zondag 31 juli 2011

La Bella Italia

Geen geslaagde zomer zonder mooie gezinsvakantie. Twee weken waarbij ik werk, fietsen, social media volledig ban. Alle focus op genieten met het gezin!

Dit jaar verbleven we in Italië :

Een weekje Venetiaanse kust, waarbij we na de eerdere bezoeken aan Venetië opteerden voor de eilandjes in de lagune : Murano, Burano... : Schitterend!

Hierna volgde een weekje Toscane. Niettegenstaande we reeds voor de vierde maal tussen Firenze en Volterra verbleven blijft deze regio ons verrassen! Prachtige natuur, fantastische cultuur, schitterende keuken... Wellicht wordt dit ook in 2012 onze reisbestemming...

In afwachting wordt het alvast genieten van de mooie wijntjes die we zowel uit Veneto als uit Toscana meebrachten.

Het verlof was ook een ideale periode om eens stil te staan bij de reeds gerealiseerde fietsdoelen van 2011, doch ook - en vooral - hoe ik het 2e semester op sportief vlak zie... en welke tochten ik in 2012 zeker op de planning zal plaatsen.

Hierover later meer... eerst wordt het de komende dagen uitkijken hoe de conditie reageert op 17 fietsloze dagen en de 5% extra lichaamsgewicht.

zaterdag 2 juli 2011

La Marmotte 2011 : Rollercoaster van emoties

De voorliefde voor geaccidenteerd terrein

Vandaag, 2 juli 2011, start ik voor de vijfde maal in La Marmotte.  Dit is de jaarlijkse hoogmis voor wielertoeristen met een voorliefde voor tochten over geaccidenteerd terrein. 

Ahum, nee... dit is een understatement : met profs (oa Niko Eeckhout), ex-profs (oa Bart Heireweg), EZC (oa Bart Van Damme), en met alle top-cyclo-teams (Grinta! Gran Fondo Team, Cycloteam.nl, Willier-Veltec Gran Fondo Team, Gaul.nl...) is dit geen gewoon deelnemersveld.  Integendeel, dit zijn overwegend renners en goed getrainde, voorbereide wielertoeristen! 

En dat geaccidenteerde terrein verdient met beklimmingen over één col van eerste categorie (Télégraphe) en drie cols buiten categorie (Glandon - Galibier - Alpe d'Huez) ook eerder een etiket 'heavy'!

Dit alles zorgt er voor dat ook dit jaar 45 verschillende nationaliteiten in het deelnemersveld terug te vinden zijn.  Nederland, Denemarken en België hebben de grootste delegaties, ... Daarnaast zijn ondermeer Japan, Slovenië, Verenigde Arabische Emiraten, Zweden, Australië, Canada, Finland, Verenigde Staten, ... vertegenwoordigd.

Verdriet

Reeds enkele dagen verblijf ik, net als vorig jaar, in het Mercure Hotel op Les Deux Alpes.  Delegaties van de Nieuwenhovespurters, Merijenniezere volgden mijn voorbeeld... zodat we hier uiteindelijk met een ruime delegatie uit de Leiestreek aanwezig zijn.  Ook Hans V, partner-in-crime bij de editie 2005, vervoegde ons.

Om 4u00 rinkelt de tune van de IPhone me wakker... Net als de voorbije dagen was het een te korte en slechte nachtrust...  Veel tijd om hierbij stil te staan is er niet.  Ik start onmiddellijk met het opslaan van een extra koolhydraatreserve : Banaan, boterhammen, muesli, drinkyoghourt... de aankopen in de locale casino-supermarkt van gisteren... ik speel het allemaal binnen.  Zoals het hoort : drie uur voor de start dus... Geen scheerbeurt vandaag : zo zal het zweten me straks niet irriteren...  Wel een douche, in gedachten draai ik de film van de vorige vier edities af... Fragmenten van de editie 2005 blijven op mijn netvlies aanwezig : Toen startte ik samen met Pascal D, Hans V en Geert M.  In februari overleed Geert (1965-2011)... Een traan rolt over mijn wangen. 

Angst

Omstreeks 5u00 sta ik in Castelli-outfit bij de wagen... Nee, nog niet vertrekken: eerst snel nog even naar de ontbijtruimte : de Nieuwenhovespurters en het Merijenniezere-team alle succes toewensen.  Enkelen lopen er ontspannen bij, anderen zie je reeds gefocust, in stress rondlopend...

Een tiental minuten later rij ik de Renault Koleos van de top van Les2Alpes naar de voet van Alpe d'Huez... Een rit van een half uurtje.  Ik plaats de muziek in de wagen keihard, en probeer me op te peppen.  Nooit eerder had ik zoveel stress voor de start... de herinnering aan de editie 2010 is me te levendig : ik zie me opnieuw in die hulppost van het rode kruis.  Vorig jaar lag ik er, na aankomst, volledig uitgeteld op een brancard...  Is mijn vijfde deelname wel verstandig... Wordt dit de eerste deelname waar ik niet finish?  Ik ben me bewust van de niet uitgesproken meningen door collega-wielertoeristen : 'Johan reed dit jaar omwille van zijn meerdere deelnames aan andere cyclo's reeds te veel in het rood, ... hij brengt zijn vijfde deelname vast niet tot een goed einde'  De countdown-rubriek op mijn blog bracht bovendien extra druk, wellicht verwachtingen met zich mee...  en dit alles voor mijn wellicht laatste deelname.

Eenzaam

Net na half zes parkeer ik mijn wagen aan de voet van de Alpe.  In de wagens rondom mij zitten telkens renners die nog genieten van wat extra minuten rust, of die snel nog extra koolhydraten stapelen.  Tja, ik maak me in de wagen klaar : het reserve-materiaal (2 binnenbandjes - bommetjes en adapter - 7 grote w-cups, 4 kleine w-cups, gsm, bankkaarten) berg ik op in de zakken van mijn truitjes.  Ik kijk nog even in de wagens rondom mij, geen bekenden... Eenzaam... Dieter A en Stefaan N starten in het bevoorrechte vak en hoeven dus niet vroeg naar de start te komen. Bjorn V start tevens in mijn startvak maar wordt door Samuel gebracht zodat ik hier inderdaad als enige fietser uit de Leiestreek wacht.  Dus onmiddellijk naar de start fietsen en al hoef ik er nog ruim een uur te wachten : wie weet zie ik er bekenden?

Rust

Omstreeks 6u00 sta ik samen met drie andere fietsers helemaal vooraan in het tweede startvak.  Naast mij zie ik Bob Adriansens staan, in cyclobenelux-shirt herken ik hem.  Ik feliciteer hem met zijn top10 plaats in de GF Eddy Merckx.  Even later komt ook Rob van www.cyclobenelux.com langs.  Net als bij vorige deelnames aan cyclo's is hij opnieuw van de partij en schiet hij wat foto's.  Het gesprek met beide cyclo-fanaten doet me goed, ik kom tot rust!  Zelfs wanneer Rob polst naar mijn verwachtingen voor vandaag is er geen extra stress.  Al verwonder ik mezelf door er spontaan 'net iets beter dan de 8u15 van vorig jaar' uit te flappen... Een stemmetje vertelt me dat ik me moet houden aan het initiële plan : rustig fietsen, een toertochttempo weet je wel, ... om zeker te zijn dat ik ook deze keer finish, bij voorkeur niet zigzaggend op de Alpe...



Adrenaline

Voor ik het weet is het even voor 7u00.  Ik kijk om en herken nog meerdere wielertoeristen, ook Suma van wielertoerist.be, is er opnieuw bij en start op de derde rij.  Het zicht is fenomaal : de smalle steegjes van Bourg d'Oisans zijn gevuld met duizenden wielertoeristen.  Ik sms nog even naar het thuisfront en klik alvast mijn rechtervoet in het pedaal. 

7u00 de start is gegeven, doch de verantwoordelijken van dienst laten ons niet onmiddellijk aansluiten op de bevoorrechte renners... Met zijn allen roepen we dat ze ons moeten doorlaten... zodat we in het zog van de eersten kunnen fietsen tot aan de voet van de Glandon...  Helaas deze sportcommunication-mensen staan hier blijkbaar voor  het eerst en laten ons pas na enkele minuten door...

Adrenaline ten top... Ik vertrek in vliegende vaart, overschrijd de startmat als eerste van de groep '400-2000' en wil resoluut zo snel als mogelijk de aansluiting maken...  Ik fiets als een razende doorheen toeschouwers die snel de straat dwarsen... ik weet al snel een vijftal renners, waaronder Bob, in mijn wiel.  Na een 2tal km begint het me te dagen... Waar ben ik mee bezig?  Is dit een toertocht-tempo?  Ik kijk naar de Garmin... Shit ik vergat deze af te duwen, snel doen dus... Ook de flightdeck, deze hapert, Merde... terwijl ik me bezig houdt met de computers neemt Bob de leiding over... ja nu werken beide computers, tijd om even om te kijken... we vormen een eerste lange sliert van naar schatting een dertigtal renners.... Het peloton van de bevoorrechten zien we voor ons uit rijden...  We onderhouden een snelheid boven de 40km/u tot aan de bocht naar rechts... waar we in het wiel komen van de traagsten uit de top 400.

Realiteitszin

Na deze eerste adrenaline-opstoot sta ik vrij snel met beide voeten op de grond... Zo verder gaan lijkt een rechtstreeks ticket voor de Marmotton (dit is het brevet voor zij die de beklimming van Alpe d'Huez aan zich laten voorbijgaan).  Nee... dit zijn de toppers, ik hoef niet naar hen te kijken... een eigen tempo zoeken is aangewezen!  Ik schakel de dura-ace-derailleur tot op de 39/24 en poog het aantal omwentelingen op 75 te houden.

Mijn vijfde deelname, en toch was ik weeral vergeten hoe steil deze eerste kilometers zijn.  Niet te veel nadenken, mijn eigen snelheid blijven ontwikkelen, dit is de enige opdracht!  Ik haal fietsers in maar word even vaak ook bijgehaald... het beïnvloedt me niet, nu ik op de eerste col van de dag zit ben ik opnieuw volledig 'zen'. 

In de passage doorheen het bos zie ik plots Paul de Jongh.  Ik tik hem even op de schouder, ... o wat ziet Paul er fris uit... hij speelt met de pedalen, onderhoudt een hoge trapfrekwentie en heeft overduidelijk overschot.  Ik blijf op de 39/24 en hij roept me toe : niet te snel in de eerste col, doe het rustig aan!  Helaas, de wijze raad sla ik in de wind... en glijd mee in het spoor van een veltec-renner. 

Na een tiental km klimmen worden we verwend met een vlakke passage en een afdaling, ideale gelegenheid om de eerste w-cup te nemen en wat te drinken. 

De passage erna krijgen we de steilste meters van de Glandon voor de wielen geschoven, op de 39/27 verder dus.  Ik zoek inmiddels een renner met een gelijkaardig tempo... dit zal handig zijn als we straks boven de boomgrens uitkomen en de wind meer begint te spelen... Helaas, naar mijn aanvoelen rijden ze ofwel allen net wat te snel, of wat te traag... het eigen tempo onderhouden dus.

De laatste kilometers van deze col buiten categorie kijk ik nu toch even naar de digits... ik vermoed dat ik in eenzelfde tijd als vorig jaar zal bovenkomen, - 1u45 na de start - was het toen.  Nu ben ik het niet zeker omdat zowel garmin als flightdeck te laat afduwde. 



Inmiddels nader ik de top, en plots verschijnt uit het niets : Samuel R.  Deze amateur bij het Gaverzicht-team neemt omwille van klierkoorts niet deel, doch vervult de rol van verzorger.  Hij bezorgt me een nieuwe drinkbus... ik dank hem!  Heel tof om een bekende te zien op deze Alpencol, en heerlijk om niet te hoeven stoppen aan de bevoorrading hiervoor :-)

Om nooit te vergeten!

Achteraf bleek dat ik na 1u43 de top van de Glandon overschreed... De afdaling neem ik behoedzaam en zie al snel een 15tal rode-kruis-vrijwilligers in de eerste bocht.... In alle volgende bochten staan er overigens seingevers, rode-kruis-vrijwilligers en vertegenwoordigers van de Franse Gendarmerie... Deze afdaling is immers niet zonder risico : zowel bij mijn deelnames in 2004 als in 2005 zag ik valpartijen met dodelijke afloop.  Laten we ook deze renners nooit vergeten #108!

Kwaad

Tijdens de afdaling van de Glandon is er regelmatig tegenkomend verkeer, ... ik maak me boos!  Omwille van veiligheidsredenen neutraliseert men de afdaling van de Glandon (of deze tijd telt in de officiële rangschikking niet mee), ... alleen dit draagt m.i. niet bij tot meer veiligheid!  Het tegenkomende verkeer bannen, dit lijkt me pas een oplossing!  Overigens is er geen enkele deelnemer die echt rekening houdt met de gereden tijd op 150km, neen... voor iedere deelnemer telt de totaalafstand, en dus ook de totaaltijd.  Dit zijn ook de digits die men terugvindt op het diploma!

Hoedanook ook dit jaar zijn er opnieuw valpartijen tijdens de afdaling (gelukkig zonder dodelijke afloop).

Als slechte daler houd ik de snelheid in toom en laat ik voldoende ruimte zodat iedereen me vlot kan inhalen... ook dit creërt een zekere kwaadheid, weliswaar op mezelf!  Kan ik nu echt niet dalen... een honderdtal fietsers haalt me op deze passage in!

Frustratie

Na de afdaling rijden we over de matten van de tijdsregistratie (die nu opnieuw opstart), ... ik zie een omvangrijke groep van een dertigtal renners die zich vormt... alleen ze rijden een 300m voor me uit en halen meteen een goed tempo!  Ik kijk achterom, slechts één fietser volgt.  Ik wacht hem op, het blijkt een Belg te zijn.  Snel wisselen we enkele woorden : als we ons tijdens de passage in het dal niet stikkapot wensen te fietsen moeten we dit groepje inhalen!

Het worden frustrerende kilometers, ... we naderen enkele keren tot op een 50tal meter, om ze even later opnieuw van ons weg te zien rijden...  De snelheid moet dus hoger... niettegenstaande we ook hier hoogtemeters verwerken daalt de snelheid nu niet meer onder de 40km/u.

Na een vijftal kilometer worden we beloond en kunnen we in het zog van deze groep verderrijden naar de voet van de Télégraphe.

Tevreden

Wanneer bekenden me vragen wat ik vind van de Télégraphe-col omschrijf ik deze telkens als één van de gemakkelijkste cols : nooit echt steil en met 12km ook niet echt lang.  Het gevoel in 2010 was evenwel anders... toen voelde ik hier reeds dat ik de motor aan het opblazen was.  Ik kies hier dan ook resoluut voor een submaximaal tempo... Niet te snel fietsen... Ook al halen talrijke fietsers me hier in, dit mag me niet beïnvloeden : straks met een goed gevoel finishen op de Alpe, daar doe ik het voor!

Vanaf km 4 in deze beklimming weet ik overigens dat ik het lastigste gehad heb, de volgende kilometers kenden een gemiddelde stijging van 7%... dit ligt me beter.  De cijfers op de garmin geven aan dat ik onder de overslagpols blijf en ook de trapfrekwentie blijft behoorlijk.  O wat gaat dit goed!  En toch word ik plots bijgebeend door Paul de Jongh... Hij oogt fris en gaat snel, nee niet in zijn spoor blijven, anders blaas ik me toch op!  Hij realiseerde eerder reeds een tijd van 7u45, toch een half uurtje sneller dan mijn toptijd... dus logisch dat hij me hier inhaalt. 

Overigens geniet ik weer al klimmend, zelfs het gekraak in het voorwiel kan me niet meer storen.  En straks zie ik ongetwijfeld Samuel terug op de top.  Een verse drinkbus, het zal deugd doen!

Alleen... als ik de top van de Télégraphe bereik : geen Samuel te bespeuren... Maar hopen dat hij niet hoefde uit te rukken voor pech, of valpartij van een Nieuwenhovespurter.  Zou ik even bellen?  Nee... hoeft niet, kan in voorkomend geval vanop de fiets toch van geen nut zijn.  Gewoon doorfietsen, straks zie ik de partners van Dieter A & Bjorn V wel op de top van de Galibier!  Ik hoor het van hen wel.

Prestige

Na een korte afdaling kan ik starten met de hoogste van de vier Alpencols : De Galibier.  Tijdens deze klim bekende gezichten : enerzijds haal ik tijdens de aanloopkilometers Paul de Jongh opnieuw bij, anderzijds word ik hier bijgehaald door Niko Eeckhout.... Ik reed hem op de Glandon uit de wielen, maar nu komt hij opnieuw aansluiten.  Hm, dit mag ik niet laten gebeuren!  Ik moet voor Niko de 2642m hoge top bereiken :-)

Verstandig of niet, ... het blijft een spel waarbij we om beurten een tiental meter voor of na elkaar fietsen... Uiteindelijk laat ik zowel Niko als Paul voor me uit fietsen... Rustig blijven, mij niet opblazen en geen spielerei of prestigeduels.  Neen straks wil ik toch een verhaal met happy end over mijn vijfde Marmotte-deelname kunnen schrijven!

Ook al probeer ik ook op deze klim continu een klein beetje marge over te houden het blijft superlastig!  Zeker na de draai naar rechts over het bruggetje, wanneer ook de steilste passage start.  Toch is het ook genieten : tussen de haarspelbochten in kijk ik af en toe naar beneden : naar de lange sliert renners die volgt : soms een groepje van een tiental, soms een eenzaat, heel vaak een duo of een trio.

De kilometers gaan traag maar gestadig vooruit.  Een goede kilometer voor de top zie ik Sandra & Els aan de kant van de weg... Een misverstand : ze staan klaar met krantepapier (voor de afdaling die volgt), in plaats van de voor mij noodzakelijke drinkbus.  Nu ik in mijn ritme ben wil ik niet afstappen en wachten,... nee dan fiets ik maar door naar de top.  Eén geruststelling alvast : uit hun houding kon ik afleiden dat er geen enkele Nieuwenhovespurter in de problemen is.  Samuel was wellicht gewoon net te laat op de Télégraphe, of ik was er dus te snel ;-)

Bovengekomen op de top vul ik de drinkbussen aan : rode grenadine... niet de ideale sportdrank, maar toch een welgekomen smaakafwisseling.   Wel jammer dat de matten van de tijdsregistratie (net als bij een 1000tal andere deelnemers) mijn passage niet registreren.  Hoedanook de fotografen stonden er, dus heb ik straks geen video-beelden dan vallen er binnen enkele dagen toch foto's te bewonderen :-)



Na de bevoorrading merk ik dat ik 5u30min onderweg ben...

Goudkoorts

De eerste bochten van de Galibier-afdaling neem ik rustig, ... het nieuwe asfalt herinnert me er aan dat de Galibier straks ook in de Tour wordt beklommen.  Inmiddels ben ik aan het rekenen geslagen... als ik deze afdaling goed neem, tja dan slaag ik er straks opnieuw in om een gouden diploma aan mijn palmares toe te voegen!  In functie van de leeftijdscategorie worden er immers limiettijden bepaald voor een gouden, zilveren of bronzen diploma.  En we willen wel voor het edelste metaal gaan!

Ik verhoog dan maar het tempo, en eens op de Lautaret probeer ik af en toe in het zog van betere dalers te blijven... Dit lukt me niet lang, maar alle beetjes tijdswinst helpen uiteraard!  Overigens beland ik na het steilste stuk van de afdaling in een grotere groep.  Ze onderhouden een continu tempo, niet te snel... maar ook niet traag.  Ideaal!  Ik merk aan de hartslag dat ik goed recupereer... ik blijf ook bij de passages doorheen de tunnels alert en leg de - de moeilijkheden van  Contador met de Franse Gendarmerie indachtig - zowel mijn led-lichtjes voor- als achteraan aan.

Slaagde ik tijdens mijn vorige vier deelnames er niet in om de hoogtemeters in deze afdaling vlot te nemen (net voor en na Les Deux Alpes) dan lukt me nu dit.  Blijkbaar een verstandige beslissing om zowel op Télégrahpe als op Galibier een beetje met de handrem op te fietsen.

Take it easy

Bij de beklimming van Alpe d'Huez ontwaar ik al snel Samuel aan de kant van de weg.  Opnieuw bezorgt hij me vlot een extra drinkbus (mijn vijfde van de dag).  Het geeft me moed!  Als ik nu in alle rust verder fiets, ... ik wil absoluut niet uitgeput aan de meet komen, ... geen zigzaggende beelden dit jaar, ... dan moet ik mijn doelstelling realiseren : La Marmotte eens helder uitrijden.

Resoluut gaat de versnelling op de 39x30.  Trage trapfrekwentie en hartslag op 160.  Gewoon rustig verder fietsen... ik word vaak ingehaald... maar in tegenstelling tot vorig jaar lukt het me om zelf ook renners 'op te rapen'. 

Dankbaar

Op de Alpe overigens behoorlijk veel toeschouwers : velen Nederlandstalig!  Ze moedigen iedere renner luidskeels aan, in enkele bochten is er zowaar de mexican wave... Heerlijk, ik ben ze dankbaar...  Dit helpt ons inderdaad doorheen de moeilijkste, steilste passages heen... Want na ruim 160km fietsen lijkt 10% een echte muur! 

Bij de dorpjes Huez en La Garde zijn er telkens waterbevoorradingen, ... het doet deugd om na alle suiker eens gewoon en fris water te drinken.  Heerlijk



Euforie

Inmiddels bevind ik me in de laatste kilometers van deze 13km lange klim.  Ik check de digits op de garmin en ga aan het rekenen... Als ik nu versnel, en ik voel dat ik daar ruimte toe heb, dan slaag ik er alsnog in een nieuwe besttijd neer te zetten... Vanaf bocht 5 ga ik stelselmatig wat harder fietsen.  Ook al begint de wind op deze hoogte nu meer en meer op te spelen... ik ga harder en harder vooruit, ik haal meer en meer renners in... Ik draai de laatste bocht in... de snelheid gaat weer boven de 20km/u!  Volk langs de kant roept me toe, ze zien mijn snelheid, het geeft me kracht, ...  Na de tunnel zie ik opnieuw een 3 als eerste cijfer op de flightdeck... Alles blijven geven dus... Ik bevind me reeds in de dranghekkens, ... ik zie nog een fietser voor mij... er een spurtje uitpersen zodat ik nog voor hem eindig! 



O wat een euforisch gevoel, de flightdeck toont me een tijd onder de 8u00, ... vermoedelijk reed ik dus iets boven de 8u00.  Een nieuwe besttijd dus!  Net over de finish zie ik quasi onmiddellijk Stefaan N & Dieter A... Ik ga er bij en ben euforisch als Stefaan me meldt : 'Wat zie jij er nog goed uit!'.  Missie volbracht dus :-)

Teamspirit

Ik verwittig snel het thuisfront en ga vervolgens samen met Stefaan en Dieter naar het begin van de laatste kilometer.  We plaatsen er ons op een terrasje en houden nauwlettend de toekomende deelnemers in de gaten.  Al snel zien we ze allen toekomen : Alle leden van Merijenniezere en Nieuwenhovespurters realiseren een schitterende Marmotte!!

Trots

Inmiddels is er een niet af te laten stroom van smsjes, mailtjes : felicitaties voor mijn nieuwe besttijd (8u01 over de volledige afstand).  Heerlijk om je door zovele effectief bekenden, maar ook bekenden van de social media gesteund te weten.

Zelf ben ik vooral fier dat ik deze rit vijf maal tot een goed einde kon brengen.

Proficiat aan éénieder die deze zware cyclosportieve tot een goed einde bracht!

La Marmotte 2011 : De digits

De live-tracking tijdens La Marmotte werkte helaas niet (of met opgave van foute tijden).  Enkel de start- en eind-tijden blijken bij iedereen correct te zijn.  Bij 15% van de fietsers haperde de chip op de Galibier, of was het de 3GS-verbinding die sportcommunication in de steek liet?  De idee is uitstekend, alleen is er nog werk aan de winkel voor een beter functioneren...  Of spiegelt men zich beter aan de Italiaanse cyclo Dolomietenmarathon die met een integrale live-uitzending op RAI3 (voor Belgacom-abonnees) kan uitpakken.

Ikzelf reed dit jaar voor het eerst met de garmin 705... Alleen liet ik in alle opwinding bij de start na om deze aan te leggen, gelukkig zette ik dit foutje na een goede km recht.  De digits kunnen jullie hieronder verifiëren.  Wensen jullie een weergave in kms, dan klik je eerst op 'details weergeven', en vervolgens bovenaan rechts best op 'weergave in metrisch'.

PS : de garmin-software lijkt niet 100% compatibel met de recentste versies van internet explorer.  Het kan dus zijn dat je nadien de browser 'internet explorer' opnieuw dient op te starten. 

Countdown to la Marmotte : 3 hours!

Vandaag staat het dan te gebeuren....  Nog drie uur resten me van de start...

Ben ik er klaar voor, ... helaas neen.  Ik voel me vermoeid.  De stress van zondagnacht.  Een familielid die in kritieke toestand zondagnacht werd afgevoerd naar het ziekenhuis... extra spanning en verminderde nachtrust.  Het laat sporen na...  Betrokkene is op vandaag aan de beterhand, en dat primeert... Of hoe je snel opnieuw tot de essentie komt : sporten is een belangrijke bijzaak, maar is dus wel slechts een bijzaak!

Is mijn materiaal er klaar voor... Ik twijfel, de voorbije dagen toch wat problemen met mijn voorwiel... Als dit straks maar goed komt... nu bezorgt het me vooral stress!

O ja, voor de supporters :
Site voor live tracking > http://www.sportcommunication.info/ilovemarmotte/
Site voor live uitslag op iedere col > http://marmotte.twinsit.be

Gelukkig had ik vooraf de intentie om van deze deelname een toertocht te maken, geen cyclo... Alleen nu ik hier de cols opnieuw gezien heb... Kan dit wel : genieten van een dergelijke tocht.  Ik vrees dat ik het antwoord al ken : Neen! 

Nogal wat twijfels dus, hoedanook ik moet voortmaken... nog 2u30min voor de start : toch maar die banaan eten en wat sportdrank drinken zeker ;-)

PS : Blijf deze blog vandaag volgen, zodra mogelijk publiceer ik meer info...

vrijdag 1 juli 2011

Countdown to la Marmotte : 1 day!

Nog één dag te gaan.... Quasi alle deelnemers zijn inmiddels in de regio van Bourg d'Oisans aanwezig.  Hotels, appartementen en ook campings zijn volgeboekt... daarmee is de initiële doelstelling van La Marmotte bereikt : de jaren dat de Tour geen passage op de Alpe voorziet, via deze cyclo zorgen voor een extra boost voor het toerisme.

En het toerisme doet dankzij La Marmotte goede zaken : naast een groot gedeelte van de 976 Fransen hebben de buitenlanders nood aan een verblijfsaccomodatie :
1603 Nederlanders
1383 Engelsen
1263 Denen
1211 Belgen
485 Italianen
277 Spanjaarden
84 Ieren
76 Zwitsers
58 Zweden
Daarnaast ook delegaties uit Australië, Noorwegen, Japan, Dubai, Portugal, Polen, Slovenië, Verenigde Arabische Emiraten...  

Allen verblijven ze op Alpe d'Huez, Les2Alpes, Bourg d'Oisans of één van de omliggende dorpen!

PS : In de rubriek 'Countdown to la Marmotte...' volgt, als alles goed gaat, morgenochtend een allerlaatste bijdrage!