan kennen we elkaar van de social media...' En zo gaat het die ochtend nog enkele keren... Ook mag ik enkele keren het project Cyclo4Cancer toelichten... En opnieuw enkele keren de vraag Waarom ik me zo engageer in de fondsenwerving voor kanker... Na mijn antwoord (steevast het zelfde : oa mijn wijze om mijn ziekte een plaats te geven) steeds een korte stilte en dan de bezorgde vraag hoe het nu met me gaat.  Ook daarop nog steeds het - zoals steeds onder voorbehoud - gelukkig positieve antwoord en de levensles : Laat ons de dag plukken zolang het kan!

De klimclassic behoudt cyclo-eigenschappen : zo zijn de tijdsmeting bij start en aankomst gebleven, alsook de gezamenlijke start.

Net voor de start komt Aart Vierhouten het parcours wat toelichten en worden er wat foto's door lokale media en organisatie geschoten.  De fotografe van de organisatie komt naar me toegelopen... hé ik herken jou... van de foto's van de vorige edities... Tja als je steeds op de eerste rij staat is dit het logische gevolg grap ik tegen Jan Lindeman die prompt een selfie neemt.



Vanaf 7u50 worden de minuten afgeteld... de spanning stijgt en om 8u00 overschrijd ik de mat van de tijdsregistratie.  Wat wind op kop... maar dat blijkt ons - de snel gevormde kopgroep van zo een 70 man - niet te deren.  Ik voel instinctmatig dat de snelheid tegen de 45km aanleunt... check het op mijn garmin doch deze blijkt het helaas niet te doen.  Voor het eerst sedert de aankoop blokkeert hij...  dit irriteert me... net bij dergelijke tochten vind ik het leuk om de digits achteraf nog even na te zien.  Ik blijf er aan prutsen... en uiteindelijk lukt een reset me na zo een 15km.  Oef!

De digits snel even checken... Auw... de hartslag leunt dicht aan tegen mijn maximum... Hm... Goed dat ik mijn maximum bereik want dat betekent dat ik hersteld ben van de 5 trainingen in evenveel dagen... Alleen kan ik op die manier de finish niet bereiken.  Ik tel met hoeveel we nog in de kopgroep zitten en kom op een dertigtal.  Ik laat me afzakken en vorm met een viertal andere renners een achtervolgend groepje.

Uiteindelijk zullen we met enkele renners een groot gedeelte van de rit fietsen : oa Silvester Doelman & Marco Heemskerk.

Bij de bevoorrading hebben er al behoorlijk wat hoogtemeters op zitten.  Zowel op de Moerslag, Côte Housse, Côte Tensy als de Côte du Beyne (3km lang) was het telkens voluit gaan om het spoor van Silvester te volgen.  De hartslagwaarden telkens duidelijk boven overslagpols.  Ik ben dan ook blij dat Silvester aangeeft om wel degelijk even te stoppen bij de bevoorradingspost.  Tijd om op adem te komen en inmiddels de drinkbussen aan te vullen.  De bevoorrading is prima geregeld.  Met 35 euro inschrijvingsgeld mag dit ook wel.

Na deze eerste bevoorrading volgen de hellingen elkaar in snel tempo op : de Côte Le Péry (3.5km) - Hayen - Hautgné - Côte Miroulle zijn telkens stevige kuitenbijters.  Vele van deze hellingen worden gevolgd door afdalingen met één constante : bijzonder veel bochtenwerk.  De bordjes aan de kant van de weg om het stuur in de beugels vast te houden als aanduiding dat het stevige afdalingen betreft!


Zo komen we na een 90km aan de Côte Oneux.  Dit is de eerste helling met tijdsregistratie en waarvan we binnen enkele dagen ook onze videobeelden krijgen.  De eerste pelotons van de Klimclassic rijden meestal voor een goede tijd/goed gemiddelde.  Na deze pelotons zijn er velen die de klimclassic aan een gematigder tempo fietsen maar net op deze klimmen willen presteren.

Voor ons groepje is het gewoon zaak om ook deze 2km het tempo te onderhouden.  Met stijgingspercentages van 9% is dat een behoorlijke opdracht!

Ik denk dat het nu recht naar La Redoute gaat... helaas men biedt men ons nog de Côte de Pavillionchamps en de Côte de Havelange aan : allebei langer dan 2 km, en met stijgingspercentages van 7%.

Ik prijs me gelukkig dat ik het tempo van het groepje kan volgen, en bovenal... dat het echt wel bijzonder mooi lenteweer is.  De mouwstukken kunnen uit!

Op de Redoute beslis ik mijn eigen tempo om hoog te fietsen... het heeft geen zin om de gezellen te volgen... ik vergde reeds veel van mijn lichaam.  Ik schakel onmiddellijk naar het kleinste blad en zie de hartslag wat dalen.  De renners voor mij worden al snel kleine stipjes... Een Engelstalige fietser komt naast me rijden en begint voluit te praten over de geweldige beelden op deze helling bij de tv-beelden van Luik Bastenaken Luik.  Heel vriendelijk van die man om het gesprek op gang te brengen... alleen op la Redoute is dit voor mij niet de ideale plaats... ik luister vooral naar mijn eigen ademhaling ;-)

Bovengekomen is het onmiddellijk naar rechts - niet rechtdoor zoals bij LBL - zodat we ook de Côte de Cornemont meepikken.  Er wacht ons opnieuw een bevoorrading.  Een blik op het uurwerk doet me inmiddels beseffen dat ik het tempo zeker zal moeten onderhouden wil ik voor 14u de finish bereiken.  Om 17u is er een feestje te Wakken waar ik naar uitzie en wil zeker op tijd zijn.

Dus snel opnieuw op pad... en amper vertrokken zien we de Forges voor ons opdoemen.  1600 meter lang en met stijgingspercentages tot 14% : niet echt wat je na ruim 100km gezwoeg wil zien opduiken.  Hoedanook we moeten erover heen... Halverwege wijst een seingever dat we linksaf af moeten : heerlijk een afdaling volgt... Alleen we beseffen al snel dat de seingever ons de verkeerde richting op stuurde : terug dus!  Een extra klim naar de Forges om deze te vervolgen.

Net voor de 2km lange Côte Pierre Blanche komt het parcours samen met het kleine parcours van de 110km.  Dit doet me goed : want nu kan ik van groepje naar groepje fietsen, en sta ik er versteld van dat ik toch behoorlijk sneller fiets.  Dat dit bij stijgingspercentages tot 17% gebeurt geeft me moed.

De wind speelt nu hoofdzakelijk in het voordeel en ik blijf op eigen houtje een goed tempo ontwikkelen.  Ik vermoed dat ook dit solo-fietsen een goede training is en ga er voor.  De Côte des Heids en St Remy volgen.  De volgende bevoorrading laat ik links liggen.  De hellingen van Moerslag en Côte du Bukel brengen me opnieuw op de vertrouwde wegen... langshier vertrok deze klimclassic ook.

Inmiddels krijg ik het gezelschap van Jan Lindemans : we zijn samen vertrokken en overschrijden zo ook de finish.

Beiden met de lach, en met een schouderklop de finish overschrijden dat vraagt om toelichting dixit de speaker van dienst.  We vertellen kort waar we vandaan komen en wat onze link is.  

Ik ga nog snel even op de foto met de podium-miss

En dan snel naar het hotel waar er hotelkamers voor het douchen ter beschikking staan.  Ik maak van deze faciliteit graag gebruik.  Zo kan ik op zijn minst fris toekomen op het feestje!

In de wagen bekijk ik op strava mijn digits.  Enerzijds houd ik een heel goed gevoel over aan vandaag : ik ben overtuigd dat ik bij de eerste 50 de finish bereikte... anderzijds toont de gemiddelde snelheid van 26.5km aan dat mijn conditie heel wat minder is dan de vorige jaren.  Al waren er bij de vorige edities wel een 500 minder hoogtemeters en moet ik de snelle 15km aan wellicht 40/u gemiddeld verrekenen, mijn gemiddelde snelheid was vroeger wel steeds rond de 30km/u.

Ik onthoud hieruit dat de prestaties op de cyclo's 3Ballons & Marmotte - gezien de vele andere bezigheden - niet super kunnen zijn, en bij deze aanvaarding meer ontspannen aan de start kan komen.  Anderzijds moet ik - om toch nog wat te kunnen genieten van deze beproevingen - de trainingsarbeid verder opdrijven om zo conditioneel toch nog een behoorlijk peil te bereiken.

Alvast tevreden van mijn deelname aan de klimclassic : 
  • Mooi - weliswaar lastig - parcours
  • Prachtig weer
  • Vastgesteld dat de fietserscommunity op twitter echt wel de max is
  • Genoten van de diverse faciliteiten
's avonds op een feestje nog eens nagekaart hierover... maar vooral was het een feestje waar feesten om gaat : Viva La Vida!  






zondag 26 april 2015

Over twijfelen... doorgaan... en gulzig zijn!

Enkele weken terug was er mijn trimestriële controle.


  • Moeilijk te beschrijven welke impact dat heeft. Hoe zeer ik ook positief wens te zijn, hoe goed ik ook vooruit wil denken... voorafgaand aan dat bezoek sluipen er telkens weer sombere gedachten in mijn hoofd. Telkens opnieuw zit ik ruim voor het afgesproken uur in die wachtzaal... probeer aan de mimiek van de inmiddels voorbijkomende behandelende artsen iets op te maken... Inmiddels vullen mijn grijze hersencellen zich met alle scenario's die ik recent hoorde, las... met alle vragen die me 's nachts wakker hielden. Als ik dan uiteindelijk het kabinet van de behandelende arts binnen mag voel ik me minuscuul klein, ... op de tafel bij de echo, de beeldvorming quasi hopeloos... om dan na de verlossende woorden euforisch te worden.
  • Ik dank dan ook mijn omgeving en in het bijzonder mijn echtgenote om iedere controle mee te beleven, en mee te luisteren naar de adviezen die ik krijg. Na een dergelijke consultatie leggen we beiden alle puzzelstukjes opnieuw samen om zeker te zijn dat we toch maar niets van het gesprek misten.
  • Belangrijkste is uiteraard dat ik opnieuw een goed signaal kreeg! De volgende controle wordt nu voor november voorzien.


Dit geeft me alvast energie om de draad weer op te nemen met al mijn activiteiten :


  • Met de VZW Cyclo4Cancer die ik in 2012 oprichtte organiseren we met het 7koppige bestuur op 30 april een quiz, is er een wijnactie en volgt in mei een extra bestelronde van wielerkledij. Tevens zal VZW Cyclo4Cancer onder leiding van teamkapitein David De Bie opnieuw deelnemen aan Levensloop Kortrijk
  • Levensloop Kortrijk waar ik ook dit jaar voorzitter van ben werd met een sterk team van 20 vrijwilligers verder uitgebouwd. Samen slaagden we er inmiddels in om 60 teams van bedrijven, vrienden, verenigingen, service-clubs rond dit initiatief te verzamelen. Opnieuw aanvaardden Lindsey De Grande & Lize Feryn het meterschap
  • Met de Stichting tegen Kanker werken we inmiddels aan een mooie 28 november voor de vrijwilligers van de Levensloop-comités, dit ter gelegenheid van 5 jaar Levensloop in België.
  • Professioneel werd tevens het initiatief genomen om meer informatie-avonden voor het cliënteel te organiseren. Zo was ik deze week ook spreker op een avond in het centrum De Waai te Eeklo. Dergelijke initiatieven maken de job bijzonder boeiend. 
  • Op sportief vlak resulteerde het voorgaande in een te beperkte tijdsinvestering voor het fietsen.  Op de grafiek hieronder zie je dat ik de voorgaande jaren tgv de cyclo Trois Ballons meestal een 5500km op de teller had.  Momenteel is er een achterstand van een 1500km.  Dit moet ik dus in de komende periode inhalen.
  • Al een geluk dat ik de voorbije 2 weken tijdig wat fietstijd inlaste om van het mooie weer te profiteren.   Zo nam ik vorige week deel aan een mooie Peter Van Petegem Classic.


Een overladen agenda is het gevolg.

  • Het is continu plannen en proberen de juiste keuzes te maken.  Inmiddels is het ook af en toe vechten tegen de vermoeidheid.  De voorbije week was er wellicht ééntje van te veel werk op meerdere fronten.  Er was noch ruimte voor vrije tijd, noch voor voldoende slaap.  Enkele nachten korter dan 5 uur slaap... en dat wreekte zich.
  • Vrijdagavond total loss in de zetel en quasi 14u aan één stuk geslapen.
  • En toch wens ik de overvolle agenda aan te houden!  Het leven is mooi, en ik wil er echt met volle teugen - en op alle fronten - van genieten!  Sta me toe om dus wat gulzig te zijn :-)
Viva La Vida!