Het andere gelaat van kanker...

De aandachtige lezer van deze blog weet het wellicht : in september schreeuwde ik het nog enthousiast uit 'Pas in september 2013 volgt er een nieuwe controle'. Deze overschakeling op jaarlijkse controles impliceert duidelijk het vertrouwen van het doktersteam in een goede afloop.

Zowat dertien maand na de eerste vaststellingen voel ik op 2e Kerst een bult in mijn nek... wellicht iets onschuldigs, het verdwijnt uit mijn gedachten. Pas een dag later als ik word geconfronteerd met de aanhoudende aanwezigheid spreek ik er over met mijn partner. Ook zij oordeelt : iets onschuldigs, wellicht een 'vetbolletje' in de nek.

Met Oudejaar, inmiddels een week later, voel ik het nog steeds en maak ik me steeds ongeruster. Ik wil het feestgedruis niet verpesten en zwijg in alle talen, ik maak wel een afspraak met de geneesheer-specialiste. Eerste vrij timing is halverwege januari... Ik wil niet aandringen, het is vermoedelijk toch onschuldig...

Nieuwjaar gaat voorbij, en ook op het werk is het druk... Zo is het vrijdagavond 4 januari vooraleer ik mezelf de tijd neem om erover na te denken. Ik weiger nog 10 dagen in vertwijfeling te wachten, en beslis uiteindelijk om snel even langs te gaan bij de huisarts.

Na de obligate wensen vraagt hij wat er scheelt : 'Niks', is mijn antwoord, 'ik wil gewoon geruststelling over iets'... 'kun je even bevestigen dat de kleine verdikking in mijn nek onschuldig is?'

Twee minuten later belt hij met het ziekenhuis... De endocrinologe wordt geconsulteerd... Nauwelijks 20min later bevind ik me reeds in de afdeling radiologie voor de eerste onderzoeken, echo...

Ik word ondergedompeld in een rollercoaster van emoties... De volledige film van eind 2011 speelt zich opnieuw af.

Hoedanook wordt mijn geduld op de proef gesteld, noch op zaterdag, noch op zondag kan de dokter al definitieve uitslagen meedelen. Wellicht maandag dan.

Maandagavond : nog steeds geen uitslagen van de thyroglobuline in mijn bloed. Dit eiwit is een marker die aangeeft of er nog schildkliercellen aanwezig zijn, en dus een ideale voorspeller van kanker.

Dinsdagavond : vanuit de wagen bel ik naar de arts... deze zit nog in de wagen en dient het intranet nog te consulteren, of ik 15min later kan terugbellen... Ja zeker. Een tweetal minuten later krijg ik een telefoontje : 'De thyroglobuline is niet aanwezig, geen kanker dus'

Oef! Supertevreden, en we kunnen opnieuw wat rustiger door het leven gaan...

Al is er ook wel de confrontatie dat volledige geruststelling na kanker niet kan... dat de kleinste medische problemen steeds zullen worden uitvergroot uit angst, ... en noodzaak om er tijdig bij te zijn.

Hoedanook we zijn tevreden, hebben opnieuw wat veerkracht getoond en zijn klaar voor een mooi 2013.

Aan alle lezers van deze blog : Ik wens jullie een uitstekende gezondheid, veel veerkracht en succes in de realisatie van jullie doelen!

Johan