donderdag 22 december 2011

Medisch Rapport

Ik hou eraan iedereen te danken voor de talrijke sms/FB/twitter/mail/blog... -berichtjes : deze geven me moed!

Met dit blogbericht bezorg ik jullie een update :

De behandeling, in quarantaine, in het ziekenhuis te Waregem was in principe voorzien tot vrijdag. Gisterenochtend ontving ik het goede nieuws dat mijn inspanningen om deze opnameduur te verkorten resultaat opleverden. Of de diverse scans die gepland waren voor donderdagavond/vrijdagmorgen werden vervroegd naar woensdagmiddag.

Onmiddellijk een telefoontje naar het thuisfront : blij, maar ook stressy voor wat de uitslagen van de scans zouden brengen.

Even voor 16u00 was het zover : de eerste scan (zo een 40min) kon starten, nadien volgde een 2e scan (20min)... Een kort gesprek met de behandelende arts 'nucleaire geneeskunde' kon mijn stress niet wegnemen.

Opnieuw op de kamer kreeg ik bezoek van de behandelende artsen 'neus/keel/oren' & 'endicronologie'. Bij het verdict van de scans was opnieuw een domino-blokje in de verkeerde richting gevallen. De angst hiervoor besprak ik de dag voordien nog met mijn huisarts...

Inmiddels werd het dossier overlegd met de professoren van UZ Gent...

Om dit nieuwe domino-blokje beter te kunnen kaderen nog maar eens naar een andere scanner. Een spiksplinternieuw toestel waarmee dit ziekenhuis een 14tal dagen terug de pers nog haalde.

Even voor 18u een CT-Scan die al snel gevolgd werd door een nieuwe nabespreking : een beter resultaat dan verwacht.

Voorlopig kunnen we enkel hopen dat de behandeling van de voorbije dagen verdere vruchten afwerpt.

Positief is inmiddels dat ik gisteravond laat het ziekenhuis kon verlaten, ... de thuisverpleegsters van het wit-gele-kruis nemen even hun taak over. Blij om weer in de huiselijke omgeving te zijn, al zijn er nogal wat veiligheidsvoorschriften (afz slapen, eten, ...). Bovendien zijn zowel Marleen als de kids thuis :-)

Heel aangenaam verrast ben ik ook van de tijd die de dokters uittrokken voor duiding. Gisterenavond laat, nog een babbel gehad van meer dan een uur. Respect en Merci!

Op maandag heb ik weer een consult in het ziekenhuis.





zondag 18 december 2011

La Marmotte 2012 : Parcourswijziging?

La Marmotte blijft een cyclo met grote aantrekkingskracht : Met ook in 2012, maximaal 7000 startplaatsen werden de inschrijvingen op 1 december geopend, om op de middag van 2 december reeds af te sluiten...

Velen startten inmiddels met de voorbereidingen : vragen naar trainingsschema's, accomodatie, ... vullen de diverse internetfora. Eén van de items op deze fora is een eventuele parcourswijziging.

Een verlenging van het parcours, of een extra hindernis, tijdens een toertocht/cyclo is zelden plezant, ... zeker niet indien deze vooraf niet werd ingecalculeerd...

Ook bij de behandeling van een ziekte is het niet leuk om een hindernis te zien opduiken. De ontgoocheling was derhalve groot toen het doktersteam mij donderdagavond meedeelde dat een extra behandeling noodzakelijk is.

Opgeven is evenwel geen optie zodat ik maandagmorgen voor een extra therapie (van vermoedelijk 5 dagen) in quarantaine ga.

Inmiddels wens ik jullie een Prettige Kerst toe!

Viva La Vida!!!



PS : O ja, voor zover mij bekend is er geen wijziging van het La Marmotte parcours voorzien.

woensdag 14 december 2011

Team Spirit

Een recente verklaring over de file-problematiek in België blijft me bij. Eén van de gevolgen van de files zou het inkrimpen zijn van het aantal beoefenaars ploegsporten, en meteen ook een verklaring geven voor het stijgende aantal lopers en fietsers.

De logica in deze verklaring is snel gevonden : indien men geen vast 'thuiskomst'uur kent wordt het moeilijk om zich te engageren voor vaste trainingsuren...

Is fietsen, en bij uitbreiding wielertoerisme, dan een individuele sport? Neen!

Fietsers zijn veelal aangesloten bij een bond, bij een club. Vlaanderen telt tal van clubs. Iedereen die tijdens de weekends zelf de pracht van bvb de Vlaamse Ardennen opzoekt is getuige van de vele wielertoeristenclubs. Deze clubs evolueren, kiezen voor vernieuwing. Dit uit zich tevens in meer discipline, zowel voor het verkeersreglement als voor de natuur, of in maatschappelijke engagement... Zo blijven zij aantrekkelijk!

De recente info-avond van de Waregemse club 'Nieuwenhovespurters' is een ander voorbeeld. Een mooie opkomst voor de voorstelling van de nieuwe kledij, dit dankzij een goede organisatie met aandacht voor belangen van club, leden en sponsors. Deze club is reeds jaren actief op velerlei fronten : eigen organisaties (MTB- & Fietstochten), jaarlijkse fietsreizen, ... Clubleden treffen elkaar tevens buiten de reguliere ritten : in de wintermaanden op zondagmorgen, in de zomermaanden bij gezamenlijke deelnames aan toertochten in binnen- & buitenland.


Of hoe je fietsers, wielertoeristen, bezwaarlijk onder het label 'individuele sporters' kan onderbrengen.

Een ander facet van het team is overigens ook vaak het gezin : partner en kinderen worden meegesleurd in dit enthousiasme, en zien hun papa of echtgeno(o)t(e) in het weekend zelden uitslapen. Of hoe ook het thuisfront een uiterst belangrijke rol speelt!

De voorbije weken ondervond ik een ander facet van het 'groepsgevoel' fietsen! De talrijke boodschappen van fietsers, naast collega's en familie, om mij een hart onder de riem te steken deden me echt deugd! Dank je wel!!

Inmiddels is de operatie achter de rug. Na een dagje op intensieve zorgen volgden drie dagen ziekenhuisverblijf, nu is het afwachten op de beslissing of al dan niet verdere behandeling nodig is. Hopelijk niet dan kan ik wellicht eind februari opnieuw op de fiets.

Viva La Vida!!

vrijdag 2 december 2011

Change!

Inmiddels twee weken terug :

Een zondag zoals zo vele andere : 's morgens op de fiets, in de namiddag wat wandelen en een koffie drinken... 's avonds met het volledige gezin genieten van een kaasplank met een heerlijk flesje wijn. Net tijdens dit intieme familiemoment wordt het opgemerkt : een verdikking in mijn hals.

Ik wil de eigen diagnose, een vermoedelijke klier, bevestigd zien en ga op maandagmiddag snel even langs de huisarts. Een onmiddellijke doorverwijzing heb ik op zak... En toch: eerst nog een roadshow in Gent bijwonen, en ook op dinsdag staat een drukke dag te Brussel ingepland. Dan maar op woensdag naar het ziekenhuis.

Het gaat snel : bloedanalyse, echo, isotopenscan... afspraken met huisarts, endocrinologe en dr specialist 'neus-keel-oorziekten' volgen elkaar in ijltempo op... Inmiddels is de honger naar bijkomende informatie groot : tal van vragen voor de dokters op radiologie, nucleaire geneeskunde...

Een weekje later volgt de punctie... nu is het enkele dagen afwachten : op woensdag hoog tijd om mijn collega managers te verwittigen van mijn wellicht langere afwezigheid. Op donderdag informeer ik de overige collega's.

Donderdagmiddag : de druk van het werk valt van me af, vanaf nu moet ik me op mijn herstel focussen. Een bericht op facebook herinnert me aan de inschrijvingen voor La Marmotte & 3Ballons... nog steeds hoopvol op een positief resultaat schrijf ik me in.

Donderdagavond op het vtm-journaal : Een patiënte getuigt 'de ergste periode die ik ooit meemaakte is deze tussen tussen het nemen van de punctie en het krijgen van het resultaat' (Ter info : gemiddeld een 4à6 dagen).

Vrijdagmorgen : Helaas, niet het verhoopte verdict. De geplande chirurgische ingreep wordt vervroegd... de hoop om ook in 2012 op de Franse cyclo's aanwezig te zijn blijft.

Op deze blog kunnen jullie mijn gevecht naar de start van 3 Ballons/La Marmotte volgen! Meerdere collega's, vrienden staan er tevens aan de start. Slaag ik er niet in om zelf te fietsen dan zal ik hun bevoorrader van dienst zijn.

Viva La Vida!

vrijdag 4 november 2011

Kalender 2012

In de voorbije weken publiceerden de belangrijkste organisatoren van toertochten en cyclo's hun kalender 2012.

Hieronder het beknopte overzicht >

Januari

Februari
Za 25/02 : O'Dorney > Kuurne Brussel Kuurne - Kuurne
Zo 26/02 : Flandersclassics > Omloop Het Nieuwsblad – Gent

Maart
Zo 11/03 : Team Verada > Verada-Follens Classic - Zwevegem
Za 17/03 : Golazo > Ename Classic – Zottegem
Zo 18/03 : Flandersclassics > Dwars door Vlaanderen - Waregem
Za 24/03 : Golazo > Omloop van Vlaanderen - Gent
Za 24/03 : Flandersclassics > Gent Wevelgem - Wevelgem
Za 31/03 : Golazo > RVV - Brugge

April
Za 07/04 : Flandersclassics > Brabantse Pijl - Leuven
Za 07/04 : Leierenners > Rit van de Gouverneur - Zulte
Za 14/04 : Flandersclassics > Scheldeprijs - Schoten
Za 14/04 : Golazo > PVP Classic > Vlaamse Ardennen
Zo 15/04 : Sportcommunication > GF Colnaco Cogolin Golfe de Saint Tropez – France : St Tropez
Za 21/04 : Golazo > Luik Bastenaken Luik > Luik

Mei
Di 01/05 : BCCB > Mons Chimay Mons - Mons
Za 05/05 : Golazo > Grinta! Challenge – Doornik
Za 12/05 : WBV > Landen-Trois Ponts-Landen - Landen
Do 17/05 : Sportevenementen.nl > Steven Rooks Classic – NL : Maastricht
Za 19/05 : Golazo > Fleche de Wallonie - Spa
Zo 20/05 : Sportcommunication > La Look – France : Nevers
Zo 20/05 : NFTU > Grenslandklassieker - NL : Geleen
Zo 27/05 : Golazo > Tilff Bastogne Tilff - Tilff

Juni
Za 02/06 : Golazo > La Chouffe - Houffalize
Za 02/06 : Sportcommunication > La Ventoux Beaumes de Venise – France : Ventoux
Za 09/06 : Bioracer > GF Ardennaise > Ardennen
Za 09/06 : Golazo > Lotto Tour de Namur - Namen
Za 09/06 : Sportcommunication > 3Ballons – France : Belfort
Za 16/06 : Golazo > GF Eddy Merckx – Huy ?
Zo 17/06 : Sportcommunication > La MorzineVallee d’Aulps – France : Morzine
Za 23/06 : Sporta > La Cannibale - France : Ventoux
Za 30/06 : Golazo > Decathlon Classic – Leuven
Za 30/06 : WTC Nokereberg > Nokereberg Fietsrally - Nokere

Juli
Zo 01/07 : Flandersclassics > Word Flandrien - ?
Zo 01/07 : La Ludopale - France - Calais
Zo 01/07 : Sportcommunication > La Vaujany – France – Alpe d’Huez
Za 07/07 : Sportcommunication > La Marmotte – France – Alpe d’Huez
Zo 22/07 : Sportcommunication > Le Tour du Mont Blanc

Augustus
Za 18/08 : Golazo > Lotto Géants des Ardennes - Alleur
Zo 19/08 : Sportcommunication > La Marco Pantani Memorial – France – Les2Alpes
Za 25/08 : La Vélomediane > Criq – La Roche en Ardenne
Za 25/08 : Ch'ti Bike Tour > La Laurent Desbiens - France : Armentières

September
Zo 02/09 : Sportcommunication > La Cyclo’Manche – France – Sainte Maire l’eglise
Za 08/09 : Sportcommunication > La Ronde Picardie – France : Abbeville
Za 15/09 : WK Limburg 2012-Toertocht – NL : Valkenburg
Zo 16/09 : CB > La Christophe Brandt - Verviers

Oktober

November

December



Reacties hierop zijn zeker welkom : nog niet opgenomen toertochten of cyclo's, ... of indien een verkeerde datum in het overzicht werd opgenomen...

In de komende weken maak ik zelf een selectie uit dit aanbod... en volgt een update met mijn eigen kalender 2012.

maandag 31 oktober 2011

Terugblik 2011

Met de cyclo Christophe Brandt sloot ik halverwege september het cyclo-seizoen af. Wat nadien volgde waren vooral rustige, en mede dankzij de mooie nazomer, aangename duurtrainingen. Halverwege oktober ruilde ik dan de racefiets in voor de mountainbike en bezocht ik als eerste fietsbeurs van het najaar Bike Motion.

Gedurende de zes weken dat ik het zo wat rustiger aan deed waren er geen blogupdates. Bewust wou ik wat tijd nemen voor mijn persoonlijke reflectie op het voorbije seizoen. Deze vormt overigens meteen mijn springplank voor de fietsdoelen 2012!

Bij de mijmeringen over het voorbije fietsseizoen botste ik logischerwijze op de me zelf geformuleerde doelen in de blogupdate van 7 november 2010 :



Veel plezier hebben met het fietsen 'an sich'
Deze eerste, en voornaamste doelstelling, realiseerde ik met verve :-)

Drie factoren droegen hiertoe bij :
1/ In 2011 week ik voor het eerst resoluut af van de (in de vorige 10 jaar) opgebouwde vaste fietskalender : Nieuwe toertochten zoals "Les Boucles de la Semois" en "La Chouffe" brachten mij over nieuwe wegen vol natuurpracht... Het competitieve werd extra aangewakkerd door deelname aan extra cyclo's zoals GF Ardennaise & GF Eddy Merckx. Daarnaast behield ik de mooiste vaste waarden zoals de "Grinta! Classic" & "La Marmotte".

2/ Het afwijken van de vaste paden resulteerde tevens in het samen fietsen met andere groepen : de leden van het Merijenniezere-team of de shirtdragers van de cyclobenelux-site. Fietsen is immers meer dan het stampen op de pedalen, het is ook het samen beleven van mooie fietsmomenten! Daarnaast waren er uiteraard de topdagen met de collega's in Saint Jean de Maurienne en met de Nieuwenhovespurters op Les Deux Alpes!

3/ Ondanks de mindere zomer moet het gezegd : quasi gans 2011 fietste ik in droog weer! Een schitterende lente, een mooie nazomer... telkens was het genieten van de zonnestralen! Hoogtepunt hierbij was zeker de beklimming van (en de après op) de Col de la Madeleine



Mijn Cyclobenelux klassement uit 2010 verdedigen
Vergelijking van het klassement 2010 met 2011 :
Klassement 2010 'fietsers uit Benelux met minimum 3 Cyclo-deelnames' : 128e op 337 > In 2011 : 162e op 362
Klassement 2010 '40+ers uit Benelux met minimum 3 Cyclo-deelnames' : 32e op 117 > In 2011 : 46e op 114

Waar situeert het verschil zich tov 2010?
1/ De invoering van de UCI World Champion Tour (voor masters & amateurs) resulteerde in nogal wat cyclo's in een sterker deelnemersveld. Zo participeerden er bij diverse cyclo's meer renners EZC dan voorheen. Dit had tevens tot gevolg dat de (veelal sterke) buitenlandse aanwezigheid in Belgische cyclo's verhoogde!
2/ In 2010 werden er behoorlijk wat punten verdiend in 3Ballons en Steven Rooks Classic. Vooral in de SRC had ik in 2010 een absolute superdag.
3/ Met deelnames aan SRC, GFEM, GFA, Marmotte & ChristopheBrandt, realiseerde ik in 2011 evenwel een zeer regelmatig traject : in iedere cyclo behaalde ik een gelijkaardig aantal punten.

Conclusie?
In effectieve fietsprestaties hoeft 2011 niet onder te doen voor 2010, in tegendeel zelfs : in La Marmotte verbeterde ik mijn tijd met een tiental minuten. Een goede score in het CB-klassement valt voor mij samen met een extreme uitschieter. In 2010 was dit, zoals gemeld de SRC, ... in 2011 was dat de GFA, maar dan wel bij een erg sterk deelnemersveld!



Spijt?
Liet ik het voorbije seizoen een kans liggen? Ik denk het niet... tenzij... tja : uiteindelijk werd ook ik geselecteerd voor het WK in Stavelot van de UCI World Champion Tour. Dit viel samen met de fietstrip naar de Alpen zodat ik hiervoor verstek gaf.... Zonder twijfel zou mijn naam als één van de allerlaatsten op de uitslag geprijkt hebben, maar toch was dit wellicht een unieke kans om aan dergelijk event deel te nemen.



Slotbeschouwing
Het voorbije fietsjaar is geslaagd!

Voor 2012 neem ik vooral volgende bedenkingen mee :
1/ Bij opmaak van de fietskalender voldoende aandacht hebben voor deelnames aan nieuwe tochten
2/ In cyclo's moet ik het (als 44jarige) toch echt hebben van die ene dag waar alles eens echt mee zit > weer - conditie - snel in de juiste groep belanden - ...

zondag 18 september 2011

La Christophe Brandt 2011

De referentie voor het cyclo-gebeuren is reeds geruime tijd de site cyclobenelux van de twee sympathieke broers De Jong. Bij het lezen van hun lovende commentaar over de cyclo 'La Christophe Brandt' hoefde ik dus niet te twijfelen : ik consulteerde de site van deze cyclo en schreef me voor amper 15€ in.

In augustus volgden enkele duurtrainingen als voorbereiding op deze cyclo. Zo reed ik ondermeer de Tom Simpson Memorial. Het was tijdens de après van deze toertocht dat ook David en Jeroen van club Merijenniezere zich engageerden tot deelname aan deze laatste cyclo van het jaar.

Even na 8u00 schreven zij zich deze ochtend ook in, ... inmiddels trof ik enkele bekenden aan : Rob, Paul, Bob, Bruno, ... Of hoe nogal wat fietsers die ik ook aantrof op GF Ardennaise, GF Eddy Merckx, La Marmotte, ... in deze cyclo opnieuw wilden presteren.


Overigens was het deelnemersveld toch van een echt hoog niveau : elite zonder contract, nevenbonders, ... slechts een beperktere groep 'gewone' wielertoeristen...

Na de gebruikelijke toespraken volgde omstreeks 9u00 de start. Amper 100m verder en ik hoorde een gulle schaterlach achter mij : David maakte er mij attent op dat één fietser reeds de verkeerde richting uitreed... veel tijd voor spielerei werd ons niet gegund... de volledige groep reed onder een hoog tempo door de straten van Verviers. Hierbij was het vooral aandachtig zijn voor de paaltjes, de inderhaast aan de kant geparkeerde wagens...

Na zowat 5km fietsen, bij het verlaten van Pepinster, kregen we de Côte de Tancrémont voorgeschoteld : over 4km overbrug je er zo een 200m hoogteverschil. Een behoorlijk lange en toch wel lastige klim dus... en dit zeker bij een snelheid van 30km/u! Stond ik bij de start vooraan goed gepositioneerd, dan was deze goede uitgangspositie bij de start van de klim naar de vaantjes... bij deze klim dus zeker geen plaatsen verder verliezen om toch bij een goede groep te kunnen aansluiten... Zo was het 4km lang echt op de tanden bijten.


Uiteindelijk kwamen we met een 7tal op de top. Eén onder ons moedigde iedereen aan om mee rond te draaien om zo bij de grotere groep van 25 renners voor ons aan te sluiten. Met zijn allen zagen we hier het belang van in zodat we vlot rond draaiden. Na enkele kms was de aansluiting een feit... tijd om in het zog van deze ruimere groep wat uit te rusten. Ik speelde de eerste WCup binnen.

Na een kleine 20km volgde de klim van Gomzé-Andoumont naar les Hornais. Ik voelde dat ik beter kon dat het groepstempo, zag evenwel geen groep voor, noch achter ons... en met alle wind die er was oordeelde ik dat het beter was om in dit gezelschap verder te fietsen. Nog één fietser in cyclobenelux-outfit bevond zich in onze groep, tijd om even een praatje te maken... en te peilen naar waar Paul zich zou bevinden : voor, of achter ons. Vermoedelijk fietste hij in een achtervolgende groep, net als David en Jeroen.

Uiteindelijk nam ik genoegen met de situatie : ik zat in een groep die er een mooi, maar geen supertempo op nahield... of hoe ik deze keer in de finale misschien nog wat extra krachten zou hebben. Zo fietste ik op het vlakke mooi midden in de groep, en op de hellingen eerder met de rem op... De lastigste passages waren, vooral gezien het halfnatte wegdek, de afdalingen. Ik wou geen risico nemen en daalde als steeds als traagste van de groep zodat het nadien telkens spurten was om aan te sluiten.

Na zowat 95km volgde dan de 6km lange zijkant van La Redoute : tijd om de benen te testen! Een geslaagde test want we fietsten met een drietal voorop. De wind bleef in alle hevigheid blazen zodat we het tempo milderden waardoor opnieuw een 15tal aansloot. Hoedanook de groep was zo gehalveerd.

In groep onderhielden we nu een hoog tempo, de snelheid daalde nauwelijks onder de 40km/u. Ook de volgende helling werd gezwind genomen, eenzelfde scenario volgde : met een zestal voorop om in de afzink opnieuw te worden ingelopen. Op de vlakke stroken reden uiteindelijk drie renners op kousevoeten weg. Een Waalse renner zag mijn aarzeling doch gaf geruststellend aan : geen extra krachten verspillen, we halen ze op de laatste klim wel bij.

We kwamen tot op een 15tal meter... maar de aansluiting konden we toch niet maken. Wel reduceerden we de kopgroep verder... We bleven nog met een 8tal renners over. In de afzink werd het tempo verschroeiend hoog gehouden. Slechts enkelen slaagden er in om terug te komen... voor mij was het, inmiddels in de straten van Verviers, na ieder rond punt, tot het uiterste gaan om in de groep te blijven.

Voor ik het besefte zag ik de finishboog voor mij : ik perste er nog éénmaal alles uit en zag mijn hoogste hartslagwaarde van de dag op de garmin verschijnen.


95e op 300 deelnemers, 130km, 1850hm, 32.06avs : best tevreden!

Onmiddellijk na afloop was het even kennismaken met Arno Van Helvoort en bijpraten met Rob.

Paul stopte in de aanvangsfase bij een valpartij en had dus vooral een inhaalrace achter de rug. Hij eindigde een kwartiertje later als 128e.

Kort na hem overschreden ook David & Jeroen de finish.


Na de verkwikkende douche in de plaatselijke sporthal schoven we aan voor de pasta en de braadworsten, er heerste een heerlijke sfeer! Of een ideale seizoensafsluiter!!

Met dank aan Rob voor de foto's!

vrijdag 9 september 2011

Standplaats : Saint Jean de Maurienne > Col de la Madeleine

Deze morgen wakker geworden met zware benen... kan het ook anders na de gisteren toch intens gefietste Marmotton (= Marmotte zonder Alpe d'Huez)!

Hoedanook voor deze derde dag van de fietstrip staat een, van TdF bekende, col op het programma : de Col de la Madeleine. We opteren voor de meest gelijkmatige beklimming, deze via de D213. De digits ogen zwaar : tijdens de 19.05km worden 1522 hoogtemeters overwonnen aan een gemiddelde stijging ad 8%. Qua zwaarte nestelt deze col zich hiermee op het niveau van een Galibier, Mont Ventoux.

Na het uitgebreide ontbijt verzamelen we omstreeks half tien op de parking. Nico en Jo mennen de groep naar La Chambre, het charmante dorp aan de voet van deze col. Na 12km schakelen we op het kleine verzet en verwerken we de eerste hoogtemeters. We fietsen met zijn allen breeduit over de weg. Ook bij mij is er enige aarzeling hoe ik deze, door mij nog niet eerder omhoog gefietste, col moet aanvatten... de twijfel over het herstel na de zware rit gisteren overheerst.

We zijn amper enkele honderden meters bezig aan de klim als een wielertoerist ons voorbijfietst... In een fractie van een seconde neem ik een beslissing > ik sluit aan want dit lijkt me wel het juiste tempo.

De eerste kilometers hebben slechts een gemiddelde stijging ad 7% en we halen probleemloos de kaap van de 15km/u. Dit gaat vlot, tijd om een praatje te maken met mijn Franse "compagnon de route". Hij blijkt van Grenoble afkomstig te zijn en geregeld een dag verlof te nemen om in zijn 'achtertuin' cols te beklimmen. Een ideale gezel want dit tempo bevalt me wel!

Eens de twee aanvangskilometers voorbij volgen enkele steilere stroken tot boven de 9% stijging. Ik kom ook voorbij onze begeleiders Marc en Luc ; ik roep ze toe dat alles goed gaat. Vooral bij de steilste stroken merk ik aan de ademhaling van onze Zuiderbuur dat hij het wat moeilijk krijgt... ik maak me de bedenking dat ik beter nog even in zijn gezelschap blijf en pas in de laatste kilometers de snelheid zal opdrijven.

Halverwege de col, zo rond km 11, is er dan plots de lastigste strook te verwerken : tot boven 11%... en onder het motto 'het kan verkeren' zie ik mijn fietsgezel wat afstand van mij nemen... Nog 9km te gaan, nee : nu moet ik echt wel in zijn spoor blijven!

Gelukkig volgt er een km aan 5.7% zodat ik de aansluiting opnieuw maak en ook even recupereer. Ik heb mijn les nu wel geleerd en ook de volgende kilometers (8% gemiddelde stijging) blijf ik in zijn spoor, nu toch vaker in zijn wiel dan naast hem fietstend.

Even vreesde ik de wind in de laatste passage, doch vandaag is de wind geen spelbreker, zodat ik uiteindelijk vlot de (volgens garmin) 1993m hoge top bereik.

Ik nestel me in één van de ligzetels en geniet! Boven op deze col is het echt heerlijk : geen wolkje aan de hemel, zomerse temperatuur! Hier kan ik mijn motto echt waarmaken : Carpe Diem!

Eén na één komen ook de overige collega's aan. Allen onder de indruk van het fantastische landschap.


Het initiatief van Hans om boven op deze bergpas, en onder een stralende zon, te lunchen konden we dan ook enkel toejuichen.

Vooraleer de afdaling te starten was het even stilstaan bij #108.


Na de afdaling ging het in één rechte lijn opnieuw naar Saint Jean de Maurienne. Deze maal was het mijn beurt voor het nodige kopwerk. Ik hield het tempo strak zodat we uiteindelijk op één lint ons hotel bereikten. Zoals gebruikelijk was de après overvloedig.... en tekenden we de eerste plannen voor de 5e editie. Ik zie er alvast naar uit!

donderdag 8 september 2011

Standplaats : Saint Jean de Maurienne > Marmotton

De zon die de hotelkamer binnenvalt... heerlijk wakker worden was het deze ochtend in Saint Jean de Maurienne.

Traditioneel wordt ons op dag 2 van de jaarlijkse fietstrip een copieuze schotel voorgeschoteld. Dit jaar is dit niet anders : Met Télégraphe, Galibier en Croix de Fer krijgen we een 4000 hoogtemeters te verwerken. Omdat enige vorm van prestatiedrang ons niet vreemd is besluiten we het tweeluik 'Télégraphe - Galibier' als 'tijdrit' te fietsen. De startorde wordt zo opgemaakt dat de wachttijden op de top beperkt zijn.

Omstreeks 9u35 vertrekt Jo als voorlaatste aan de voet van de Télégraphe. Een kwartiertje later geef ik het signaal aan de begeleiders Marc en Luc dat het mijn beurt is. Ik fiets opnieuw naar de lichten en draai vandaar de brug op. Aan het 'Télégraphe'-bord duw ik Flightdeck en Garmin af, de tijd loopt nu. Tijdens de Marmotte van dit jaar fietste ik de combinatie Télégraphe-Galibier in 2u28. Vandaag wil ik even goed doen. Onder het motto 'goed begonnen is half gewonnen' opteer ik voor een snelle start en schakel onmiddellijk naar de 53/19. Ik slaag er even in om de snelheid boven de 20km/u houden, .... wanneer mijn trapfrekwentie al snel daalt onder de 80 omwentelingen schakel ik kleiner... ik vind evenwel een goed ritme en ga voluit.

Een aanmoediging tijdens het klimmen doet steeds deugd... dus dank je wel Luc en Marc voor de peptalk bij het voorbijrijden met de wagen! Op die wijze slaag ik erin me te blijven motiveren, na de eerste steilere kilometers volgt een lichtere strook... tijd om opnieuw bij te schakelen. Zo slaag ik er na 19min fietsen opnieuw in de kaap van de 20km/u te overschrijden. Tijdens het klimmen houd ik de focus op de klok : Bij mijn indeling van de klim hield ik rekening met 50min voor de 12km lange Télégraphe.

Niettegenstaande ik deze col van eerste categorie inmiddels voor de 6e keer beklim blijft het steeds uitkijken naar de top : ik verwacht deze top toch telkens een bocht eerder! Uiteindelijk kom ik na exact 44 minuten aan op de top. Ik knik naar Marc en Luc en ga voluit in de afdaling naar Valloire.

Bij het dwarsen van het ronde punt in Valloire bedenk ik dat er deze keer geen camera mijn passage zal filmen (in de Marmotte was dit wel het geval). Dit weerhoudt me niet om ook op deze stroken het grote verzet aan te houden... Dit heeft als gevolg dat ik te laat bemerk dat ik enkele collega's inhaal. Ik roep hen kort toe maar probeer toch vooral verder het volle pond te geven.

Wat nu volgt zijn een tiental kilometer slecht lopende weg. Gelukkig is er af en toe een stukje weg dat minder steil omhoog loopt. Hoedanook de volledige beklimming blijft het zwoegen!

Halverwege de klim van de Galibier is er het bruggetje aan Plan Lachat. Dit bruggetje vormt als het ware het onderscheid tussen het eerste minder steile gedeelte, en het tweede zware gedeelte met stijgingspercentages boven de 8%. Ongetwijfeld zullen ook de collega's bij een volgende Tour de France dit 'beroemde' bruggetje nu herkennen en weten te situeren!

Net voor het opdraaien van deze brug haal ik Patrick in, Kurt en Jo zie ik inmiddels op de steilere stroken. Ik focus me op mijn tijd en realiseer me dat een tijd binnen de 2u20 mogelijk moet zijn. Inmiddels op de 39x27 sleur ik me naar boven. Het helpt me dat ik fietsers voor mij zie... Dit geeft me een doel, om bocht na bocht, dichter te komen. De Renault Espace komt naast me rijden : nee drank heb ik niet nodig... ik red me wel! De wagen rijdt verder, het lijkt of ik stilsta! Dit blijft toch echt wel een beest van een col! Op 4km van de col vind ik aansluiting bij Jo. Hij geeft aan op eigen tempo verder te rijden zodat ik mijn tijdrit verderzet. De moeilijkste kilometers beginnen, en net als bij de Télégraphe is het opnieuw uitkijken naar die top! Een ontmoedigend beeld, dan maar even achterom kijken en zien hoe veel kilometers ik al geklommen heb. Toch vind ik mijn grootste motivatie bij de blik op het uurwerk. Wellicht is een tijd onder de 2u15 speelbaar.

De laatste 2km is het echt afzien. Ik kijk hoe lang ik fiets over 500 meter, en het is me te lang. De snelheid opdrijven gaat evenwel niet. Ik fiets inmiddels ruim 2u à bloc! Ook de laatste kilometer blijft het zwoegen... tot ik Marc aan de top ontwaar! Ik pers er nog een virtueel sprintje uit en hij roept me toe : 2u12! De flight deck geeft 2u12min10sec als exacte tijd aan. Top, hier ben ik zeer tevreden mee!

Nu is het supporteren voor de overige collega's die al snel de top bereiken. Jo realiseert met 2u31 de tweede tijd. Deze tijd zou bij deelname aan Climbing for life garant gestaan hebben voor top 50 (op 1320 geregistreerde tijden). Ook Peter, Nico, Hans, Herbert, Patrick en Kurt zetten een topprestatie neer bij de beklimming van deze 2641m hoge col!


Na de fotoshoot op de top zetten we met zijn allen de afdaling in : we fietsen behendig tussen loslopende koeien en schapen en bereiken behouden het hotel aan de Lautaret. Hier stoppen we voor een snelle broodjeslunch.


Wat nu volgt is één lange afdaling. Ook deze starten we gezwind... De ruim 60km naar de voet van de Croix de Fer leggen we in sneltreinvaart af. Zeker Jo en Nico zijn in topvorm en verteerden de eerdere beklimmingen uitstekend. Samen met hen bereik ik Bourg d'Oisans. Terwijl Jo en Nico doorfietsen naar onze derde col van de dag blijf ik hier even wachten op Herbert en Peter die minder vertrouwd zijn met deze streek.

Ik ben hun gids tijdens de laatste kilometers naar de voet van de Croix de Fer. De overige collega's wachtten ons daar op.

We beslissen deze derde col in groep naar boven te fietsen... alleen blijk ik dit moeilijk te verteren. Het is echt harken naar boven.

Na de kleine afdaling halverwege probeer ik mijn eigen ritme terug te vinden. Samen met Jo en Nico slaag ik hierin... alleen ik voel dat dit Jo beter afgaat dan mij. Het is echt zwoegen om in zijn spoor te blijven. Stoïcijns blijf ik naast hem fietsen... tot ik het uiteindelijk welletjes vind. Ik roep hem toe dat het voor mij wat te snel gaat, en dat hij gerust op eigen ritme verder mag. Al snel wordt mijn achterstand 10, 20, 50, 100, 150m. Zo fietsen we enkele kilometers verder. Ik continu op enige afstand.... uiteindelijk merk ik dat ook hij het iets minder vlot voor me kaar krijgt en ik maak wat van mijn achterstand goed. Dit geeft me opnieuw vertrouwen en ik fiets tot in zijn wiel. Dit blijf ik volhouden tot aan de afslag voor de Col du Glandon. Daar staat ook de volgauto. Jo gaat even zien waar de top van de Glandon zich situeert (150m linksaf) en komt vervolgens terug. Hij roept me onmiddellijk toe : démarrage! Tja, bij mij ontbreekt daar nu wel de kracht voor. Hij realiseert onmiddellijk een 'gat' van een 150 meter die ik in de 1e km niet onmiddellijk weet te overbruggen... Ik smijt me nog eens in de laatste honderden meters naar de top van de Croix de Fer en slaag er in de kloof te verkleinen, maar niet om deze volledig weg te werken. Zo realiseert Jo de 1e plaats op de Croix de Fer.

Vrij kort na ons sluiten ook de collega's aan, tijd voor een welverdiende pauze aan de berghut op deze top!


Hierna volgt de afdaling naar Saint Jean de Maurienne. En opnieuw kunnen we het niet laten : met alles wat rest in ons krachtenarsenaal gaan we er nog eens helemaal voor.

Voordeel van een dergelijke uitputtingsslag is dat dit heroïsche verhalen oplevert. En daar vormen zowel bar als restaurant van het Hotel St Georges het ideale kader voor, of hoe we deze tweede avond in Saint Jean de Maurienne eerder laat aan slapen toe kwamen!

woensdag 7 september 2011

Standplaats : Saint Jean de Maurienne > Col de Chaussy

Begin september ; voor velen synoniem met het, na de vakantie, opnieuw vervallen in de dagdagelijkse beslommeringen. Voor mezelf en 9 collega's daarentegen is dit de timing van onze jaarlijkse wielertrip!

Na eerdere uitstappen naar Bourg d'Oisans, Barcelonnette & Sault viel dit jaar de keuze op Saint Jean de Maurienne!

Op de middag waren we met zijn allen aanwezig in hotel St Georges. Een goed hotel met eigen parking en afgesloten fietsgarages!

Tijdens de lichte lunch op het terras bespraken we het fietsprogramma. Hieruit bleek dat voor deze middag de voor mij onbekende Col de Chaussy op het programma stond. Een 15tal km en ruim 1000 hm, ... of hoe de digits deze col op het niveau van een Alpe d'Huez plaatsen. Dit deed mij en ook de anderen al snel naar de fiets grijpen, even voor 15u vertrokken we in het zog van organisator Pat naar Montpascal, de voet van deze col. Onze twee begeleiders volgden in de Renault Espace.

Na nauwelijks 7 km mochten we aan de col beginnen. Vrij snel bleek deze weg een pure opeenvolging van haarspeldbochten. Evenzeer staat deze col synoniem voor een mooie afwisseling van stijgingspercentages : 6 à 13%. Hoedanook deze toch wel heavy start zorgde voor een aarzelend begin... zonder het te willen reed ik al snel even voor de groep uit, even wachten dan maar : Hans kwam naast mij fietsen, even later gevolgd door Jo. Inmiddels riepen de begeleiders ons wat aanmoedigingen toe, ... een tweede keer riepen ze 'Laat je maar eens gaan'... Tja meer dan dat hoefde ik niet te horen : in het zog van de Renault er een spurtje uitpersen dat was met de frisse benen geen moeilijke opgave.... Alleen : ik zat daar nu alleen te fietsen, en er volgden nog tien zware kilometers. Omdat ik opnieuw bijgehaald worden niet echt een leuke optie vond onderhield ik het hoge tempo.

Na 18 haarspeldbochten kwam ik aan in Montvernier. In dit gehucht was het links opdraaien en koers zetten naar de hogere regionen van deze col. Nu was het vooral een recht stuk weg met nauwelijks bochten. Dit impliceerde evenwel geen lager stijgingspercentage : nog steeds zag ik de percentages op de garmin rond de 10% fluctueren. Ik keek met enig ongeduld naar boven : waar bleef dit einde van deze col... Tja, als opwarmer onderschatte ik deze col toch. Meer en meer was het op karakter dat ik het tempo onderhield, en vroeg me af of deze inspanning geen te negatieve impact zou hebben op wat donderdag en vrijdag komen zou.

Eenmaal de top van 1533m in zicht kwam fietste ik doorheen een kudde schapen... en ontwaarde ik op een bank onze twee begeleiders. Exact 1u03 over de 15km & 1060hm : rekening houdend met de trage aanvangskilometers, was ik best tevreden. Na een kwartiertje bereikten ook de overige fietsers één voor één de top.

Tijd om de drinkbussen opnieuw bij te vullen :



In de afdaling kozen we voor de route over Hermillon ipv Montpascal... hier werd er nog even gekoerst. Ondermeer Kurt ontbond zijn duivels. Voor mij was het zwoegen om opnieuw in het spoor van de koplopers te komen, wat mij overigens enkel lukte op de hellende strook naar het centrum van Saint Jean de Maurienne. Hier vind je overigens ook de enige fietsenmaker van dit stadje : een absolute vakman!

Ook nu werden de troeven van het hotel uitgespeeld : nakaarten op het terras > een ideale afsluiter van een mooie eerste fietstocht!

maandag 29 augustus 2011

Belcanto Classic

De Belcanto Classic


Een jaar terug beklommen we met enkele collega's de Mont Ventoux. Een geslaagde onderneming voor ons allen... en dus een ideale basis voor een geslaagde après ergens op een terras in Sault. Daar werd onder het nodige gerstenat afgesproken om met zijn allen samen de Belcanto Classic 2011 te fietsen. Mijn argumentatie dat dergelijke koers voor mij een ongetwijfeld te zenuwachtig gedoe is werd vrij snel van tafel geveegd... en al snel liet ook ik mij overhalen tot de belofte om deel te nemen.

In maart was er dan plots het mailtje dat de inschrijvingen open waren. Twijfel was er niet, ... een gegeven woord is voor mij heilig dus de 10€ inschrijvingsgeld werd al snel overgeschreven.

Inmiddels waren er de eerste cyclo's en de Belcanto Classic verdween op de achtergrond... tot de ploegdirecteur van dienst me begin juni met de wagen het parcours toonde. Tja, dit parcours zou wel iets voor mij zijn... alleen mocht het aantal rondes wel wat hoger zijn. Hoedanook de ploegdirecteur kon me met dit parcours echt wel enthousiasmeren!

Met inmiddels deelnames aan de GF Eddy Merckx en La Marmotte verdween de Belcanto opnieuw na de achtergrond... om pas na mijn verlof en drie fietsloze weken als doelstelling voor eind augustus op te doemen.

Vanaf begin augustus startte ik daarom met enkele snelheidstrainingen. Hiertoe hing ik de twee voorbije weken op woensdagavond mijn wagonnetje aan het Leiepeloton. Ik putte hier vertrouwen uit : alhoewel de echt goede conditie achterwege is realiseerde ik toch gemiddeldes boven de 35km/u. Naar mijn aanvoelen ruim voldoende voor de Belcanto. De garmin-digits die ik op de connect-site terugvond maakten immers allen melding van gemiddeldes tussen de 32à33.5km/u.

Met aangekondigde deelnames van meerdere profrenners en renners aangesloten bij nevenbonden maakte ik me geen illusies... het is overigens geen koers om te winnen, maar de wil om in het eerste kwart van het peloton te eindigen was meer dan aanwezig!

Een koers om te beminnen

Maandagavond stonden we met 495 deelnemers aan de start :

Een honderdtal vips (die één minuutje vroeger vertrokken) :
- meerdere profrenners van Cofidis - Topsport Vlaanderen - Katjoesja, ...
- een resem BV's : cabaratier Karel Declercq, acteur Louis Talpe, politieker Renaat Landuyt, ...
- enkele gewone wielertoeristen die een plaatsje in de eerste box bemachtigden
Een vierhonderd enthousiaste fietsers waaronder een 10tal collega's.

De eerste twee ronden werden aan zo een 27km/u afgewerkt teneinde de tragere vips een voorsprong van zo een 300m te laten aanhouden. Dit resulteerde in een bijzonder hectisch fietsen voor de 400 fietsers : in rijen van 15 fietsers dik dit parcours aan een te trage snelheid afwerken resulteerde voor velen in een verkrampte houding aan de remgrepen. De eerste valpartijen (zonder erg) werden dan ook reeds in deze beginfase genoteerd.

Na deze twee ronden werd het 'koers'sein gegeven. Onmiddellijk schoot de snelheid de hoogte in, en de enige helling op het parcours 'de sulferberg' werd opgesprint... Helaas was bij het inhalen van de vips opnieuw heel wat behendigheid aan de orde. Deze capaciteit ontbreek ik volledig wat resulteerde in het niet langer kunnen vasthouden van het wiel van Samuel, de enige aanwezige collega-Nieuwenhovespurter.

In de afdaling die volgde was ik door de snel genomen klim nog even met een beperkte groep op kop, doch werd al snel door een meute losgelaten 'coureurs voor één dag' zowel links als rechts bijgehaald... Helemaal niet mijn ding... Toen een collega meegleed met een groepje renners in deze afdaling liet ik hem dan ook begaan.... op het stukje 'vals plat' voor Westouter zou ik hen wel weer bijbenen... Helaas : twee haakse bochten verder kwam de bevestiging van wat ik eigenlijk wist : koersen is echt niet mijn ding! De bereidheid om risico's te nemen is bij mij nu eenmaal quasi nihil. Overigens ik was nu op het stukje vals plat, dus even snel die 50 renners die me in die bochten voorbij gingen inhalen! Alleen zo werkt het niet : ze reden over de volledige breedte van de weg zodat er slechts één oplossing was : mij laten uitzakken en uiterst rechts - volledig tegen de wind in - de volledige groep inhalen en voorbijgaan.

Een vijftal renners, waaronder één in Quickstep-tenue, gleden in mijn wiel mee. Veel zin voor samenwerking was er niet, mijn hartslag bereikte de hoogste pieken en zowel de collega als de collega-Nieuwenhovespurter waren inmiddels uit mijn gezichtsveld verdwenen. Bij het binnenrijden van Westouter kwam het peloton opnieuw in ons wiel. De facebook-pagina van Grinta! vermeldt een foto als stille getuigenis van mijn 'afzien' op dat ogenblik.

Vanuit Westouter dorp tot bovenop de Sulferberg trok ik nog eens goed door om opnieuw met een vijftal renners de afdaling te startten... Helaas opnieuw een zelfde scenario : enkele honderden meters verder kwam een omvangrijke groep aansluiten. Dit bleek uiteindelijk ook het scenario voor de volgende ronden : De Sulferberg aan een hoog tempo fietsen, in de afdaling telkens worden bijgehaald, in de haakse bochten wat posities verliezen en opnieuw afstand nemen op het stuk vals plat door tegen de wind in het groepje verder uit te dunnen.

Na 7 ronden werd zo uiteindelijk de spurt ingeleid. Opnieuw helemaal op rechts, en tegen de wind in, zag ik de flightdeck toch boven de 45km/u uitkomen... tot ik in de achtergrond plots het helse geluid van een valpartij hoorde : 300m voor de finish! Na het overschrijden van de meet was het in eerste instantie uithijgen bij de supporters : partner en zoon. Ze vertelden me dat ik een vermoedelijke 72e plaats had, een klein minuutje na mijn collega die de 60e plaats had... en enkele minuten na Samuel die top 15 scoorde!

Vervolgens was het uitkijken naar de overige collega's. Allen kwamen vrij snel na mij over de streep... alleen de kamergenoot voor de Alpentrip ontbrak! Even later kwam dan de boodschap : net hij was betrokken bij de valpartij op 300m voor de finish... en helaas met een ziekenhuisopname als gevolg. Een echte domper op de vreugde!

... Niet om te winnen!


Dit is dan ook mijn conclusie : een dergelijke koers is effectief om te beminnen : heerlijke sfeer, leuk parcours en vooral een fantastische après met een toffe cover-band! Alleen is het risico van het koers-aspect vrij hoog... en is dus voor een minder behendige fietser, waar ik mezelf zeker toe reken, van die aard dat je dit beter in 'toertocht'-modus dan in 'koers'-modus afwerkt.

Volgend jaar opnieuw? Tja... zeg nooit nooit, maar vermoedelijk enkel indien ik een plaatsje bij de vips weet te bekomen. Bij deze editie slaagden enkele andere 'gewone' wielertoeristen daar alvast in, en vermoedelijk staat dit garant voor een minder hectisch verloop.

Digits


Via de garmin-digits is te volgen dat de koers voor mij startte na 32min50sec (of 15.36km) en eindigde na 1u32min49sec (of 55.24km). Dit impliceert een koersgemiddelde van 39.88km/u. Een gemiddelde waar ik (met 335 hoogtemeters) best tevreden mee ben.

maandag 15 augustus 2011

Opnieuw opbouwen...

Na de rustperiode wens ik de conditie weer op een voldoende niveau te brengen door een goede afwisseling van korte trainingen aan hoge intensiteit, en lange duurtrainingen.

De voorbije week had ik reeds twee korte trainingen, telkens van een tweetal uur, zodat ik voor het verlengde weekend opteerde voor deelname aan twee toertochten :

Op zaterdag reed ik in het gezelschap van het Merijenniezere-team de Tom Simpson Memorial :

Samen met David, Jeroen, Eric & Maarten, opteerde ik voor het parcours van de 110km. Gezien er vertrokken werd vanop de Watersportbaan te Gent was zowel de aanloop als de finish doorheen een stedelijk en vlak gebied. Op deze 10km na evenwel een mooi parcours : Tussen Merelbeke - Erwetegem - St Maria Lierde - Michelbeke - Gavere kregen we mooie landelijke wegen voor de wielen geschoven. Bovendien konden we de benen geregeld testen op de diverse kuitenbijters. Vooral Eric & David gaven op de hellingen blijk van een goede conditie! O ja thx @Maarten om me de nodige koolhydraten te bezorgen. Tijdens de après heb ik deze voorraad samen met David & Jeroen verder aangevuld ;-)

Op maandag reed ik samen met de Nieuwenhovespurters de 125km van de rit Halle-Ingooigem.

Samen met Andy, Dieter, Rik, Yvan, Bart, Geert & Manfred was het vooral bijpraten... en terugblikken op het verlof. Ook deze toertocht kende een mooi parcours! En met passages doorheen Ronse, Kluisbergen & Geraardsbergen waren er ook nu voldoende hoogtemeters te verwerken : ruim 1000. Voor mij was het vooral de laatste kms harken om in het spoor te blijven van de sterke kopmannen : Zowel Andy als Dieter blaken van conditie!

Ik blik alvast tevreden terug op het voorbije weekend.

De komende weken blijf ik verder trainen om een voldoende conditie te hebben op de volgende afspraken :
> 6 - 10 september : Alpentrip (Galibier - Télégraphe - Glandon - Madeleine ...)
> Zondag 18 september : Christophe Brandt

maandag 1 augustus 2011

Confronterend

De verlofperiode is voor mij een echte rustperiode, of hoe ik dan ook de fiets aan de haak laat hangen...

Bij het eerste ritje na bijna drie fietsloze weken waren er dan ook nogal wat vraagtekens.

Deze werden al vrij snel beantwoord :

Ik opteerde voor een tocht van een 90tal kilometer, op een voor mij goed gekend en redelijk vlak parcours. En helaas : de volledige rit was het bij iedere hoogtemeter naar boven kruipen, ... en na een 80tal kilometer was het vooral hopen om toch maar thuis te geraken. Niettegenstaande een eerder hoge hartslag was ook de snelheid ondermaats,

Of hoe snel de conditie achteruit gaat! Confronterend! Net als die 5% gewichtstoename in nauwelijks drie weken tijd overigens.

Evenwel niet getreurd : ik heb met volle teugen genoten van de rustperiode en ik kan nu weer rustig opbouwen.

Dit is hoedanook nodig wil ik begin september bij de Alpentrip alsnog behoorlijk uit de verf komen.

zondag 31 juli 2011

La Bella Italia

Geen geslaagde zomer zonder mooie gezinsvakantie. Twee weken waarbij ik werk, fietsen, social media volledig ban. Alle focus op genieten met het gezin!

Dit jaar verbleven we in Italië :

Een weekje Venetiaanse kust, waarbij we na de eerdere bezoeken aan Venetië opteerden voor de eilandjes in de lagune : Murano, Burano... : Schitterend!

Hierna volgde een weekje Toscane. Niettegenstaande we reeds voor de vierde maal tussen Firenze en Volterra verbleven blijft deze regio ons verrassen! Prachtige natuur, fantastische cultuur, schitterende keuken... Wellicht wordt dit ook in 2012 onze reisbestemming...

In afwachting wordt het alvast genieten van de mooie wijntjes die we zowel uit Veneto als uit Toscana meebrachten.

Het verlof was ook een ideale periode om eens stil te staan bij de reeds gerealiseerde fietsdoelen van 2011, doch ook - en vooral - hoe ik het 2e semester op sportief vlak zie... en welke tochten ik in 2012 zeker op de planning zal plaatsen.

Hierover later meer... eerst wordt het de komende dagen uitkijken hoe de conditie reageert op 17 fietsloze dagen en de 5% extra lichaamsgewicht.

zaterdag 2 juli 2011

La Marmotte 2011 : Rollercoaster van emoties

De voorliefde voor geaccidenteerd terrein

Vandaag, 2 juli 2011, start ik voor de vijfde maal in La Marmotte.  Dit is de jaarlijkse hoogmis voor wielertoeristen met een voorliefde voor tochten over geaccidenteerd terrein. 

Ahum, nee... dit is een understatement : met profs (oa Niko Eeckhout), ex-profs (oa Bart Heireweg), EZC (oa Bart Van Damme), en met alle top-cyclo-teams (Grinta! Gran Fondo Team, Cycloteam.nl, Willier-Veltec Gran Fondo Team, Gaul.nl...) is dit geen gewoon deelnemersveld.  Integendeel, dit zijn overwegend renners en goed getrainde, voorbereide wielertoeristen! 

En dat geaccidenteerde terrein verdient met beklimmingen over één col van eerste categorie (Télégraphe) en drie cols buiten categorie (Glandon - Galibier - Alpe d'Huez) ook eerder een etiket 'heavy'!

Dit alles zorgt er voor dat ook dit jaar 45 verschillende nationaliteiten in het deelnemersveld terug te vinden zijn.  Nederland, Denemarken en België hebben de grootste delegaties, ... Daarnaast zijn ondermeer Japan, Slovenië, Verenigde Arabische Emiraten, Zweden, Australië, Canada, Finland, Verenigde Staten, ... vertegenwoordigd.

Verdriet

Reeds enkele dagen verblijf ik, net als vorig jaar, in het Mercure Hotel op Les Deux Alpes.  Delegaties van de Nieuwenhovespurters, Merijenniezere volgden mijn voorbeeld... zodat we hier uiteindelijk met een ruime delegatie uit de Leiestreek aanwezig zijn.  Ook Hans V, partner-in-crime bij de editie 2005, vervoegde ons.

Om 4u00 rinkelt de tune van de IPhone me wakker... Net als de voorbije dagen was het een te korte en slechte nachtrust...  Veel tijd om hierbij stil te staan is er niet.  Ik start onmiddellijk met het opslaan van een extra koolhydraatreserve : Banaan, boterhammen, muesli, drinkyoghourt... de aankopen in de locale casino-supermarkt van gisteren... ik speel het allemaal binnen.  Zoals het hoort : drie uur voor de start dus... Geen scheerbeurt vandaag : zo zal het zweten me straks niet irriteren...  Wel een douche, in gedachten draai ik de film van de vorige vier edities af... Fragmenten van de editie 2005 blijven op mijn netvlies aanwezig : Toen startte ik samen met Pascal D, Hans V en Geert M.  In februari overleed Geert (1965-2011)... Een traan rolt over mijn wangen. 

Angst

Omstreeks 5u00 sta ik in Castelli-outfit bij de wagen... Nee, nog niet vertrekken: eerst snel nog even naar de ontbijtruimte : de Nieuwenhovespurters en het Merijenniezere-team alle succes toewensen.  Enkelen lopen er ontspannen bij, anderen zie je reeds gefocust, in stress rondlopend...

Een tiental minuten later rij ik de Renault Koleos van de top van Les2Alpes naar de voet van Alpe d'Huez... Een rit van een half uurtje.  Ik plaats de muziek in de wagen keihard, en probeer me op te peppen.  Nooit eerder had ik zoveel stress voor de start... de herinnering aan de editie 2010 is me te levendig : ik zie me opnieuw in die hulppost van het rode kruis.  Vorig jaar lag ik er, na aankomst, volledig uitgeteld op een brancard...  Is mijn vijfde deelname wel verstandig... Wordt dit de eerste deelname waar ik niet finish?  Ik ben me bewust van de niet uitgesproken meningen door collega-wielertoeristen : 'Johan reed dit jaar omwille van zijn meerdere deelnames aan andere cyclo's reeds te veel in het rood, ... hij brengt zijn vijfde deelname vast niet tot een goed einde'  De countdown-rubriek op mijn blog bracht bovendien extra druk, wellicht verwachtingen met zich mee...  en dit alles voor mijn wellicht laatste deelname.

Eenzaam

Net na half zes parkeer ik mijn wagen aan de voet van de Alpe.  In de wagens rondom mij zitten telkens renners die nog genieten van wat extra minuten rust, of die snel nog extra koolhydraten stapelen.  Tja, ik maak me in de wagen klaar : het reserve-materiaal (2 binnenbandjes - bommetjes en adapter - 7 grote w-cups, 4 kleine w-cups, gsm, bankkaarten) berg ik op in de zakken van mijn truitjes.  Ik kijk nog even in de wagens rondom mij, geen bekenden... Eenzaam... Dieter A en Stefaan N starten in het bevoorrechte vak en hoeven dus niet vroeg naar de start te komen. Bjorn V start tevens in mijn startvak maar wordt door Samuel gebracht zodat ik hier inderdaad als enige fietser uit de Leiestreek wacht.  Dus onmiddellijk naar de start fietsen en al hoef ik er nog ruim een uur te wachten : wie weet zie ik er bekenden?

Rust

Omstreeks 6u00 sta ik samen met drie andere fietsers helemaal vooraan in het tweede startvak.  Naast mij zie ik Bob Adriansens staan, in cyclobenelux-shirt herken ik hem.  Ik feliciteer hem met zijn top10 plaats in de GF Eddy Merckx.  Even later komt ook Rob van www.cyclobenelux.com langs.  Net als bij vorige deelnames aan cyclo's is hij opnieuw van de partij en schiet hij wat foto's.  Het gesprek met beide cyclo-fanaten doet me goed, ik kom tot rust!  Zelfs wanneer Rob polst naar mijn verwachtingen voor vandaag is er geen extra stress.  Al verwonder ik mezelf door er spontaan 'net iets beter dan de 8u15 van vorig jaar' uit te flappen... Een stemmetje vertelt me dat ik me moet houden aan het initiële plan : rustig fietsen, een toertochttempo weet je wel, ... om zeker te zijn dat ik ook deze keer finish, bij voorkeur niet zigzaggend op de Alpe...



Adrenaline

Voor ik het weet is het even voor 7u00.  Ik kijk om en herken nog meerdere wielertoeristen, ook Suma van wielertoerist.be, is er opnieuw bij en start op de derde rij.  Het zicht is fenomaal : de smalle steegjes van Bourg d'Oisans zijn gevuld met duizenden wielertoeristen.  Ik sms nog even naar het thuisfront en klik alvast mijn rechtervoet in het pedaal. 

7u00 de start is gegeven, doch de verantwoordelijken van dienst laten ons niet onmiddellijk aansluiten op de bevoorrechte renners... Met zijn allen roepen we dat ze ons moeten doorlaten... zodat we in het zog van de eersten kunnen fietsen tot aan de voet van de Glandon...  Helaas deze sportcommunication-mensen staan hier blijkbaar voor  het eerst en laten ons pas na enkele minuten door...

Adrenaline ten top... Ik vertrek in vliegende vaart, overschrijd de startmat als eerste van de groep '400-2000' en wil resoluut zo snel als mogelijk de aansluiting maken...  Ik fiets als een razende doorheen toeschouwers die snel de straat dwarsen... ik weet al snel een vijftal renners, waaronder Bob, in mijn wiel.  Na een 2tal km begint het me te dagen... Waar ben ik mee bezig?  Is dit een toertocht-tempo?  Ik kijk naar de Garmin... Shit ik vergat deze af te duwen, snel doen dus... Ook de flightdeck, deze hapert, Merde... terwijl ik me bezig houdt met de computers neemt Bob de leiding over... ja nu werken beide computers, tijd om even om te kijken... we vormen een eerste lange sliert van naar schatting een dertigtal renners.... Het peloton van de bevoorrechten zien we voor ons uit rijden...  We onderhouden een snelheid boven de 40km/u tot aan de bocht naar rechts... waar we in het wiel komen van de traagsten uit de top 400.

Realiteitszin

Na deze eerste adrenaline-opstoot sta ik vrij snel met beide voeten op de grond... Zo verder gaan lijkt een rechtstreeks ticket voor de Marmotton (dit is het brevet voor zij die de beklimming van Alpe d'Huez aan zich laten voorbijgaan).  Nee... dit zijn de toppers, ik hoef niet naar hen te kijken... een eigen tempo zoeken is aangewezen!  Ik schakel de dura-ace-derailleur tot op de 39/24 en poog het aantal omwentelingen op 75 te houden.

Mijn vijfde deelname, en toch was ik weeral vergeten hoe steil deze eerste kilometers zijn.  Niet te veel nadenken, mijn eigen snelheid blijven ontwikkelen, dit is de enige opdracht!  Ik haal fietsers in maar word even vaak ook bijgehaald... het beïnvloedt me niet, nu ik op de eerste col van de dag zit ben ik opnieuw volledig 'zen'. 

In de passage doorheen het bos zie ik plots Paul de Jongh.  Ik tik hem even op de schouder, ... o wat ziet Paul er fris uit... hij speelt met de pedalen, onderhoudt een hoge trapfrekwentie en heeft overduidelijk overschot.  Ik blijf op de 39/24 en hij roept me toe : niet te snel in de eerste col, doe het rustig aan!  Helaas, de wijze raad sla ik in de wind... en glijd mee in het spoor van een veltec-renner. 

Na een tiental km klimmen worden we verwend met een vlakke passage en een afdaling, ideale gelegenheid om de eerste w-cup te nemen en wat te drinken. 

De passage erna krijgen we de steilste meters van de Glandon voor de wielen geschoven, op de 39/27 verder dus.  Ik zoek inmiddels een renner met een gelijkaardig tempo... dit zal handig zijn als we straks boven de boomgrens uitkomen en de wind meer begint te spelen... Helaas, naar mijn aanvoelen rijden ze ofwel allen net wat te snel, of wat te traag... het eigen tempo onderhouden dus.

De laatste kilometers van deze col buiten categorie kijk ik nu toch even naar de digits... ik vermoed dat ik in eenzelfde tijd als vorig jaar zal bovenkomen, - 1u45 na de start - was het toen.  Nu ben ik het niet zeker omdat zowel garmin als flightdeck te laat afduwde. 



Inmiddels nader ik de top, en plots verschijnt uit het niets : Samuel R.  Deze amateur bij het Gaverzicht-team neemt omwille van klierkoorts niet deel, doch vervult de rol van verzorger.  Hij bezorgt me een nieuwe drinkbus... ik dank hem!  Heel tof om een bekende te zien op deze Alpencol, en heerlijk om niet te hoeven stoppen aan de bevoorrading hiervoor :-)

Om nooit te vergeten!

Achteraf bleek dat ik na 1u43 de top van de Glandon overschreed... De afdaling neem ik behoedzaam en zie al snel een 15tal rode-kruis-vrijwilligers in de eerste bocht.... In alle volgende bochten staan er overigens seingevers, rode-kruis-vrijwilligers en vertegenwoordigers van de Franse Gendarmerie... Deze afdaling is immers niet zonder risico : zowel bij mijn deelnames in 2004 als in 2005 zag ik valpartijen met dodelijke afloop.  Laten we ook deze renners nooit vergeten #108!

Kwaad

Tijdens de afdaling van de Glandon is er regelmatig tegenkomend verkeer, ... ik maak me boos!  Omwille van veiligheidsredenen neutraliseert men de afdaling van de Glandon (of deze tijd telt in de officiële rangschikking niet mee), ... alleen dit draagt m.i. niet bij tot meer veiligheid!  Het tegenkomende verkeer bannen, dit lijkt me pas een oplossing!  Overigens is er geen enkele deelnemer die echt rekening houdt met de gereden tijd op 150km, neen... voor iedere deelnemer telt de totaalafstand, en dus ook de totaaltijd.  Dit zijn ook de digits die men terugvindt op het diploma!

Hoedanook ook dit jaar zijn er opnieuw valpartijen tijdens de afdaling (gelukkig zonder dodelijke afloop).

Als slechte daler houd ik de snelheid in toom en laat ik voldoende ruimte zodat iedereen me vlot kan inhalen... ook dit creërt een zekere kwaadheid, weliswaar op mezelf!  Kan ik nu echt niet dalen... een honderdtal fietsers haalt me op deze passage in!

Frustratie

Na de afdaling rijden we over de matten van de tijdsregistratie (die nu opnieuw opstart), ... ik zie een omvangrijke groep van een dertigtal renners die zich vormt... alleen ze rijden een 300m voor me uit en halen meteen een goed tempo!  Ik kijk achterom, slechts één fietser volgt.  Ik wacht hem op, het blijkt een Belg te zijn.  Snel wisselen we enkele woorden : als we ons tijdens de passage in het dal niet stikkapot wensen te fietsen moeten we dit groepje inhalen!

Het worden frustrerende kilometers, ... we naderen enkele keren tot op een 50tal meter, om ze even later opnieuw van ons weg te zien rijden...  De snelheid moet dus hoger... niettegenstaande we ook hier hoogtemeters verwerken daalt de snelheid nu niet meer onder de 40km/u.

Na een vijftal kilometer worden we beloond en kunnen we in het zog van deze groep verderrijden naar de voet van de Télégraphe.

Tevreden

Wanneer bekenden me vragen wat ik vind van de Télégraphe-col omschrijf ik deze telkens als één van de gemakkelijkste cols : nooit echt steil en met 12km ook niet echt lang.  Het gevoel in 2010 was evenwel anders... toen voelde ik hier reeds dat ik de motor aan het opblazen was.  Ik kies hier dan ook resoluut voor een submaximaal tempo... Niet te snel fietsen... Ook al halen talrijke fietsers me hier in, dit mag me niet beïnvloeden : straks met een goed gevoel finishen op de Alpe, daar doe ik het voor!

Vanaf km 4 in deze beklimming weet ik overigens dat ik het lastigste gehad heb, de volgende kilometers kenden een gemiddelde stijging van 7%... dit ligt me beter.  De cijfers op de garmin geven aan dat ik onder de overslagpols blijf en ook de trapfrekwentie blijft behoorlijk.  O wat gaat dit goed!  En toch word ik plots bijgebeend door Paul de Jongh... Hij oogt fris en gaat snel, nee niet in zijn spoor blijven, anders blaas ik me toch op!  Hij realiseerde eerder reeds een tijd van 7u45, toch een half uurtje sneller dan mijn toptijd... dus logisch dat hij me hier inhaalt. 

Overigens geniet ik weer al klimmend, zelfs het gekraak in het voorwiel kan me niet meer storen.  En straks zie ik ongetwijfeld Samuel terug op de top.  Een verse drinkbus, het zal deugd doen!

Alleen... als ik de top van de Télégraphe bereik : geen Samuel te bespeuren... Maar hopen dat hij niet hoefde uit te rukken voor pech, of valpartij van een Nieuwenhovespurter.  Zou ik even bellen?  Nee... hoeft niet, kan in voorkomend geval vanop de fiets toch van geen nut zijn.  Gewoon doorfietsen, straks zie ik de partners van Dieter A & Bjorn V wel op de top van de Galibier!  Ik hoor het van hen wel.

Prestige

Na een korte afdaling kan ik starten met de hoogste van de vier Alpencols : De Galibier.  Tijdens deze klim bekende gezichten : enerzijds haal ik tijdens de aanloopkilometers Paul de Jongh opnieuw bij, anderzijds word ik hier bijgehaald door Niko Eeckhout.... Ik reed hem op de Glandon uit de wielen, maar nu komt hij opnieuw aansluiten.  Hm, dit mag ik niet laten gebeuren!  Ik moet voor Niko de 2642m hoge top bereiken :-)

Verstandig of niet, ... het blijft een spel waarbij we om beurten een tiental meter voor of na elkaar fietsen... Uiteindelijk laat ik zowel Niko als Paul voor me uit fietsen... Rustig blijven, mij niet opblazen en geen spielerei of prestigeduels.  Neen straks wil ik toch een verhaal met happy end over mijn vijfde Marmotte-deelname kunnen schrijven!

Ook al probeer ik ook op deze klim continu een klein beetje marge over te houden het blijft superlastig!  Zeker na de draai naar rechts over het bruggetje, wanneer ook de steilste passage start.  Toch is het ook genieten : tussen de haarspelbochten in kijk ik af en toe naar beneden : naar de lange sliert renners die volgt : soms een groepje van een tiental, soms een eenzaat, heel vaak een duo of een trio.

De kilometers gaan traag maar gestadig vooruit.  Een goede kilometer voor de top zie ik Sandra & Els aan de kant van de weg... Een misverstand : ze staan klaar met krantepapier (voor de afdaling die volgt), in plaats van de voor mij noodzakelijke drinkbus.  Nu ik in mijn ritme ben wil ik niet afstappen en wachten,... nee dan fiets ik maar door naar de top.  Eén geruststelling alvast : uit hun houding kon ik afleiden dat er geen enkele Nieuwenhovespurter in de problemen is.  Samuel was wellicht gewoon net te laat op de Télégraphe, of ik was er dus te snel ;-)

Bovengekomen op de top vul ik de drinkbussen aan : rode grenadine... niet de ideale sportdrank, maar toch een welgekomen smaakafwisseling.   Wel jammer dat de matten van de tijdsregistratie (net als bij een 1000tal andere deelnemers) mijn passage niet registreren.  Hoedanook de fotografen stonden er, dus heb ik straks geen video-beelden dan vallen er binnen enkele dagen toch foto's te bewonderen :-)



Na de bevoorrading merk ik dat ik 5u30min onderweg ben...

Goudkoorts

De eerste bochten van de Galibier-afdaling neem ik rustig, ... het nieuwe asfalt herinnert me er aan dat de Galibier straks ook in de Tour wordt beklommen.  Inmiddels ben ik aan het rekenen geslagen... als ik deze afdaling goed neem, tja dan slaag ik er straks opnieuw in om een gouden diploma aan mijn palmares toe te voegen!  In functie van de leeftijdscategorie worden er immers limiettijden bepaald voor een gouden, zilveren of bronzen diploma.  En we willen wel voor het edelste metaal gaan!

Ik verhoog dan maar het tempo, en eens op de Lautaret probeer ik af en toe in het zog van betere dalers te blijven... Dit lukt me niet lang, maar alle beetjes tijdswinst helpen uiteraard!  Overigens beland ik na het steilste stuk van de afdaling in een grotere groep.  Ze onderhouden een continu tempo, niet te snel... maar ook niet traag.  Ideaal!  Ik merk aan de hartslag dat ik goed recupereer... ik blijf ook bij de passages doorheen de tunnels alert en leg de - de moeilijkheden van  Contador met de Franse Gendarmerie indachtig - zowel mijn led-lichtjes voor- als achteraan aan.

Slaagde ik tijdens mijn vorige vier deelnames er niet in om de hoogtemeters in deze afdaling vlot te nemen (net voor en na Les Deux Alpes) dan lukt me nu dit.  Blijkbaar een verstandige beslissing om zowel op Télégrahpe als op Galibier een beetje met de handrem op te fietsen.

Take it easy

Bij de beklimming van Alpe d'Huez ontwaar ik al snel Samuel aan de kant van de weg.  Opnieuw bezorgt hij me vlot een extra drinkbus (mijn vijfde van de dag).  Het geeft me moed!  Als ik nu in alle rust verder fiets, ... ik wil absoluut niet uitgeput aan de meet komen, ... geen zigzaggende beelden dit jaar, ... dan moet ik mijn doelstelling realiseren : La Marmotte eens helder uitrijden.

Resoluut gaat de versnelling op de 39x30.  Trage trapfrekwentie en hartslag op 160.  Gewoon rustig verder fietsen... ik word vaak ingehaald... maar in tegenstelling tot vorig jaar lukt het me om zelf ook renners 'op te rapen'. 

Dankbaar

Op de Alpe overigens behoorlijk veel toeschouwers : velen Nederlandstalig!  Ze moedigen iedere renner luidskeels aan, in enkele bochten is er zowaar de mexican wave... Heerlijk, ik ben ze dankbaar...  Dit helpt ons inderdaad doorheen de moeilijkste, steilste passages heen... Want na ruim 160km fietsen lijkt 10% een echte muur! 

Bij de dorpjes Huez en La Garde zijn er telkens waterbevoorradingen, ... het doet deugd om na alle suiker eens gewoon en fris water te drinken.  Heerlijk



Euforie

Inmiddels bevind ik me in de laatste kilometers van deze 13km lange klim.  Ik check de digits op de garmin en ga aan het rekenen... Als ik nu versnel, en ik voel dat ik daar ruimte toe heb, dan slaag ik er alsnog in een nieuwe besttijd neer te zetten... Vanaf bocht 5 ga ik stelselmatig wat harder fietsen.  Ook al begint de wind op deze hoogte nu meer en meer op te spelen... ik ga harder en harder vooruit, ik haal meer en meer renners in... Ik draai de laatste bocht in... de snelheid gaat weer boven de 20km/u!  Volk langs de kant roept me toe, ze zien mijn snelheid, het geeft me kracht, ...  Na de tunnel zie ik opnieuw een 3 als eerste cijfer op de flightdeck... Alles blijven geven dus... Ik bevind me reeds in de dranghekkens, ... ik zie nog een fietser voor mij... er een spurtje uitpersen zodat ik nog voor hem eindig! 



O wat een euforisch gevoel, de flightdeck toont me een tijd onder de 8u00, ... vermoedelijk reed ik dus iets boven de 8u00.  Een nieuwe besttijd dus!  Net over de finish zie ik quasi onmiddellijk Stefaan N & Dieter A... Ik ga er bij en ben euforisch als Stefaan me meldt : 'Wat zie jij er nog goed uit!'.  Missie volbracht dus :-)

Teamspirit

Ik verwittig snel het thuisfront en ga vervolgens samen met Stefaan en Dieter naar het begin van de laatste kilometer.  We plaatsen er ons op een terrasje en houden nauwlettend de toekomende deelnemers in de gaten.  Al snel zien we ze allen toekomen : Alle leden van Merijenniezere en Nieuwenhovespurters realiseren een schitterende Marmotte!!

Trots

Inmiddels is er een niet af te laten stroom van smsjes, mailtjes : felicitaties voor mijn nieuwe besttijd (8u01 over de volledige afstand).  Heerlijk om je door zovele effectief bekenden, maar ook bekenden van de social media gesteund te weten.

Zelf ben ik vooral fier dat ik deze rit vijf maal tot een goed einde kon brengen.

Proficiat aan éénieder die deze zware cyclosportieve tot een goed einde bracht!

La Marmotte 2011 : De digits

De live-tracking tijdens La Marmotte werkte helaas niet (of met opgave van foute tijden).  Enkel de start- en eind-tijden blijken bij iedereen correct te zijn.  Bij 15% van de fietsers haperde de chip op de Galibier, of was het de 3GS-verbinding die sportcommunication in de steek liet?  De idee is uitstekend, alleen is er nog werk aan de winkel voor een beter functioneren...  Of spiegelt men zich beter aan de Italiaanse cyclo Dolomietenmarathon die met een integrale live-uitzending op RAI3 (voor Belgacom-abonnees) kan uitpakken.

Ikzelf reed dit jaar voor het eerst met de garmin 705... Alleen liet ik in alle opwinding bij de start na om deze aan te leggen, gelukkig zette ik dit foutje na een goede km recht.  De digits kunnen jullie hieronder verifiëren.  Wensen jullie een weergave in kms, dan klik je eerst op 'details weergeven', en vervolgens bovenaan rechts best op 'weergave in metrisch'.

PS : de garmin-software lijkt niet 100% compatibel met de recentste versies van internet explorer.  Het kan dus zijn dat je nadien de browser 'internet explorer' opnieuw dient op te starten. 

Countdown to la Marmotte : 3 hours!

Vandaag staat het dan te gebeuren....  Nog drie uur resten me van de start...

Ben ik er klaar voor, ... helaas neen.  Ik voel me vermoeid.  De stress van zondagnacht.  Een familielid die in kritieke toestand zondagnacht werd afgevoerd naar het ziekenhuis... extra spanning en verminderde nachtrust.  Het laat sporen na...  Betrokkene is op vandaag aan de beterhand, en dat primeert... Of hoe je snel opnieuw tot de essentie komt : sporten is een belangrijke bijzaak, maar is dus wel slechts een bijzaak!

Is mijn materiaal er klaar voor... Ik twijfel, de voorbije dagen toch wat problemen met mijn voorwiel... Als dit straks maar goed komt... nu bezorgt het me vooral stress!

O ja, voor de supporters :
Site voor live tracking > http://www.sportcommunication.info/ilovemarmotte/
Site voor live uitslag op iedere col > http://marmotte.twinsit.be

Gelukkig had ik vooraf de intentie om van deze deelname een toertocht te maken, geen cyclo... Alleen nu ik hier de cols opnieuw gezien heb... Kan dit wel : genieten van een dergelijke tocht.  Ik vrees dat ik het antwoord al ken : Neen! 

Nogal wat twijfels dus, hoedanook ik moet voortmaken... nog 2u30min voor de start : toch maar die banaan eten en wat sportdrank drinken zeker ;-)

PS : Blijf deze blog vandaag volgen, zodra mogelijk publiceer ik meer info...

vrijdag 1 juli 2011

Countdown to la Marmotte : 1 day!

Nog één dag te gaan.... Quasi alle deelnemers zijn inmiddels in de regio van Bourg d'Oisans aanwezig.  Hotels, appartementen en ook campings zijn volgeboekt... daarmee is de initiële doelstelling van La Marmotte bereikt : de jaren dat de Tour geen passage op de Alpe voorziet, via deze cyclo zorgen voor een extra boost voor het toerisme.

En het toerisme doet dankzij La Marmotte goede zaken : naast een groot gedeelte van de 976 Fransen hebben de buitenlanders nood aan een verblijfsaccomodatie :
1603 Nederlanders
1383 Engelsen
1263 Denen
1211 Belgen
485 Italianen
277 Spanjaarden
84 Ieren
76 Zwitsers
58 Zweden
Daarnaast ook delegaties uit Australië, Noorwegen, Japan, Dubai, Portugal, Polen, Slovenië, Verenigde Arabische Emiraten...  

Allen verblijven ze op Alpe d'Huez, Les2Alpes, Bourg d'Oisans of één van de omliggende dorpen!

PS : In de rubriek 'Countdown to la Marmotte...' volgt, als alles goed gaat, morgenochtend een allerlaatste bijdrage!

donderdag 30 juni 2011

Countdown to la Marmotte : 2 days!

Nog 2 dagen voor La Marmotte...

Vooraleer effectief af te reizen naar Frankrijk, snel nog even terugblikken op de voorbije trainingen en deelnames.  Of hoe verliep mijn voorbereiding in de praktijk?

Starten gebeurde effectief op de 1e dag van het jaar.  Een nieuw jaar, een nieuwe inschrijving voor La Marmotte : vol goede moed dus!   Wou ik in het verleden niet toeleven naar één hoogtepunt, La Marmotte, dan stond dit voor 2011 nog meer voorop.  Ik fiets te graag om slechts naar één doel toe te leven... met de kans dat om welke reden dan ook de deelname niet kan doorgaan of tegenvalt...

De voorbereiding kende met deelnames aan de gebruikelijke klassiekers van de cyclingtour : Omloop Passage, Ename, ... een klassieke aanloop.  Op die wijze stoomde ik me klaar voor het eerste hoogtepunt van 2011 : de RVV 250km. 

Nadien passeerden ondermeer PVP Classic, Davitamon, Rit van de Gouverneur en de Grinta de revue.  Bij deze toertochten spraken we steevast met een viertal fietsers af, op die wijze was er naast de nodige gedrevenheid ook steeds een portie ambiance aanwezig.  Bovendien waren de weergoden ons telkens gunstig gezind : quasi geen regen, veel zon... enkel die dekselse wind speelde ons geregeld parten ;-)

Hierna volgde de cyclo-periode : Reeds in januari had ik een drietal gran fondo's geselecteerd : telkens met een behoorlijk aantal hoogtemeters (2000 à 3000) over een parcours van 170km.  Bij ieder van deze afspraken slaagde ik er in om een gemiddelde snelheid ad 30km/u te realiseren.  Op die wijze verzekerde ik me niet enkel van een gouden brevet (GF Ardennaise & GF Eddy Merckx) maar ook van een naar mijn kunnen mooie plaats in het klassement :
Steven Rooks Classic : 50e plaats
GF Ardennaise : 118e plaats
GF Eddy Merckx : 309e plaats

De sfeer bij deze cyclo's was bovendien superaangenaam, ... ook ideaal om wat andere fietsers te ontmoeten.

Via de cyclo's La Chouffe en Les Boucles de la Semois leerde ik ook de Ardennen nog beter kennen en bewonderen.  Beide toertochten staan nu reeds aangestipt voor volgend jaar!

In ieder van de vermelde toertochten of cyclo's ging ik telkens tot het uiterste... dit is nu eenmaal de aard van het beestje.  Uiteraard is dit nefast voor een topprestatie in La Marmotte... Doch dit is nu eenmaal (en zeker voor dit jaar) niet mijn doel.  Na mij op dit parcours in 2010 volledig leeg te hebben gereden (weliswaar in een nieuwe besttijd van 8u10 - inclusief glandon-afdaling) was ik overtuigd dat mijn vierde deelname de laatste was.  Achteraf bekeken wens ik mijn 'La Marmotte'-avonturen op een mooie, meer genietende manier, af te sluiten.  Ik besliste dan ook om niet in het eerste startvak te starten (ondanks een recent aanbod hiertoe)... Nee deze keer fiets ik La Marmotte als een toertocht... Hopelijk zonder pech & in droge weersomstandigheden.  Lukt het me op de Alpe eens rechtdoor en niet zigzaggend naar boven te fietsen, dan zal ik - ongeacht de gerealiseerde tijd - een tevreden fietser zijn.

PS : Morgen volgt in de rubriek 'Countdown to la Marmotte...' een bijdrage over de impact van La Marmotte op de regio.

woensdag 29 juni 2011

Countdown to la Marmotte : 3 days!

Nog drie dagen...

Hoog tijd om het parcours onder de loupe te nemen :

Starten gebeurt in Bourg d'Oisans, het stadje aan de voet van de Alpe op 750m hoogte.  Na een relatief vlakke aanloop van zo een 10 km start de eerste beklimming van de dag : Glandon, col buiten categorie.  Deze col is 25 km lang en brengt ons tot op een hoogte van 1932m.  Tijdens deze klim valt er wel een rustpunt te noteren : na 10km volgen enkele honderden vlakke meters een een korte afdaling. Onmiddellijk nadien is het snel schakelen naar de kleinste versnelling om de 11,5% steile passage door te komen.

Na de afdaling bevinden we ons reeds 60km ver op het parcours.  Wat nu volgt zijn relatief grote wegen tot St Michel de Maurienne.  Hier start de Télégraphe, col eerste categorie.  De sterkste stijging valt bij deze col in het begin te bespeuren : quasi 3km à 8%.  de volgende 9km zijn iets gematigder.  Nadien volgen 4km afdaling doorheen Valloire, om uiteindelijk aan de gevreesde Galibier, col buiten categorie, te starten.  Over 18km stijgen we van 1400m tot 2642m hoogte.  De laatste 8kms zijn behoorlijk zwaar te noemen : de ijlte van de lucht, en een gemiddelde stijging boven de 8%, laten ons naar lucht happen!

Bovengekomen bij de bevoorradingspost hebben we 114km op de teller.  Als beloning wacht een 45km lange afdaling tot ons vertrekpunt Bourg d'Oisans.  Vergis je evenwel niet ook in deze 'afdaling' vallen nog hoogtemeters te bespeuren... alsook enkele tunnels waar je ogen toch even dienen te wennen aan de duisternis!

De finish ligt niet aan de voet maar op de top van Alpe d'Huez, col buiten categorie.  13.5km klimmen dus waarvan de eerste kms de zwaarste zijn, stijgingspercentages boven de 10%.

Na 175km finish je onder luide aanmoedigingen voor de sporthal.  Indien de tijdsmetingen goed verliepen kan je binnen het kwartier je diploma met je vermelding van je eindtijd afhalen.

PS : Morgen volgt in de serie 'Countdown to la Marmotte...' een bijdrage over mijn voorbereidingen!

dinsdag 28 juni 2011

Countdown to la Marmotte : 4 days!

Nog vier dagen voor de Marmotte : velen zoomen vanaf nu in op hun streeftijd.  Dit is de tijd die men registreert over 153km van de 174km, of dus rekening houdend met de neutralisatie van de Glandon-Afdaling.  Omwille van deze neutralisatie zijn de 'oude' limiettijden met ruim een half uur verminderd.

Categorie A : Dames tot 34 jaar
- 110 deelnemers in deze leeftijdscategorie
- Gouden brevet indien men binnen de 9u27min finisht
- Zilveren brevet indien men binnen de 11u16min finisht

Categorie AB : Dames tot 49 jaar
- 141 deelnemers in deze leeftijdscategorie
- Gouden brevet indien men binnen de 9u41min finisht
- Zilveren brevet indien men binnen de 11u33min finisht

Categorie B : Dames vanaf 50 jaar
- 47 deelnemers in deze leeftijdscategorie
- Gouden brevet indien men binnen de 9u56min finisht
- Zilveren brevet indien men binnen de 11u51min finisht

Categorie C : Heren tot 29 jaar
- 701 deelnemers in deze leeftijdscategorie
- Gouden brevet indien men binnen de 7u53min finisht
- Zilveren brevet indien men binnen de 9u23min finisht

Categorie D : Heren tot 39 jaar
- 2140 deelnemers in deze leeftijdscategorie
- Gouden brevet indien men binnen de 8u13min finisht
- Zilveren brevet indien men binnen de 9u47min finisht

Categorie E : Heren tot 49 jaar
- 2865 deelnemers in deze leeftijdscategorie
- Gouden brevet indien men binnen de 8u39min finisht
- Zilveren brevet indien men binnen de 10u18min finisht

Categorie F : Heren tot 59 jaar
- 1329 deelnemers in deze leeftijdscategorie
- Gouden brevet indien men binnen de 9u00min finisht
- Zilveren brevet indien men binnen de 10u44min finisht

Categorie G1 : Heren tot 66 jaar
- 281 deelnemers in deze leeftijdscategorie
- Gouden brevet indien men binnen de 9u27min finisht
- Zilveren brevet indien men binnen de 11u16min finisht

Categorie G2 : Heren ouder dan 66 jaar
- 56 deelnemers in deze leeftijdscategorie
- Gouden brevet indien men binnen de 9u27min finisht
- Zilveren brevet indien men binnen de 11u16min finisht

Categorie H/T/I/J : Andere (Handisport / Tandem ...)
- 35 deelnemers in deze groep

In totaal zijn er dus 7705 deelnemers, en dit verspreid over een veertigtal nationaliteiten.  Gisteren zoomden we reeds in op enkele toppers alsook op de wielertoeristen uit het Waregemse.  Daarnaast zijn er uiteraard ook 'bekende' renners.  Zo komt dit jaar ook Rob Heirbaut, wetstraatverslaggever, aan de start.  Vorig jaar was prof Niko Eeckhout nog een opgemerkte verschijning.  Na een moeilijke passage op de Galibier verliet hij evenwel vervroegd de wedstrijd.  Voor Laurens Ten Dam daarentegen betekende La Marmotte, na zijn overwinning in 2003, dan weer het opstapje naar een volwaardig profcontract.

maandag 27 juni 2011

Countdown to la Marmotte : 5 days!

Vanaf vandaag zitten we in de laatste rechte lijn naar La Marmotte!

Voor velen is deelnemen aan La Marmotte de grootste uitdaging als wielertoerist.  Eénieder die zaterdagmorgen start in deze 5000 hoogtemeters tellende toertocht mag na afloop fier zijn.  Het bedwingen van de cols "Glandon - Télégraphe - Galibier - Alpe d'Huez" is een prestatie waar toch enige voorbereiding aan vooraf gaat.  Zij die de rit tot aan de voet van de Alpe fietsen krijgen een Marmotton-diploma.  Voor diegenen die als dessert ook 'Alpe d'Huez' verorberen wacht een Marmotte-diploma met een gouden, zilveren of bronzen randje.  Dit in functie van de gereden tijd, en rekening houdend met hun leeftijd.

Voor de pure cyclo-renners, vaak verenigd in teams zoals cycloteam.nl, grinta! gran fondo team, willier-veltec team... gaat het evenwel niet om dat diploma... Nee hier gaat het om een plaats bovenaan de uitslag. 

Wie mogen we zaterdag verwachten? 

Een eerste indicatie bracht hiertoe de recentst verreden cyclo 'Vaujany'.  Winnaar in een nieuw parcours-record werd Michel Snel van het (Willier-Veltec GranFondoTeam).  Bart Deurbroeck, Bart Van Damme & Kristof Houben werden respectievelijk 2e, 5e en 9e.  Op die wijze zetten ze het Grinta! GranFondoTeam ook op de Franse kaart.  

Ook de dames van beide cycloteams haalden hun gram : Edith Vanden Brande (Willier-Veltec) op het hoogste schavotje, en dit met Marjolein Truyers (Grinta!) aan haar zijde!

Wellicht wordt Nederlands ook zaterdag de voertaal op het podium.

In de Vaujany springt overigens ook het uitstekende resultaat van professor Hendrik Vos (23e) in het oog!

De kleuren van de Nieuwenhovespurters (Waregem) werden in die cyclo verdedigd door Dieter A : 91e plaats met een toptijd van 6u51min!  Hij verbeterde hiermee zijn tijd tov editie 2008 met ruim 16 minuten!

Dit belooft voor La Marmotte. 

De Nieuwenhovespurters treden er met een sterk trio aan : Zowel Dieter A maar ook collega's Stefaan N & Pascal W doen een gooi naar een topprestatie.   Mij lijkt het overduidelijk dat komende zaterdag voor het eerst Nieuwenhovespurter(s) La Marmotte - inclusief Glandonafdaling - binnen de 7u fietsen...  Sta me toe een gokje te wagen op 6u40!  Bjorn V en Bjorn N zullen wellicht net als ik vrij snel een eigen tempo zoeken en deze cyclo op een gematigder wielertoeristentempo afwerken.

Voor mezelf wordt het een vijfde deelname.   Ik hoop dan ook vooral gespaard te blijven van pech zodat ik ook deze keer de top van de Alpe kan bereiken.  En lukt het niet, tja dan komen we volgend jaar gewoon terug ;-)

Naast de Nieuwenhovespurters is er een ruime delegatie van de Leierenners.  In het verleden scoorden zij reeds meerdere malen top in deze cyclo, en dit zal nu niet anders zijn.  Vorige week stonden ze met Frédéric G nog op het podium in de Gran Fondo Eddy Merckx, dus ze zijn zeker in de winning-mood!

Het MerijenMarmotte team treedt aan met een vijfkoppige delegatie.  Na het samenfietsen tijdens La Chouffe denk ik dat wij ook in deze tocht een zelfde tempo zullen aanhouden, ... alleen zorgt de samenstelling van de startboxen voor een verschillend startuur.  We fietsen dus niet samen, doch dat belet niet dat er 's avonds niet samen kan worden nagekaart!

zaterdag 25 juni 2011

Countdown to La Marmotte : 7 Days!

Nog 7 dagen en de editie 2011 van 1 's werelds bekendste cyclo's, 'La Marmotte', gaat van start!

In december 2010 werden de inschrijvingen voor deze cyclo geopend, en korte tijd later opnieuw gesloten : met 7000 deelnemers uit ruim 30 landen werd het maximum snel bereikt.

Onder die deelnemers wielertoeristen van allerlei slag : één kenmerk hebben ze allen > Ze kijken reikhalzend uit naar volgende week en winnen allerhande informatie in.

Dit wordt nog maar eens bevestigd via deze blog : mijn verhaal 'La Marmotte 2010' wordt de jongste weken heel vaak bekeken.  In juni registreerde ik talrijke pageviews, 60% uit België - 40% uit Nederland (en voor de apple-fans : waarvan 20% via Ipad).

Vandaar dat ik via deze rubriek graag nog wat info bundel :

Leesmateriaal

La Marmotte : Mijn deelname in 2005
La Marmotte : Mijn deelname in 2007
La Marmotte : Mijn deelname in 2010

Videomateriaal

Een mooie film over de editie 2009 :


Een mooi promofilmpje van sportcommunication :


Afzien op La Marmotte :


Live-Tracking
Dit jaar kunnen supporters via live-tracking volgen (zie www.sportcommunication.com)
Het volstaat om jouw rugnr (dossardnr) te kennen en met ziet jouw passages aan
- Start
- Glandon (top)
- Glandon (afdaling)
- Valloire
- Galibier (top)
- Alpe (voet)
- Aankomst

Wie neemt er uit de ruime regio Waregem deel?
Ruime delegaties van de volgende clubs : Leierenners (Zulte) - Nieuwenhovespurters (Waregem) - Merijenniezere (Zulte-Deinze)
Maar ook enkele individuele wielertoeristen uit ondermeer Wakken, ...
Of toch een 20tal fietsers waarvan een grote delegatie verblijft op Les2Alpes.

Wanneer start wie?
7u00 : Nrs 0 > 2000 :
Indien je in 2010 La Marmotte binnen de 8u20 volbracht starten we samen met
Nieuwenhovespurters : Dieter A (213) - Stefaan N (222) - Bjorn V (737)
Leierenners : Olivier B
En uiteraard ruime delegaties van de cyclo-teams "willier-veltec" - "grinta! gran fondo" - ."Gaul.nl" - "Cycloteam.nl" - ...

7u30 : Nrs 2000 > 4000 :
Indien je in 2010 La Marmotte binnen de 10u00 volbracht
Quasi alle deelnemers die inschreven via www.velotour.be staan in deze startbox.  Onder hen ondermeer streekgenoten : Bart A (2901) - Torino D (2913) - Dieter D (2919) - Noppe L (2936) - Chris L (2945) - Wouter D (2921) - Dimitri D (2911) - Nico V (2991) - Kurt L (2946) - Jan C (2909)

7u50 : Nrs 4000 en hoger :
Indien je in 2010 La Marmotte in meer dan 10u00 reed, of indien je niet eerder deelnam
Nieuwenhovespurters : Bjorn N (6541) - Samuel R (5752) - Pascal W (6545)
Individueel : Hans V (7354) - Jan H (6293)
Merijenniezere : David D (4363) - Eric V (4364) - Steve R (4365) - Antoon V (4366) - Vincent M (4367)

Wanneer sta je best aan de start?
Schuif je een half uurtje voor de start aan dan sta je helemaal vooraan in jouw startvak.  Wacht je tot de laatste 10 minuten dan sta je helemaal achteraan. 
Helemaal op de eerste rij starten bezorgt je een (weliswaar minimum) tijdsnadeel > zij die na jou kwamen sluiten immers vlot bij jou aan, doch hun tijd registreerde wel iets later!

Hoe kleed ik me het best?
Vertrouw enkel de weersvoorspellingen van de dag voorafgaand aan La Marmotte.  Voorspellen ze een prachtige zomerdag, ... neem dan toch een extra windvestje mee.  Op de Galibier kan het behoorlijk fris zijn!

Tip voor de supporters?
Lees je dit als supporter, of heb je als deelnemers supporters langs de kant van de weg, misschien ook voor hen een tip >
Maak er ook een feest van, en moedig gerust iedereen luidskeels aan ;-)

Tijdsregistratie?
Bij de officiële tijdsregistratie wordt de afdaling van de Glandon geneutraliseerd. 

Laatste tip?
Haal tijdig jouw startnummer af (op vrijdag op Alpe d'Huez) en neem alle laatste instructies nog eens door (jouw exacte starttijd ...).  Enkel die informatie telt uiteraard! 

Aan allen veel succes, hou het voorzichtig en... vergeet niet te genieten!