Mont Ventoux Trip - Dag 2 : Klimtijdrit uit Bedoin

Donderdagmorgen 16 september, 07u00 : De eerste zonnestralen vallen mijn kamer in familiehotel 'Le Signoret' binnen en wekken me... even omdraaien, en dan... het besef > dit is D-day!

Dit is de dag van mijn 4e fietsdoel van het jaar, na Steven Rooks, 3Ballons & La Marmotte wil ik vandaag een goede tijd voor de beklimming op de Ventoux realiseren. Marc wist me nu reeds drie weken lang te motiveren voor een scherpe tijd, ... toch wordt het geen sinecure : de verlofperiode zonder fiets, reeds 4 weken aan de antibiotica, ... en toch wil ik me voor een laatste keer in seizoen 2010 helemaal 'smijten'. Tijdsindicaties gebaseerd op mijn tijdritten op de Alpe & de Bonnette voorspellen 1u31 à 1u33. Ook collega-wielertoeristen Pascal D & Manfred voorspelden me een tijd ad 1u30 zodat dit mijn richttijd wordt!

Na het eenvoudige ontbijt verzamelen we met alle collega's aan de inmiddels vertrouwde Renault Espace. De sfeer blijft goedlachs, ... toch merk je dat er met wat meer precisie wordt gecheckt of de bandenspanning ok is, er voldoende drank, voeding aanwezig is.



De 2 begeleiders nemen 2 fietsers onmiddellijk mee naar Bedoin. Samen met de 6 andere fietsers volgt er voor mij een opwarming van 31km waarbij we toch 381 hoogtemeters (oa over de Col des Abeilles) overwinnen.

De startvolgorde voor deze klimtijdrit werd gisteren reeds bepaald :
10u00 : Kurt - Patriek
10u10 : Nico - Herbert - Hans
10U20 : Jo - Peter - Geert
10u25 : Johan
Deze startvolgorde werd zo berekend dat de begeleiders ons quasi samen aan Chalet Renard dienen te treffen.

Bij iedere start nemen onze twee begeleiders, Marc & Luc, een foto en vullen ze onze tijdrittabel in. Niettegenstaande we reeds medio september zijn is er een niet aflaten sliert van wielertoeristen die deze reus ook vandaag willen bedwingen. Zo blijft het een mooi schouwspel, ... ik drink inmiddels mijn bidons leeg, voldoende vooraf drinken lijkt me bij deze 25° aangewezen. Bij het vertrek van Nico, Herbert & Hans merk ik dat deze laatste de I-Pod meenam, ... gezien ik toch alleen zal fietsen volg ik zijn voorbeeld en haal deze apple gadget uit de rugzak.

Na de start van Jo, Peter & Geert voel ik dan toch wat stress... tja deze positieve adrenaline zal wel nodig zijn zeker ;-)

Korte tijd later telt Marc af, 1min, 50sec, 40sec, 30sec, 20sec, 10sec : ik druk de timers van flightdeck & garmin in, 5sec, 4,3,2,1... go...

De adrenaline ten top, al spurtend vertrek ik. Een te lange inhaalrace kon mentaal wel eens zwaar wegen zodat ik het voorgaande drietal zo snel mogelijk in het vizier wil en ga dus onmiddellijk volle bak. Ik zie vrij snel 44km/u op het schermpje verschijnen, ... dit gaat te snel bedenk ik, check mijn hartslag en stel vast dat deze zich - pas gestart - reeds net onder de overslagpols situeert...

Ik vertraag maar behoud de snelheid boven de 20km/u tot aan km 6, waar het bos start.

Er zijn inmiddels 16min voorbij en nu het stijgingspercentage stijgt naar de 10% toe laat ik de snelheid terugvallen rond de 13km/u. Ik zorg dat de trapfrekwentie boven de 60 blijft.

Ik haal enkele fietsers in en meen af en toe bij een bocht het drietal Jo, Geert & Peter te herkennen... dit geeft me moed, doch de weg die zich doorheen het bos kronkelt verhindert een goede zichtbaarheid zodat deze bevestiging toch lang op zich laat wachten... Terwijl Bryan Adams door mijn Ipod-oortjes schalt, en me verder opjut probeer ik uit te rekenen hoe snel ik die 5min achterstand logischerwijs kan goed maken...

Plots zie ik een fietser langs de kant van de weg... Tiens, ... dit is Peter... Hij roept me toe te snel gestart te zijn, ... Ik twijfel even al dan niet bij hem blijven... Doch ik krijg plots Jo in beeld, ... tja maar doorbijten zeker en straks aan de begeleiders vragen dat ze naar Peter komen zien... Ik zie Jo maar ook de overige collega's : ... quasi allen zitten hier midden deze beboste passage samen...

Even verder staan de begeleiders links van de kant van de weg : tijd voor een foto! Ik roep hen toe om bij Peter langs te gaan. Inmiddels krijg ik de laatste twee 'vluchters' voor mij te zien : Geert & Hans. Beiden geven een uitstekende indruk, ... één verrassing momenteel : eigenaardig dat Jo niet in het spoor van Geert kon blijven.

Het aanhoudende stijgingspercentage van 9 à 10% blijft doorwegen, ... en ik vraag me af waar Chalet Renard blijft. De Renault Espace komt langs mij rijden, Marc meldt me dat Peter opnieuw op de fiets zit... prima zo! Ik laat Geert, en even later ook Hans achter mij, ... en bedenk dat ik nu enkel rustig dien verder te fietsen. Oppassen voor de terugval! Ik kom dan als 1e boven, en zal hoedanook respectievelijk 5, 15, 25min voorsprong hebben... Of zit die 1u30min toch nog binnen mijn bereik?

Ik vermoed van wel : Na 1 uur ben ik immers het bos uit, zodat een half uurtje fietsen over de resterende 6km tot de top mogelijk moet zijn. Alleen, plots bemerk ik de bijzonder hevige wind... een echte spelbreker wordt dit : Ik zie een lange sliert van fietsers voor me. De weg naar de top is er één van recht voor uit, linksaf draaien, opnieuw recht voor uit, opnieuw linksaf... en zo verder. Op de stukken 'recht voor uit' hebben we de wind pal op de kop en lijkt de lange sliert tweewielers stil te staan... Hier had ik voor gevreesd, ... en kijk ik of de mannen na mij nog niet zie komen. Neen, ... dan maar voor mij uitkijken en turen naar die rood witte toren op de top.

De laatste kms van een col zijn me al zo vaak een lijdensweg geweest, ik herinner me mijn moeilijke passage op de Galibier, de Alpe van deze zomer, ... en houd de hartslag die zich nu reeds een uur rond de 180 situeert (toch 5 slagen boven de overslag) in het oog.

De Renault Espace haalt me opnieuw in, ... tof ze zullen tijdig boven zijn zodat mijn aankomst vereeuwigd zal worden! Daar waar ik denk dat ik nog ver van de top af ben, blijk ik plots de laatste bocht genomen te hebben... ik pers er nog een spurtje uit en rijd recht naar Marc & Kurt toe. De flightdeck gaf 1:29:55 aan. De Garmin die wat later werd afgeduwd : 1u30:10.

Ik ben supertevreden en in bewondering voor het landschap... ik hoor plots 'Desselgem' weerklinken, ik ga naar de wielertoerist die dit uitsprak en vraag of hij van Desselgem is.... Hij verklaart nader : 'Nee ik ben van de provincie Antwerpen, maar ik vertelde net tegen mijn vriendin dat ik tevreden ben van mijn tijd op de Ventoux, 1u42, en dat ik iedereen inhaalde en dat er slechts één iemand mij wist in te halen : hij was van Desselgem... dit stond op zijn fiets...' En plots herkent hij mij als de enige die hem wist in te halen...

Hoedanook geen tijd voor veel getriomfeer, want daar zijn de volgende collega's al : Jo komt als 2e over de top en realiseerde dus een zeer sterke remonte. Ook Hans, Geert volgen vrij snel :





Ook de overige collega's overschrijden snel de top van deze kale berg : Peter & Nico in 2u03. Patriek, Herbert & Kurt in 2u20. We zijn met zijn allen supertevreden, ... en zien dat het ook voor Marc & Luc een stressy 2 uur was... Dus snel afdalen naar Malaucène waar onze lunch wacht!

Herbeleef mijn beklimming van de Mont Ventoux uit Bedoin : via garmin