De verlofperiode is voor mij een echte rustperiode, of hoe ik dan ook de fiets aan de haak laat hangen...
Bij het eerste ritje na bijna drie fietsloze weken waren er dan ook nogal wat vraagtekens.
Deze werden al vrij snel beantwoord :
Ik opteerde voor een tocht van een 90tal kilometer, op een voor mij goed gekend en redelijk vlak parcours. En helaas : de volledige rit was het bij iedere hoogtemeter naar boven kruipen, ... en na een 80tal kilometer was het vooral hopen om toch maar thuis te geraken. Niettegenstaande een eerder hoge hartslag was ook de snelheid ondermaats,
Of hoe snel de conditie achteruit gaat! Confronterend! Net als die 5% gewichtstoename in nauwelijks drie weken tijd overigens.
Evenwel niet getreurd : ik heb met volle teugen genoten van de rustperiode en ik kan nu weer rustig opbouwen.
Dit is hoedanook nodig wil ik begin september bij de Alpentrip alsnog behoorlijk uit de verf komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten