We zwaaiden de dames uit voor hun wandeling naar de markt en vertrokken zelf al fietsend voor het parcours dat ik op zondag verkende.
Eerst door het centrum van Montespertoli dus... en daar liep het al mis. Een vrachtwagen remde - ik zag alvast geen stoplichten - en had de keuze, ofwel bruusk remmen maar dan lag Michiel die op mijn wiel reed op mij, of uitwijken op het voetpad en hopen dat het goed kwam... Kon ik me nog enkele meters rechtop houden, even later lag ik toch op de grond : een zwaar bloedende knie en schaafwonden op de armen... maar gelukkig niet op de vrachtwagen, en Michiel bleef recht. Een snelle check leerde me dat het enkel schaafwonden waren dus niet getreurd maar snel verder fietsen. Al prees ik me gelukkig dat het zo afliep!
In de afdaling naar Castelfiorintino leidde ik opnieuw, maar toen ik de klim naar Gambassi zag opdoemen gaf ik Michiel aan dat hij gerust eens zijn duivels mocht ontbinden... wel rekening houdend dat het een lange klim is. Michiel hoefde het geen twee maal gezegd, hij fietste me zo uit het wiel, ik gaf alles maar hij fietste zo een 50% sneller dan mij. Even twijfel over mijn conditie... maar nee, dit was onterecht ik kon gewoon trots zijn op de goede fietsprestatie van Michiel. Net voor de top kwam ik opnieuw bij hem en zag dat hij zijn explosieve start nu wel wat bekloeg. Dan maar even rusten.
Vanuit Gambassi reden we rustig naar Certaldo om vervolgens de drie klimmen naar Fiano aan te vatten.
We bleven nu mooi aan elkaars zijde en zagen het zweet van elkaars gezicht druppen... net voor Fiano kwamen we een authentiek winkeltje tegen en we kochten er al snel enkele flesjes verkoelend water.
Vervolgens fietsten we naar de Borgo Filicardo in Montespertoli waar we de dames gepakt en gezakt van de markt zagen toekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten