zondag 18 augustus 2013

Boeken, tijdschriften en internetfora... media voor de wielerliefhebber! Ook voor de kankerpatiënt?

Toen inmiddels bijna 2 jaar terug de diagnose kanker viel was één van mijn eerste reacties om zelf heel veel informatie op te zoeken... wellicht een logische reactie maar zeker niet de juiste. Op tal van internetfora wordt men naar diagnoses gestuurd, die als leek vrij moeilijk te interpreteren zijn. Het duurde een tijdje vooraleer ik enkele betrouwbare sites vond... en nog wat langer vooraleer ik ook deze relativeerde, om uiteindelijk meer vertrouwen aan de dokters te schenken. In die context prijs ik me gelukkig dat de diverse behandelende artsen steeds voldoende tijd hebben genomen om me alles goed toe te lichten.

Toen er vorige week woensdag opnieuw wat twijfels en onduidelijkheden waren liep ik al vrij snel in dezelfde val : aan de hand van enkele gewaarwordingen diagnoses zoeken op het internet... Gelukkig kan ik op die momenten terugvallen op Marleen die me dan weer tot rust weet te brengen.

Die rust vond ik de voorbije dagen als vanoud ook in het fietsen, maar ook in het doornemen van wat wielerlectuur.

En het moet gezegd, fietstijdschriften als Fiets, Grinta!, Cycling zijn niet alleen aangenaam om lezen, maar ze prikkelen mijn interesse naar fietsbestemmingen, nieuw materiaal, trainingstechnieken... steeds opnieuw. Heerlijk om als wielerliefhebber hiermee bezig te zijn.

Ook nam ik nog eens een boek door : het door Boudewijn Smid geschreven verhaal 'Op de helling'.
Dit verhaal handelt over vriendschap, competitie, jaloezie en het leven. En dit alles aan de hand van vijf vrienden die zich voobereiden op de Marmotte, ... en de rit uiteindelijk ook fietsen. Een mooi geschreven boek die ongetwijfeld ook door andere Marmotte-fietsers in de smaak zal vallen... zeker herkenbaar alhoewel ik hoop dat niet alles in de eigen ervaringswereld thuishoort.

En o ja, vanavond kreeg ik dan ook de ultieme resultaten van de onderzoeken van vorige week woensdag : all ok. Ik kan weer opgelucht ademhalen. Vooruitzien naar de Vélomediane van zaterdag, ... en met een gerust gemoed naar de semestriële check-up van eind september gaan.

zaterdag 17 augustus 2013

Circuit des Cimes Ardennaises

De Circuit des Cimes Ardennaises wordt op de website omschreven als één van de mooiste toertochten van België.

Voldoende om mijn nieuwsgierigheid te wekken, ... en gezien ik op zondag een familiefeestje heb is het ideaal om dit weekend op zaterdag een grote toertocht te fietsen.

De overige cyclo4cancer-sympathisanten schreven zich voor de Géant des Ardennes op zondag in. Vandaag sta ik er dus alleen voor, alhoewel alleen... bij een toertocht is dit eigenlijk nooit het geval.

Rond half acht kom ik aan in Marche-En-Famenne. Al snel zie ik enkele clubvrijwilligers die aanduiden waar ik de wagen kwijt kan. Quasi onmiddellijk valt het me op dat de wagen naast mij van het Kortrijkse is. Enige tijd later wisselen we enkele woorden, ... maar het is vooral de voorbereiding van Fabrice die me opvalt. Onmiddellijk uit de wagen is het wat eten, drinken, opnieuw wat eten... de benen worden ingewreven... een gedreven fietser, ik vraag of hij ook koerst : neen, maar wel deelnemer aan cyclo's. Meer specifiek nu in voorbereiding voor de Otztaler Radmarathon. Thuisgekomen zou ik zien dat hij met ondermeer top100-plaatsen in dolomietenmarathon een mooi cyclo-palmares heeft! Bij het inschrijven verliezen we elkaar evenwel uit het oog.

Ik ga dan maar alleen van start, twijfel nog over het parcours van de 165 of de 205km... maar dat zien we dan weer wel. Quasi onmiddellijk krijgen we enkele hellende stroken voor de wielen geschoven, ik haal enkele kleine groepjes in... geen enkel peloton met een naar mijn aanvoelen goed tempo... ik fiets dan maar door op eigen élan, en merk enige tijd later dat een wielertoerist uit Oudenaarde zich in mijn wiel nestelde : Henk, ook al iemand in voorbereiding op een cyclo, zij het dan de Vélomediane.

Met ongeveer 15km op de teller worden we bijgehaald door Fabrice, de man die zijn wagen naast de mijne parkeerde. Samen met Henk glijd ik zijn wiel... Fabrice brengt het tempo nog wat hoger, ... en we vliegen door deze prachtige regio. Helaas vliegen we wat te snel, want we blijken ons ergens vergist te hebben : na 45km staan we opnieuw aan de start. Dit was niet de bedoeling. Fabrice tokkelt wat op zijn garmin 800, en geeft aan : binnen 28km zijn we via de korste weg aan de eerste bevoorrading (die we na 48km dienden te hebben). Fabrice legt er de pees op, samen met Henk volgen we de glooiende wegen... hopend dat Fabrice ons inderdaad bij de eerste bevoorrading weet te brengen. Met dank aan Garmin lukt dit wonderwel. Een gemiddelde van ruim 31, met dus inmiddels een 75km op de teller.
Na de bevoorrading (voldoende drank en voeding (maar wel wat minder variatie dan we op gelijkaardige tochten in de Ardennen zagen)) wordt er aan de kop wel wat afgewisseld : Fabrice neemt nog steeds het leeuwedeel van het kopwerk voor zijn rekening, af en toe komen ik en Henk ook aan de beurt. Het is evenwel vooral bij iedere helling stoempen om in het wiel van Fabrice te blijven.

Met 100km op de teller geeft Henk aan het iets rustiger te willen aandoen. Samen met Fabrice fiets ik door naar de tweede bevoorrading. De drank en voeding zijn welgekomen, en ik speel voor alle zekerheid toch ook maar enkele gels naar binnen. Henk die hier net na ons aankwam laat ons evenwel alleen verder fietsen. Samen met Fabrice werd inmiddels beslist om het parcours van de 166km verder te volgen... met de extra kilometers die we maakten in de aanvangsfase levert dit immers toch nog een totaal van 190km op.
Over talrijke hellingen, evenwel meestal onbekend, vliegen we met ons tweetal doorheen deze prachtige streek : telkens flirtend met de provinciegrens van Luxemburg. Op de eigen Garmin merk ik dat de hoogtemeters in ijltempo cumuleren... Dit wordt een mooie training!

De volgende bevoorrading situeert zich in La Roche, deels volgen we hier het parcours van de Vélomediane... dit zijn ook de wegen van van het vorige Belgisch Kampioenschap die hier plaatsvond.

Vanuit La Roche volgt de 7.5km lange klim, Côte de Samrée. We leggen er behoorlijk de pees op, dit blijkt naderhand uit de strava-digits : 24e plaats op 223 all. Rekening houdend dat we inmiddels ruim 150km op de teller hadden ben ik wel tevreden met deze prestatie.

En nog zijn alle hoogtemeters niet verwerkt : de terugweg brengt ons over Rendeux en Hotton waar we telkens nog wat kuitenbijters op het parcours aantreffen.

Deze mooie tocht bracht ons uiteindelijk over 191 mooie kilometers Ardennenlandschap. Een echte aanrader!! En dank je wel aan Fabrice & Henk voor het gezelschap/kopwerk!

De Strava-digits :







woensdag 14 augustus 2013

Winter of zomer... de kanker laat je niet los!

Ik herinner me een moment, eind juli, in Toscane :

In de voormiddag een onwaarschijnlijk mooie tocht gefietst, en in de namiddag gelukzalig relaxen aan het zwembad.

Wat doe je zoal aan het zwembad bij 35° : af en toe een lengte zwemmen om af te koelen, wat praten... ook wel wat mensen kijken, ... en ja wat lectuur doornemen. Bij wijlen is dat dan een tijdschrift. Die dag was het de Libelle die bovenaan de stapel lag, ... al snel belandde ik op een artikel waar een man beschrijft hoe hij samen met zijn zieke echtgenote streed tegen haar kanker. Ervaringen die hij inmiddels bundelde in een boek... even later lees ik zijn omgaan met het overlijden van zijn echtgenote.

Bijzonder ontroerend, maar ook projecteer je dergelijke verhalen als kankerpatiënt makkelijk op jezelf... En hop, daar is de twijfel weer : de kanker die als een aapje op je schouder lange tijd roerloos zit maar plots zich toch laat horen. In september heb ik mijn volgende semestriële controle... en plots duiken daar zovele 'Wat Als'-vragen op.

Even had ik toen een moeilijk moment. Evenwel, in deze zonovergoten omgeving, en met het volledige gezin bij mij maakte dit al snel plaats voor het overvloedige genieten. De kanker, het figuurlijke aapje op de schouder, had ik met dank aan zon en omgeving weer stil gekregen.

Vandaag dook het aapje opnieuw op :

Deze ochtend plots bijzonder hevige pijnen... voor dag en dauw dan maar de huisarts laten komen. Gezien de medische historiek onmiddellijk doorverwijzing naar het ziekenhuis met een hele resem van onderzoeken... Wachten op een afdeling radiologie... het is voor een buitenstaander ongetwijfeld een boeiende plaats om mensen te observeren. Als je er zelf deel van uitmaakt daarentegen... dan voel je een verbondenheid met zij rond jou... Ik vraag me af wie er nog kankerpatiënt zou zijn... Alle 'Wat Als'-vragen duiken weer op, en het figuurlijke aapje voel ik plots als een zware last op mijn schouder.

Deze middag volgde reeds een nabespreking van de eerste resultaten met de behandelende arts ; 'voorlopig alles ok'. Het blijft evenwel afwachten op de resultaten die ten vroegste maandag beschikbaar zullen zijn.

Het besef is er meteen ook dat de kanker me nooit of te nimmer meer zal loslaten. Hoedanook ik probeer de sombere gedachten te verdringen, en me inmiddels weer te concentreren op het werk, het fietsen... en opnieuw samen met het gezin plannen te maken. De beste methodiek om het figuurlijke kanker aapje stil te krijgen. Maandag zien we dan wel weer.

dinsdag 13 augustus 2013

Mandeldalroute na kantoortijd

Na een heerlijk verlof, en dus met opgeladen batterijen, gisteren opnieuw aan de slag gegaan. Het wordt een druk najaar, en dus zal het sporten er misschien een beetje moeten aan inboeten... of ik moet me zelf nog beter kunnen organiseren ;-)

Hoedanook vandaag slaagde ik er in om reeds om 18u00 thuis te zijn, dus zo toch nog even kunnen fietsen.

Voor korte ritjes opteer ik heel vaak voor een uitgestippelde route die quasi aan de eigen woning voorbijkomt : de Mandeldalroute.

Deze route brengt me vanuit Desselgem richting Oostrozebeke en vervolgens naar de Tieltse regio... en de enige helling die deze regio rijk is : De Poelberg. Op deze helling staat niet alleen een klooster maar ook een molen,


en er is ook, onder het motto 'Iedereen Flandrien', de gelegenheid om je hartslag te testen.


Voor mij betekent dit vooral het punt waarna kronkelende wegen doorheen de landbouwgemeenten tussen Tielt en Deinze volgen.

De laatste passage situeert zich dan aan de Leieboorden, ... steeds goed om nog even de gemiddelde snelheid omhoog te krikken :-)

zaterdag 10 augustus 2013

Omloop Mandel Leie Schelde

Vandaag verzamelden we met een 7tal Cyclo4Cancer sympathisanten voor de toertocht 'Omloop Mandel Leie Scheld' vanuit Meulebeke.

Een toertocht die ik voor het eerst reed maar best wel kon waarderen. Vooral de pittige lus doorheen de Vlaamse Ardennen waarbij enkele bekende kuitenbijters eens vanuit een andere zijde werden aangesneden vond ik tof.

Tijdens deze 120km slaagde ik erin om enkele persoonlijke strava-records op te tekenen, en toch was ik op ettelijke hellingen de mindere van het gezelschap. Ik ga er dus vanuit dat de overige Cyclo4Cancer-sympathisanten gewoon in goede doen zijn ;-)

Wat foto's van aan de bevoorrading :



De digits :



Een uitgebreider verhaal volgt op http://www.cyclo4cancer.be

donderdag 8 augustus 2013

Programma Najaar

Bij het thuiskomen van een langere gezinsvakantie ben ik toch ook wat nieuwsgierig...

Het privé-mailverkeer lees ik - met dank aan wifi - onderweg wel, ... van de actualiteit blijf ik ook wel op de hoogte... maar steeds ben ik benieuwd naar wat de post de afgelopen tijd bracht. Begrijp me niet verkeerd : brieven met venstertjes die synoniem staan voor betalingen daar hou ook ik niet van, maar een leuke aankondiging of uitnodiging of een berichtje vind ik dan weer wel leuk.

Dit jaar bij aankomst geen uitnodigingen voor baby-borrels of huwelijksrecepties maar wel onderstaande :


Hoedanook voldoende motivatie om ook de komende weken te blijven fietsen, al zie ik de Vélomediane toch vooral als voorbereiding op de Trek Ardenne Bleu die medio september doorgaat.

Deze ochtend dan maar de daad bij het woord gevoegd, en nog even gefietst :



De agenda voor het najaar wordt dus als volgt ingevuld :

10 08 2013 : Leie-Mandel-Schelde, Meulebeke
17 08 2013 : Circuit des Cimes Ardennaises, Marche-en-Famenne
24 08 2013 : Vélomediane, La Roche-en-Ardenne
08 09 2013 : Innergetic Pijl, Tielt
15 09 2013 : La Trek Ardenne Bleu, Verviers
20 10 2013 : Omega Pharma Bedrijvencompetitie : 10km lopen
16 11 2013 : Spinningmarathon Cyclo4Cancer

maandag 5 augustus 2013

1e Trainingsritje na de Toscane-Reis

Gisterenavond voor het eerst in 17 dagen weer eens in het eigen bed geslapen. Wakker worden in Toscane had meer charme... toch was het bij dit mooie zomerweer ook hier wel leuk ontwaken.

Eerst nog even op de social media meedelen dat we weer in het land zijn... ondanks de free-wifi op onze vakantiebestemming onthield ik me immers bewust van e-mail en facebook-toestanden.

En dan maar snel die fiets op, weer eens de Scott Foil in plaats van de CR1.

Ik opteerde voor een klassiek parcours : Over Tiegem naar Kwaremont & Hotond... om van hieruit de glooiende weg richting te Schorisse te volgen. De beklimming van Berg Stene verliep erg soepel, en ik nam me voor om bij afloop toch eens deze strava-digits door te nemen. Van hieruit naar Brakel om vervolgens La Houpe nog eens te beklimmen. Het klimt in de Vlaamse Ardennen wel wat minder dan in Toscane, doch hoedanook ben ik opnieuw op weg om wat hoogtemeters te verzamelen. Daarom neem ik de Holstraat te Anzegem en de klim te Kruishoutem ook nog op in het parcours.

Uiteindelijk haspel ik de 100tal km aan een gemiddelde snelheid van 30km/u af.

Tevreden, maar ook wel met zere benen want de laatste kms was het echt stoempen tegen de op de middag harder opkomende wind.

Hieronder vind je de ridewithgps digits :



En o ja, op strava bleek dat ik inderdaad goede benen had : zowel op de passage Kwaremont-Hotond als op de Berg Stene zette ik een persoonlijk record neer.

Dus supertevreden, en gemotiveerd om er nog iets van te maken op de cyclo in september : La Trek Ardenne Bleu.

Als voorbereiding hierop fiets ik ook nog de Vélomediane.

donderdag 1 augustus 2013

2e Rondje Toscane met Michiel

Sedert zaterdag kwam ik niet meer aan fietsen toe.

De tijd werd met enkele dagvullende uitstappen uitstekend ingevuld, ... en bij momenten was het ook wat te heet om te fietsen.

Vandaag donderdag is het opnieuw bijzonder warm maar Michiel wil voor afreis toch nog even een tweede tochtje fietsen.

Omwille van de hitte vertrekken we wat vroeger dan gewoonlijk.


We kiezen net als vorige week voor het rondje Gambassi Terme - Certaldo.

Opnieuw valt het me op hoe sterk Michiel klimt. Mocht hij wat meer trainen dan zou hij in cyclo's ongetwijfeld tot mooie prestaties in staat zijn. Hoedanook het samen fietsen is echt plezant. Hier zal ik de komende maanden ongetwijfeld nog vaak aan terug denken!

Net als vorige week nemen we opnieuw de tijd voor een drankstop. Dit is wel het voordeel aan Toscane, in ieder gehucht van amper enkele huisjes groot tref je een klein winkeltje. En steeds is er een frigo met verfrissende dranken!

Na amper twee uur is ook dit laatste Toscane-fietstochtje een feit.

Fietsen in Toscane : gewoonweg heerlijk!