donderdag 2 juni 2011

Cyclo "Steven Rooks Classic"

De jongste jaren kent het wielertoerisme een continue groei.  In het zog hiervan groeit ook het aantal cyclosportieve (toer)tochten.  Alle informatie hierover is terug te vinden via de site www.cyclobenelux.com.  Deze site van broers Rob & Paul de Jong mag gerust als referentie inzake kennis in het cyclogebeuren worden omschreven!

Beide broers maken ook jaarlijks een overall-klassement op.  Hierbij houdt men rekening met de top drie prestaties van iedere cyclo-renner.  Voor 2010 realiseerde ik zo een 128e plaats (32e plaats in mijn leeftijdscategorie) in de Benelux.

Voor dit klassement houden zij rekening met de belangrijkste cyclo's uit Europa, waarvan ééntje uit Nederland : De Steven Rooks Classic - een toertocht met tijdsregistratie.

Bij mijn derde deelname stond ik opnieuw mooi op tijd in het startvak.  Zoals gebruikelijk wordt er vanaf 7u30 verzameld net voor de door het magazine 'Fiets' gesponsorde startboog.  Inmiddels interviewt de organisator enkele renners, ... en geeft hij duiding bij het te volgen parcours en het strenge optreden van de Belgische politie ;-)

Net voor 8u00 komen de prominenten dan aansluiten : Net als vorig jaar ondermeer Laurens Ten Dam en enkele jonge renners uit de Nederlandse selectie.

Omstreeks 8u00 laat Aart Vierhouten (voormalig renner en parcoursbouwer) Laurens Ten Dam het startschot geven.

In het spoor van Laurens overschrijd ik de mat van de tijdsregistratie, waarna we met een lange sliert renners in zijn zog blijven om de eerste kilometers over het fietspad op Nederlangs grondgebied af te leggen.  Hier en daar is het nog uitkijken naar de paaltjes, ...  maar al snel krijgen we de secundaire wegen.  Deze gaan gepaard met de eerste hoogtemeters van de dag.  Er is behoorlijk wat zijwind en ik probeer me mooi in het midden van de groep te nestelen.  Ik kijk om me heen en zie naast enkele referenties uit de Nederlandse schaatssport ook nogal wat renners van gaul.nl alsook enkele Veltec-deelnemers.

Een blik op de garmin zegt voldoende : snelheid evolueert - ondanks het geaccidenteerde parcours - quasi continu tussen 30 en 50km/u en mijn hartslag daalt niet onder de overslag! 

Inmiddels is het na iedere afdaling opnieuw spurten om mijn positie in de voorste gelederen van de groep in te nemen.  Het valt me op dat het tempo in deze aanvangsfase nog hoger ligt dan de editie van vorig jaar!

In deze groep komen mijn zwakke punten naar boven : achterop geraken na een afdaling en in de groep veel te veel in de wind fietsen.  Tja behendigheid zal nooit mijn sterke punt worden en al helemaal niet op smalle wegen op een platteau waar de wind vrij spel heeft.  We fietsen met zijn allen op het lint en in het grind!

Bij één van de bochten naar links kijk ik eens over mijn schouder en stel vast dat dit peloton toch wel nog een 200tal renners sterk is.   Na een 20tal kilometer komen we op een brede baan die stijl omhoog gaat - te vergelijken met een 'Nieuwe Kwaremont'.  Twee renners nemen de kop, het peloton fietst in druppelvorm omhoog.  Bij de twee renners ondermeer een Veltec-renner.  Ik zit in zowat 60e positie, plaats een jump naar voor en ontsnap samen met de twee kopmannen.  We nemen al snel een 50tal meter... dit is ongelooflijk hard zwoegen!  Hartslag daalt niet meer onder de 180!   Waarom?  Wel de Nieuwenhovespurters weten het : in grote groepen fiets ik niet graag, dus wil ik best wel meehelpen om de groep uit te dunnen... zelfs al offer ik hierbij veel te veel krachten op!

Hoedanook de inspanningen van ons drietal hebben het gewenste resultaat : de groep wordt uitgedund en we blijven met een 80tal fietsers over.  Opnieuw worden we smalle wegen opgestuurd... de renners rondom mij zijn overduidelijk het koersen gewoon, bijzonder gedreven en gebruiken hier en daar toch wel wat truken : getrek aan de shirts om toch maar uit de wind te zitten.  Nee dit is niet aan mij besteed, het tempo gaat me toch te snel.  Ik kijk om me heen zie enkele andere renners met een rood aangelopen gezicht, snot uit de neus.... ok, wellicht kan ik met deze renners een achtervolgend groepje vormen.

Uiteindelijk laat ik de eerste 50 renners fietsen en samen met een 7tal anderen vormen we een achtervolgende groep.  Samen met hen beklim ik enkele pittige hellingen : naast de 3.6km cte de Beaufays ook de 2.6km cte de Fraiture.  We blijven mooi in elkaars buurt... tot aan de lichten in het stadje voorafgaand aan La Redoute enkelen de rode verkeerslichten negeren.

Tja, dit gaat me te ver : ik blijf alleen achter ... en vloek uiteindelijk dat ik niet mee met hen het kruispunt dwarste.  Soit : verkeersveiligheid boven alles.  Tegen de wind in beukend bereik ik La Redoute.  Tja, nu maar op eigen tempo naar boven, geen krachten verspillen en met een beetje geluk word ik door een volgend groepje snel ingehaald.

Terwijl ik me niets aantrek van de tijdsregistratie op La Redoute en de filmcamera's die langsheen deze mytische helling zijn opgesteld sleur ik me naar boven.  Na de afdaling zie ik een renner na mij... Nu maar hopen dat het ook een deelnemer aan de SRC is!  Jawel, oef... niet meer alleen richting Maastricht.  Bovendien onderhoudt deze renner een heel mooi tempo en kan ik zijn wiel ook bergop houden.

Ter hoogte van de Cte de Foret komen we op het parcours van de 110km.  Steeds hoopgevend om veel meer renners op het parcours te zien, en we stomen hen op deze helling effectief voorbij... we spurten zowaar omhoog.  In de afdaling sluiten enkele renners aan.

Inmiddels hebben we 2/3e van het parcours afgelegd, 1500 hoogtemeters achter de kiezen... en in ruil krijgen we nu een behoorlijke Noord-Oostenwind als hevige spelbreker.  Hij blaast ongelooflijk hard!

Dit is bij momenten echt zwoegen om het tempo te handhaven, ... zeker als ik na een afdaling of enkele bochten opnieuw een 500meter dien te achtervolgen op mijn voorgangers.

Op 'Les Waides', 2.5km lang, 14% max, is de tweede tijdsregistratie opgesteld.  Opnieuw kunnen tijd en camera's me gestolen worden.  Ik stel me meer en meer de vraag of ik deze rit wel zal uitfietsen... Tja mijn wagen staat in Maastricht er zit niets anders op, en toch : ik ben compleet leeg, mijn rug doet ongelooflijk veel pijn, geen drinken meer bij mij... en de gemiddelde hartslag situeert zich net onder mijn overslagpols.  Nog een 40tal km fietsen...  Help!  Enig lichtpung : geregeld zie ik een renner die initiëel bij de kopgroep zat volledig uitgeteld langs de kant staan : krampen - uitputtingsverschijnselen - ... Iedereen heeft het dus lastig!

Tja op de tanden bijten dan maar... doch had ik toch niet beter mijn best gedaan om bij een klein groepje te blijven, ipv geregeld bij enkele individuele deelnemers te fietsen.  Gedane zaken nemen geen keer.... trappen en blik op oneindig dus!

We krijgen nog een afdaling onder een dik bladerdek voor de wielen geschoven, ... het wegdek ligt er slecht bij, ik zie geen steek... de dramatische beelden van de giro verschijnen opnieuw op mijn netvlies.  Ik denk aan Michael (wt.be-lid & schoonbroer van) met wie ik in 2007 de Freddy Maertens Classic fietste (beiden realiseerden we toen top 5).

"Waar ben ik mee bezig" bedenk ik!

Hoedanook ik kom heelhuids beneden en fixeer me opnieuw op het motto : blijven trappen en op die wijze Maastricht naderen!

De lijdensweg blijft lang : op het jaagpad langs de Maas blaast de wind in al zijn kracht en daarnaast krijgen we ondermeer ook nog de La Hallembaye voor de wielen geschoven.  Een eerder korte helling, maar na de helse tocht van vandaag : een echte kuitenbijter!

Eens in de straten van Maastricht gaat het opnieuw over fietspaden naar de finish.  Helemaal op het einde missen we nog even de overgang tussen 2 fietspaden zodat we nog over een verhoogd trottoir dienen te stappen. 

Volledig uitgeput kom ik na 5u35min opnieuw aan in Maastricht : 169km - 2300hm - 162 gemiddelde hartslag - 30.25 gemiddelde snelheid.

Ik leg me languit op één van de houten bank, en bel het thuisfront op : behouden aangekomen... maar wel total loss ;-)

De uitslag... och niet zo goed... had vandaag geen 'goede benen'.

Na opnieuw een autorit van 2u naar huis check ik de site van www.stevenrooksclassic.nl.  De tijden staan inmiddels vermeld op de site : toch nog 50e op 2852 deelnemers.  Hm, zo slecht was dit nog niet... nee ben echt tevreden!

Als ik het goed voorheb was Hans Nuyens eerste Belg : 15e.  Tja hij rijdt ook top20 in La Marmotte!

Alvast dank aan alle twitterfriends voor de aanmoedigingen voor-, en de felicitaties achteraf!

2 opmerkingen:

  1. Hoi Johan,

    Mooi verslag en weer een prima prestatie !!
    Stuk langs de maas terug naar de finish daar wordt je meestal niet echt vrolijk van inderdaad. Zag er inderdaad winderig uit als ik de beelden terug zie van de SRC. Nu op naar de marmotte. Succes verder !!

    Groeten,

    Angelo.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb nog nooit een cyclo gereden zo met een hele groep renners bij elkaar en als ik zo je verhaal lees, ben ik er bij de eerste klim al afgepiert...:-) Respect voor je prestatie!

    BeantwoordenVerwijderen