woensdag 25 juni 2014

GF Eddy Merckx : Koersrelaas

Start

Deelnemen aan een cyclo, en quasi mogen uitslapen... Bij de GF Eddy Merckx kan het : Het startuur was pas om 10u voorzien. Toch was er bij mijn aankomst omstreeks half negen reeds heel veel volk aanwezig... meerdere fietsers opteerden om de tijdsregistratie aan zich te laten voorbijgaan en vroeger te starten. Ok, ik besliste gisteren wel om deze rit als 'toertocht' te fietsen... ik wou wel de ambiance bij de start meemaken. Zo stond ik een uurtje later met ondermeer Maarten (Cyclo4Cancer) & Nico (met wie ik vorige week nog in La Trottelee tgv 3B verbleef) aan de start.


De speaker startte al snel met de gebruikelijke promo-babbel, de uitnodiging om in de box van zijn leeftijdscategorie plaats te nemen... en met toelichting van het project 'Ecocyclo' : een soort 'Ik fiets proper'-project van de UCWT/UCI. Stond ik op de eerste rij van mijn box... zag ik toch een 700tal fietsers voor mij staan... een duidelijke confrontatie met mijn leeftijd. Hoe ouder hoe meer jouw startbox zich naar achteren situeerde : Zag ik enkele Leierenners net als Christophe Impens, Golazo-director, nog voor mij staan... dan stonden er toch een 300tal fietsers tussen mij en Maarten.

Om 10u gaf Eddy Merckx het startschot... de renners van het project 'Eco Cyclo' zie je op de eerste rij staan.



Toertocht

Eens de mat van de tijdsregistratie overschreden was het toch wel wat zoeken naar het juiste tempo... koersen wou ik niet, maar in dit geharrewar blijven vond ik ook niet leuk... dus toch maar links houden en mee opschuiven naar voor... Christophe Impens zag ik voor mij uitrijden en ik vond dit een goed tempo... mee in het wiel dus! De eerste helling van de dag, de côte Peu d'Eau is gekend van de Waalse Pijl en diende voor de eerste schifting te zorgen : net geen 3km lang en toch een gemiddelde stijging van 5.5%. Ik had er geen probleem mee en zag ik dat zonder te koersen al onmiddellijk heel wat plaatsen gewonnen had. Ik hield me voor om nu een goed groepje te zoeken en gewoon rustig mee te peddelen. Dit zou na 3B en met La Marmotte in het vooruitzicht de beste training zijn.

Na de côte de Bellaire doemde plots Maarten voor mij op... tiens als ik mijn Cyclo4Cancer-maat reeds na 10km inhaalde betekent dit dat ik vandaag een goede dag heb... Toch maar doorgeven zeker, er werd me toch ook een rugnummer opgespeld... dus, toch maar koers!




Cyclo

Korte tijd later kwam ik bij Frank, met wie ik dit jaar startte in LBL, en Nico, die zoals reeds gezegd ook in La Trottelee verbleef bij 3B. Beiden op basis van hun deelnames aan cyclo's betere renners dan ik... dus als ik er in slaag in hun buurt te blijven dan zet ik vandaag een mooi resultaat neer!

Het mooie weer inspireerde me... en dit was toch ook wel nodig. De hellingen volgden elkaar vrij snel op en telkens was er een zelfde scenario : Bij de start van de helling sprintte ik naar voor om dicht bij Frank aan de côte te starten... tegen het einde van de helling bevond ik me meestal op een 10tal meter van de groep... alleen hing ik aan de rekker, ik kon iedere maal opnieuw de aansluiting maken, daar waar er bij iedere beklimming toch een 4tal de rol moesten lossen.

Na 47km was er de Triple de Monty... 2km met een gemiddelde stijging van 9% en pieken tot 22%. Ik had wel wat schrik dat ik de groep na deze beproeving diende te laten rijden... Gelukkig kwam ik op wilskracht na de afdaling ook hier terug aansluiten.


Quasi allen lieten de bevoorrading die volgde links liggen... ik volgde hun voorbeeld.


De kilometers doorheen de mooie Naamse provincie volgden elkaar snel op : ik amuseerde me echt! De afdalingen verliepen zelfs in groep vlot, en de hellingen waren niet lang genoeg om de groep compleet uit elkaar te laten vallen... enkel bleef het verhaal van de 10 kleine negertjes overeind... want na iedere helling haakten enkelen af.



Finish

Zo naderden we uiteindelijk met een groep van een 30tal renners de laatste helling... hier geraakte onze groep wel versnipperd, doch het enige wat nog volgde was een afdaling van een 7tal km. Ik raapte nog enkele renners op en reed uiteindelijk alleen over de streep : als 213e maar door het feit dat ik achteraan startte - en dus een minuut later dan velen - wel degelijk mooi in de top 200.

Aan de finish was er ook het weerzien met Rob & Paul van www.cyclobenelux.com. Heel tof om nog eens bij te praten! Eerder op de ochtend had ik ook al Arne van granfondoteam.be kunnen treffen. Ook dit is een meerwaarde aan cyclo's : het is een kleine wereld, en je leert al snel heel wat gelijkgestemde zielen kennen!


Q

De Gran Fondo Eddy Merckx maakt tevens deel uit van de UCI World Cycling Tour waardoor dit tevens een kwalificatie-wedstrijd voor het WK was. Mijn prestatie bleek voldoende te zijn zodat ik gekwalificeerd ben. Er kwalificeerden zich 216 renners. Ik was 180e van die 216. Ook de renners 'Elite Zonder Contract' waren voor WK-kwalificatie op deze Gran Fondo aangewezen...

Dus toch wel een beetje fier hierover... al is de kans dat ik eind augustus voor WK-deelname in Slovenië afreis nogal klein.

zaterdag 21 juni 2014

GF Eddy Merckx 2014

GF Eddy Merckx

De voorbije weken kamp ik met gewrichts- en spierpijn.. en waren er ook opnieuw wat klieren die opspeelden. Als schildklierkankerpatiënt voldoende signaal voor extra doktersconsults.

De verwijdering van de schildklier heeft bij velen een verminderd recuperatievermogen als gevolg, het feit dat ook 2 van de 4 bijschildklieren bij deze operatie werden geraakt kan resulteren in een verminderde calciumproductie.

Hoedanook mag ik me gelukkig prijzen dat ik in tegenstelling tot sommige lotgenoten voltijds kan werken, en opnieuw aan cyclo's mag deelnemen (al ervaar ook ik hierbij de hogere vermoeidheid).

Toch wil ik naar mijn lichaam luisteren en pas derhalve voor de GF Eddy Merckx. Ik zal deze wel fietsen maar als toertocht. Het lijkt me immers een mooi parcours en de weersvoorspellingen zijn goed! Als voorbereiding op La Marmotte zal deze duurtraining ook wel effectief zijn.

Voor Cyclo4Cancer is alle hoop dus gevestigd op Maarten (tenzij er nog deelnemers zijn waar ik geen weet van heb).

Maarten : Heel veel succes morgen!!

woensdag 18 juni 2014

Les Trois Ballons 2014

Les Trois Ballons 2014

In deze cyclo overwinnen deelnemers over 220km zowat 4300 hoogtemeters. Net als vorig jaar komt aan deze cyclo de grootste Cyclo4Cancer-delegatie aan de start. Immers, enerzijds is dit een cyclo met belangrijke reputatie in het milieu, anderzijds is de nabijheid van de Vogezen een belangrijke troef.

Ik zakte pas op vrijdag af naar Luxeuil-Les-Bains, sedert 2013 de nieuwe startplaats. Dit was ook voor het gros van de overige sympathisanten het geval. Zo trof ik bij de inschrijving al snel Jonas & Gunther aan. Na het vervullen van de formaliteiten volgde een snelle lunch in het centrum.



La Trottelee

Eind 2013 werd er massaal voor deze cyclo ingeschreven, hiertoe was ik één van de eersten... helaas boekte ik toen niet onmiddellijk mijn verblijf. Enkele weken later bleken alle verblijfsaccomodaties in en rond Luxeuil-La-Bain volboekt. Zo diende ik uit te wijken naar de Chambres d'hôtes La Trottelée in Bellefontaine. Een eenvoudig complex maar met hartelijke uitbaters. Ik verbleef er samen met Dieter, Geert, David & Jurgen : niet alleen Cyclo4Cancer-fietsers maar tevens collega's. In de namiddag fietste ik er snel nog even de benen los, en ontdekte ik zo het kleine gehucht.


's avonds was er een gezellige maaltijd op het terras. Dit met allen die in La Trottelee verbleven : naast de 5 Cyclo4Cancer-fietsers was er nog een Waasland-fietsers, twee fietsers van GifMoBuzze, en een Waals koppel. Ook sloten nog andere Cyclo4Cancer-fietsers bij ons aan : Peter, Nico & Yvan.

Wat volgde was een avond voetbalplezier... waarvan enkele goals van het Nederlandse elftal me toch wel erg lang zullen bijblijven!


3B-Day


Met amper 5u slaap was het dan ook te vroeg wanneer de wekker me aanmaande op te staan. De beelden van de enorme uitputting die me in 2013 bij deze rit te beurt viel waren uren door mijn hoofd blijven spoken. Hoedanook reeds weken aan een stuk had ik me voorgenomen om deze rit veel trager dan anders te starten, dit om te zien welke impact dit op mijn eindtijd zou hebben. Bij het ontbijt viel me overigens op dat de collega's door nog meer stress overvallen waren. In die context had ik alvast het voordeel om meerdere doelen te hebben... lukte het vandaag niet dan een volgende keer maar...


Een uurtje later verzamelden we met zijn vijven aan het Mercure hotel. Hier troffen we ook Jonas, Gunther, Vincent en diens echtgenote Chris aan. Chris zou opnieuw op 2 plaatsen langs het parcours voor extra-bevoorrading zorgen en mogen we tevens danken voor de foto's die hierna volgen!


Van hieruit reden we naar de start waar we de rest van de Cyclo4Cancer-delegatie aantroffen.


Vanaf nu was het het gebruikelijke aftellen naar de start... die sportcommunication-gewijs een 10tal minuten te laat op gang werd geschoten. Het was iets voor half acht vooraleer het peloton zich in beweging zette.



Start

Samen met Jonas & Vincent schoot ik over de startlijn... nog even enkele aarzelende fietsers ontwijken en jawel... we stoven langsheen het ronde punt de weg op. Ik keek om om te zien waar de Cyclo4Cancer-fietsers zaten... amper 100m ver en in dit geharrewar zag ik ze al niet meer... Ach, enkelen namen de binnenbocht aan het ronde punt, zouden ze zich in het peloton voor mij bevinden?

Hoedanook mijn eigen devies, om traag te starten, mocht ik vandaag niet loochenen... trager dan anders starten dat was de opdracht. Ok, hier is er eentje die de jump naar het volgende peloton maakte, misschien toch gewoon meeglippen in zijn wiel... ja dat lukt, niet te veel krachten verspeeld... ondertussen probeer ik Cyclo4Cancer-fietsers te zien... helaas noch voor mij, noch na mij zie ik ploegmaten. Enfin, dit zal het nog makkelijker maken om het eigen tempo aan te houden.

Hoedanook dit gaat goed, na 17km heb ik een gemiddelde snelheid van 40.1 en dit bij een gemiddelde hartslag van 155. Ok, nu de eerste helling van de dag ook verstandig aanpakken : de col de "Faucogney et la Mer". Om niet al te veel groepjes te laten rijden laat ik de hartslag toch tot op overslagniveau evolueren... en zie deze bij de afdaling opnieuw goed herstellen.

Na 40km is er de col des Chevrères. Niet zo lang, maar met een pittig einde! De 9km vanuit Servance worden in iets meer dan een half uurtje afgehaspeld. Inmiddels blijf ik rondkijken waar de overige Cyclo4Cancer-fietsers zijn. Jonas, Gunther en wellicht ook David moeten zich nu wel voor mij bevinden. Na 75km spraken we met Chris af. Ik vraag het haar wel... inmiddels in deze groep verder peddelen, en vooral recht blijven. Af en toe is er toch wat een geharrewar en een geduw... wellicht omdat iedereen van bij de start poogt om uit de wind te fietsen.

Op de Ballon d'Alsace volgde ik vorig jaar David... hij hield toen een hels tempo aan, en wellicht was dit vorig jaar de eerste cartouche te veel. Rustig aan nu is het motto. Ik laat de groep onmiddellijk rijden, kies voor een klein verzet en fiets op eigen tempo, maar met continu >85 omwentelingen omhoog. Na enkele km slaag ik er in om enkelen opnieuw in te halen... maar word ik zelf ook wel regelmatig voorbij gestoken.

Op anderhalve km voor de top zie ik in een haarspeldbocht dat Jonas aan het naderen is. Tiens, dan was hij toch nog na mij. Hij haalt me in geen drie tellen in, vraagt even hoe het met me gaat en gaat er als een pijl uit een boog vandoor. Nog geen 20 seconden later herhaalt zich een zelfde scenario met Vincent. Net voor de top zijn we tgv de extra-bevoorrading van Chris opnieuw samen.

Jonas zet zich op kop in de afdaling, Vincent volgt gezwind en ik probeer aan te sluiten. Gelukkig is het geen al te technische afdaling en slaag ik er in. We besluiten om samen te blijven tot aan de Grand Ballon.

We komen in een redelijk grote groep terecht en ik prijs me gelukkig dat zowel Jonas als Vincent bereid zijn om het tempo op de Col du Hundsruck aan te passen. Stilaan komen we halfweg deze rit, en het blijft goed gaan.

Bij de start van de Grand Ballon laat ik Vincent & Jonas onmiddellijk rijden... ik vertraag bewust tot ze volledig uit mijn gezichtsveld verdwenen zijn en ga dan op eigen tempo naar de top. Ik probeer de hartslag continu enkele tellen onder de overslag te houden. Aanvankelijk is er nog een stralende zon als gezelschap, doch hoe meer de top nadert... hoe meer de bewolking de overhand krijgt.

Na 5u06 ben ik boven... tevreden, dit is een heel goede tijd. Als ik nu gespaard blijf van een inzinking dan zit er opnieuw goud in! Even verder is er een bevoorrading... en jawel veel beter dan de vorige editie : Nu is het Powerbar die de tent openhoudt... we hebben de repen, en gels voor het uitkiezen.

De afdaling die volgt heb ik het koud, doch ik wil niet stoppen om het regenjasje aan te trekken... en daal dus al rillend op de fiets. Gelukkig is het 800m lager opnieuw warm. Wat nu volgt zijn twee minder gekende hellingen : Col d'Oderen en Le Thillot. Op beide cols realiseer ik een nieuwe besttijd!

Zeker bij dit parcours zit het venijn in de staart... na 185km komt een bijzonder steile helling aan : Esmoulières. Ik schakel bij het naar rechts opdraaien onmiddellijk op het kleinste verzet. Het blijft ongelooflijk stoempen, ik zie de snelheid gigantisch dalen... fiets ik eigenlijk nog wel? Maar hoedanook ik besef als ik deze pijniging overleef rest me enkel nog de boucles de Finlande en in laatste instantie de rechte lijn naar de finish.

De Boucles de Finlande is een prachtige tocht langsheen diverse meertjes... toch kan deze natuurpracht me nu niet bekoren. Groepjes halen me in, en ik slaag er niet meer in om aan te pikken. Het krachtenarsenaal is uitgeput. Iedere hoogtemeter is er nu te veel aan. Ik merk het huisje waar ik vorig jaar de cola vroeg... en helaas niet kreeg... Hoedanook nu is er geen tijd om nog eens aan te kloppen, gewoon de laatste 10km naar Raddon & Chappendu vervolmaken.

Uiteindelijk finish ik in 8u11min. Of een kleine drie kwartier sneller dan vorig jaar. Supertevreden!


Alle Cyclo4Cancer-fietsers sloten deze tocht af in een supertijd, en werden allen van valpartij of pech gespaard zijn : Super gewoonweg!!

Dit werd 's avonds dan ook passend gevierd!


Meer info en foto's over alle Cyclo4Cancer-fietsers volgen snel op Cyclo 4 Cancer





woensdag 4 juni 2014

GF Mont Ventoux 2014 : Cycloverslag

Start

Het is even na half acht wanneer we Eric aantreffen in Beaumes-de-Venise. Zo staan we als allereersten in het eerste startvak... in principe voorbehouden voor de prioritaire renners (nummers 0 tem 300), doch de organisatie oordeelt dat nummer 304 er ook wel bijkan.


Meerdere cyclo-kleppers - Bart Van Damme, Professor Hendrik Vos, Sjef Graafmans... - alsook renners van Gaul!, Granfondoteam.be, ex-Veltec ... vervoegen ons. Inmiddels namen de twee overige Cyclo4Cancer-renners Gunther & Jonas hun plaats in in het tweede startvak.


Go

Naar goede gewoonte geeft men pas een 10tal minuten na het voorziene uur het officiële startschot. Eric fietst als één van de eersten de weg op... mijn start is minder snel en ook Vincent ben ik in het geharrewar reeds kwijt. Pas na 2km besef ik dat ik de start-button van de Garmin nog moet induwen. Een snelle bik leert me dat ik verstandig fiets, hartslag 150... nu zonder kleerscheuren aan de voet van de Ventoux komen. In het peloton gaat het er zenuwachtig aan toe : het peloton fietst breed over de weg, doch bij tegenliggend verkeer is het afremmen, duwen... en soms ook wel een harde tik om toch maar je plaats te behouden. Steven, de enige Leierenner in deze cyclo, startte vanuit het tweede startvak doch glipte als behendige renner overal door en situeert zich zo reeds op de eerste rijen van deze omvangrijke kopgroep. Na 14km is er de eerste helling waar doorgetrokken wordt, met een breuk in het peloton als gevolg. Samen met Eric, en nog een vijftal, probeer ik opnieuw aan te sluiten. 6km verder ter hoogte van Bédoin slagen we in ons opzet. Doelstelling geslaagd : Aan een rustig(er) tempo (dan voorheen in cyclo's) starten en toch met het eerste peloton de eerste col aanvatten!


Beklimming uit Bédoin
Het bolvormige peloton transformeert zich tot een lint... Eric geeft aan niet over superbenen te beschikken en zoekt zijn eigen tempo. Na verificatie van de eigen hartslag volg ik zijn voorbeeld. De aanloop naar de Ventoux, vanuit Bédoin, is best aangenaam : de eerste kilometers lopen over een goed wegdek en zijn niet te steil. Het blijft zelfs geregeld schakelen tussen het grote en het kleine verzet. Toch is na amper enkele kilometers klimmen het initiële lint omgevormd tot een opeenvolging van twee- drie- en viertallen... ik blijf in de buurt van Eric, aanvankelijk vooral in het wiel... naarmate de stijgingspercentages toenemen zwoegen we zwijgzaam samen naar boven. Elk in gedachten verzonken 'Waar zijn we nu weer mee bezig? - Hoe zal de rest van de rit verlopen? - Opletten dat ik me niet te snel opblaas - Waar zitten de overige Cyclo4Cancer-fietsers? - ... '

Iedereen die de Ventoux uit Bédoin reeds beklom weet dat je eens je de bocht naar het bos maakt je je mag opmaken voor het zware werk. Het zittend klimmen wordt nu bij momenten afgewisseld door het 'en danseuse'-klimmen. Meer dan ooit is het ieder zijn eigen tempo. Ik laat Eric fietsen... en blijf op de eigen hartslag gefixeerd. Hij neemt al snel een 20tal meter. Het shirt gaat helemaal open... Het wordt een warme dag! Tiens, ik nader opnieuw tot op Eric... ik kom er naast en we sleuren weer zij aan zij aan ons carbonnen ros.

Ik kijk achterom en zie dat Eric afhaakte... op eigen tempo verder dan maar. De trapfrekwentie op een zelfde tempo houden : minimaal 80... het lukt me goed... een tevreden gevoel overmeestert me. Ik ga een goede dag hebben! Inmiddels is Vincent, op en over Eric, bij mij komen aansluiten. Hij hanteert een nog hogere trapfrekwentie, en bij mij gaat de hartslag opnieuw de hoogte in.

We komen bij Corinne, onze 1e Cyclo4Cancer-begeleidster van de dag... beiden hebben we nog voldoende drank, we steken de duim omhoog en fietsen verder.

Nog even voor Chalet Renard laat ik Vincent rijden... niet dat hij zo snel uit mijn zicht verdwijnt, maar toch is mijn vizier nu vooral gericht op de top van de Ventoux. Nog 6km en er wacht me een mooie afdaling. Ik weet dat Eric nog na mij komt en vertraag mijn tempo. In die eerste uren niet te veel in het rood fietsen. Ik blijft het mezelf inprenten. Die laatste klimkilometers omschrijft Vincent als een intervaltraining : een stukje 'à l'aise' met de wind mee, vervolgens draaien en stoempen tegen de wind in... Hij heeft gelijk!

Ik ontwaar inmiddels de volgende 2 cyclo4cancer-begeleidsters : Marleen & Chris. Hoog tijd voor een drinkbus-wissel.

De top nadert nu wel echt snel, er staan op deze plaats toch ook wat toeschouwers en supporters die onze aanmoedigen... nog bij de laatste klimmeters trek ik mijn shirt weer dicht, armstukken omhoog... klaar voor de afdaling... en best wel tevreden met de gerealiseerde klimtijd : amper 8min trager dan mijn tijdrit vier jaar terug. Toen 1u29min.

De afdaling naar Malaucène is een mooie afdaling : aanvankelijk met enkele bochten, zonder ooit echt gevaarlijk te worden... na verloop van tijd zelfs overgaand in lange rechte stukken. Ik probeer als slechte daler een snelheid te ontwikkelen die me een vrij comfortabel gevoel geeft. Dit impliceert een daalsnelheid rond de 50km/u met enkele pieken tot 67km/u. Inmiddels probeer ik in de verte te turen of ik Vincent nergens zie... helaas niet... Dit wordt straks alleen verder zwoegen want zelf werd ik in de afzink niet bijgehaald door Eric.

Na de afdaling ben ik even in paniek : ben ik wel nog op het juiste parcours... rondom mij zie ik enkel deelnemers met een zwart nummer, of deelnemers aan de korte versie... Een Fransman verzekert me dat de splitsing tussen beide parcoursen pas later is. Inmiddels draaien we met een 5tal goed rond. Onze vierde Cyclo4Cancer-begeleidster Inge zie ik nu aan de rechterkant van de weg, en weet dat ik op het juiste parcours ben.. ik steek de duim omhoog, doch in realiteit valt het me wat tegen : het is een continu draaien en keren maar vooral ook een afwisseling van korte klimmen en afdalingen!


Opgeven is geen optie
Doorheen die slingerende wegen zie ik plots zowel links als rechts enkele renners langs de kant staan... allen lek... wanneer dit 500m verder nog het geval is beseffen we, hier ligt een nageltapijt! Inmiddels zie ik Henk, mijn compagnon de route bij de klimclassic vorig jaar, ook langs de kant staan... hij roept of ik geen reserveband voor hem heb... op dat moment rijd ook ik lek. Uit de bocht ga ik snel aan de slag. Achterwiel eruit en op zoek naar reserveband, de gebruikelijke bommetjes... 8min later klok ik af. Al bij al is dit voor mij normen snel! Inmiddels fietst Eric me voorbij... eigenlijk is dat niet slecht... straks kan ik bij hem aanpikken denk ik bij mezelf!

Merde, opnieuw lek... nu vooraan... opnieuw alles uit de achterzak... Daar gaat mijn tweede binnenband! Ik probeer rustig te blijven, niet te vloeken... wat anderen langs de kant wel doen... enkelen barsten in een franse colère uit en bellen een taxi. Hun cyclo zit erop. Rustig blijven, Johan... het komt wel goed! Ok, klaar... we gaan er opnieuw van door. Eric zal ik niet meer bijhalen, maar Jonas die net voorbij reed, dat zal wel lukken.

Even verder... NEE... NEE... NEE... Opnieuw lek... Ik heb geen binnenbanden meer. Smekend naar de renners die me voorbijfietsend om een extra binnenband haal ik de lekke er al vast uit... NEE... Ik ga verdomme niet bellen dat ze me moeten komen halen. Ik ga diene cyclo uitfietsen! Met het shirt dat ik draag is opgeven geen optie! Een fransman ziet me vloeken en stopt me een binnenbandje toe. Oef, dat komt hier nog goed... Inmiddels is ook Henk bij mij gestopt. Met die morele steun zie ik het weer zitten, en ga opnieuw op pad...

Nauwelijks enkele kilometers verder twijfel ik of ik een leegloper heb... ik stop bij een wagen omdat ik er een pomp zie staan.. gelukkig deze maal vals alarm. Inmiddels ben ik Henk uit het oog verloren...

Ik fiets nu helemaal alleen... in de verste verte niemand voor, noch na mij! Aan een rustig tempo verder peddelen... er komt wel een groep die me inhaalt... Enkele kilometers verder een tweetal. Ik vraag hen of ze ook lek reden : jawel... en hebben ze nog een tijd in gedachten.. : Nee, vorig jaar stond ik op het podium... en als ik geen top-plaats kan rijden dan fiets ik niet meer door. Ik beklaag me dit gezelschap en fiets alleen verder.

Dit brengt me tot rust en ik prijs me gelukkig dat het mooi weer is... en wat een mooi parcours is dit toch! Echt een fantastische streek.

Net op het ogenblik dat ik de col voor Sault start haalt een 10tal fietsers me in. Prima, me laten meeglijden nu... alleen ik blijk de sterkste klimmer te zijn, en fiets ze op één na allen uit mijn wiel. Na 4km, bovengekomen dankt de Fransman me voor mijn kopwerk... ik knik, en vraag hem of er in Sault een bevoorrading is. Hij antwoordt te hopen van wel.


2e Beklimming Ventoux, uit Sault

Wanneer we starten voor onze tweede beklimming van de Ventoux, uit Sault, weten we dat er dus geen bevoorrading was... gelukkig zie ik Inge aan de kant van de weg... Snel wat water in de drinkbussen doen. Super, dat voelt bij dit warme weer echt heerlijk aan! De Fransman roept me toe of hij zich ook bij Cyclo4Cancer mag bevoorraden... ik antwoord : Tuurlijk... en roep dit toe naar Inge.

Even verder sluit hij bij me aan, en nu neemt hij het kopwerk voor zijn rekening.

Tot we in het bos zijn blijven we samen... ook wel om wat gezelschap te hebben... want noch voor, noch achter ons zie ik fietsers. Dit is het nadeel van slechts 600 startenden aan het 'grote parcours'. Inmiddels roept deze klim herinneringen bij mij op aan de vakantieuitstap met een tiental collega's enkele jaren terug... dat waren nog eens tijden, moeten we toch opnieuw eens organiseren!

De klim uit Sault is absoluut zo lastig niet zoals deze uit Bédoin. De stijgingspercentages schommelen tussen de 5 en 6 procent, zodat het echt aangenaam klimmen is. Inmiddels begint ook het rekenwerk... Zou het nog lukken om goud te halen... Hmm misschien... als ik nu verder goed doorfiets...

De laatste 5 km van de klim draai ik dan ook de gashendel open : continu boven de 20km/u... zodat ik al snel opnieuw de Cyclo4Cancer-begeleidsters zie. Ook voor hen toch een spannende dag... kijk maar eens naar de gedrevenheid waarmee ze drinkbuswissel verzorgen!


Alvast in naam van alle Cyclo4Cancer-deelnemers : Een dikke merci voor hun support!


Laatste rechte lijn
Ok, als ik de afdaling nu maar snel genoeg neem... en nog voldoende krachten heb voor de laatste twee cols... tja dan zit die gouden tijd er misschien toch nog in.

Tegen mijn natuur in smijt ik me in de afdaling... de pieken situeren zich nu rond de 74km/u... en waar ik anders achter het verkeer blijven fietsen... laveer ik me nu tussen dalend en stijgend verkeer in... éénmaal gaat het bijna mis, wanneer ik na een bocht in het grint terecht kom... ik slaag er in om rechtop te blijven en laat de snelheid niet dalen... Voor mij zie ik opnieuw enkele renners, dus die afdaling heb ik sneller dan normaal voor mijn rekening genomen!

Het is warempel Henk waar ik opnieuw kom aansluiten... Na het uitdraaien uit Bédoin volgt vrij snel de klim van de Madeleine... Opnieuw 6km klimmen, gelukkig tegen een gematigd stijgingspercentage. Ok, dat gaat goed, ik kan wellicht bij dit viertal hier blijven... Of toch niet, want mijn maag sputtert tegen... o nee, toch geen herhaling van het "Trois Ballons 2013"-scenario... Hm snel stoppen met sportdrank en enkel nog water drinken... Even verder zie ik een bestelwagen langs de kant met Belgische nummerplaat. Ik roep hen toe of ze geen bekertje water voor me hebben... Neen, maar we hebben wel een fles... Super : de drinkbus wordt opnieuw gevuld... en het doet me deugd!

Ik peddel verder en weet dat er nog slechts één col me rest : de Col de Chaîne. Ik schakel naar mijn kleinste verzet, de snelheid daalt tot 10km/u maar ik geraak boven... Nog 10km... ok, de gaskraan opnieuw open... en in schoonheid eindigen... de snelheid klimt opnieuw boven de 40km/u met pieken tot 55km/u... Het gaat goed vooruit... ik ga het potjandorie halen : ondanks die drie lekke banden grijp ik hier opnieuw een gouden tijd mee... Dit is me een overwinning waard!



Nabeschouwing
Uiteindelijk eindigde Vincent als eerste Cyclo4Cancer-renner na 6u37, 3min later gevolgd door Jonas. Reden zij niet lek, Eric wel (1x) en finishte na 6u57. Mijn eigen eindtijd was (3x lek - 25min stilstand) 7u23. Ook Gunther reed 2x lek, doch door de tubeless-banden ondervond hij hier geen hinder van.

De doelstelling om deze rit als pure ontspanning, en zonder tijds-doelstelling, te fietsen werd doorkruist tgv de lekke banden. Enerzijds was er toch wel het morele gevecht, opgeven is evenwel geen optie, anderzijds het evidente tijdverlies... wat ertoe zorgde dat ik de snelheid toch diende op te drijven om de gouden tijd alsnog te realiseren.

Hoedanook was het vooral ook een cyclo waarbij duidelijk werd hoe bekend Cyclo4Cancer als project is. Heel wat fietsers spraken ons aan... en het viel ook onze begeleidsters - toch steeds wat neutraler ;-) - op. Dat net zij de avond afsloten met de melding : Cyclo4Cancer is echt wel bekend... was voor mij dan ook de ideale afsluiter van een schitterende dag!

Bij deze cyclo waren we met 5 Cyclo4Cancer-renners :

Bij de volgende afspraak op Les Trois Ballons tekenen >10 sympathisanten present :
Geert, David, Nico, Peter, Jurgen, Dieter, Johan, Gunther, Jonas, Vincent...

Binnenkort volgt er op deze blog en op www.cyclo4cancer.be een voorbeschouwing!

dinsdag 3 juni 2014

GF Mont Ventoux 2014 : Voor de start!

Geaccidenteerd Parcours
Inmiddels is het een traditie : Nog voor eindejaar reikhalzend uitkijken naar de cyclo-kalender. Nadien de intensere activiteit op social media : enerzijds om zich bijkomend te informeren, anderzijds om te overleggen welke prestatietochten gezamenlijk worden aangepakt. Na vervullen van inschrijvingsformaliteiten en bevestiging van de verblijfsaccommodaties eindigt een eerste piek op de cyclo-adrenaline-grafiek.

Met het ruime aanbod, omdat kiezen ook altijd een beetje verliezen is... opteerde ik voor een behoud van de cyclo's waar ik in het verleden aan deelnam, en werd het rijtje aangevuld met enkele nieuwe afspraken. Dit resulteerde in volgende kalender :
31/05/14 : Gran Fondo Mont Ventoux > New
14/06/14 : Les Trois Ballons > 3e deelname
22/06/14 : Gran Fondo Eddy Merckx > 2e deelname
05/07/14 : La Marmotte > 8e deelname
30/08/14 : Vélomediane > 3e deelname
13/09/14 : La Ronde Picardie > New

De rode draad doorheen deze kalender is uiteraard het geaccidenteerde parcours... ook de telkenmale verzekerde deelname van meerdere Cyclo4Cancer-renners. Fietsers die mee de boodschap voor meer wetenschappelijk kankeronderzoek uitdragen!


La Dentellière
Zo zakten we met 5 Cyclo4Cancer-fietsers met Hemelvaart af naar de Vaucluse... allen voor een eerste deelname aan een tocht die twee maal de Mont Ventoux, alias Kale Berg aandoet.

Samen met Cyclo4Cancer-sympathisanten van het eerste uur, Vincent & Chris, verbleven we in de aangename Chambre d'Hôtes te Saint Hippolyte. Met een ligging tussen Bédoin (voet Ventoux) en Beaumes-de-Venise (startplaats cyclo) : ideaal, rustig en met een schitterende vue!


Verkenning Start GF Mont Ventoux
Na de intensere ritten in de voorbije weekends, Tour de Namur en La Chouffe, was ik deze week nog niet aan fietsen toegekomen zodat ik op donderdag een kleine verkenning van de start reed.




Tour du ALS
De beste voorbereiding voor een cyclo is rusten... op vrijdag kozen we hiertoe Chalet Renard als locatie. Dit weekend was hier het zenuwcentrum van de Tour du ALS gevestigd... een organisatie die geld inzamelt voor wetenschappelijk onderzoek tvv deze ziekte! Indrukwekkend om te zien met welke gedrevenheid men hieraan deelneemt.

We genoten van de berg, de Nederlandse bedrijvigheid, ... en we namen uiteraard ook wat foto's!

De namiddag bestond uit een bezoek aan de lokale wijnboeren... waar ik versteld stond van de kwaliteit... om uiteindelijk met de 10koppige Cyclo4Cancer-delegatie de avond in Beaumes-de-Venise af te sluiten.


D Day
Op zaterdag was het dan zover. Omstreeks half acht vertrok ik samen met Vincent naar de start... niet zonder de obligate kus van Marleen ;-)