Het is middag als ik samen met Pascal D de startnummers afhaal. De overige Nieuwenhovespurters melden ons dat ze nog 2 uur autorijden voor de boeg hebben waarop wij beiden al snel het enige hotel - Logies de France - van het dorpje binnenlopen. Wanneer we door de ober het restaurant worden binnengeleid, de keurig geschikte tafels (met behoorlijk veel bestek) aanschouwen wordt duidelijk dat de obligate spaghetti niet voor deze middag zal zijn. Beiden opteren we voor de kalfszwezerikken, ... een aanrader!
Een uurtje later bevinden we ons aan het Ibis-Hotel te Danjoutin waar we de wagens van Stefaan N & Bjorn N met respectievelijke passagiers Manfred A & Pascal W zien aankomen.
Samen besluiten we om toch nog een training van een uurtje in te lassen. Het is drukkend warm, 28°, en Manfred A & Pascal W houden er een behoorlijk tempo op na. We doorkruisen de regio tussen Danjoutin & Belfort om na een uurtje het hotel opnieuw op te zoeken.
's Avonds dineren we in een Italiaans restaurant te Belfort. Hier staat de spaghetti uiteraard wel op het menu zodat we alsnog de voorraad koolhydraten verder aanvullen. Het volledige restaurant vult zich al snel met andere wielertoeristen van diverse nationaliteiten.... De gesprekken aan tafel focussen zich uiteraard op de moeilijkste passages van Les Trois Ballons.... Als ik de verhalen aanhoor zinkt me de moed in de schoenen : een uiterst gevaarlijke 1e afdaling, verdere afdalingen hebben passages met kasseien wat bij regenweer om valpartijen vragen is, ... langere beklimmingen dan gedacht, ... een slopende slotklim, ... elk jaar vele valpartijen... En vermoedelijk wordt deze cyclo vergezeld van enkele regenbuien.
Manfred A & Pascal W blijven optimist : beiden realiseerden bij de nog zwaardere Marmotte-cyclo reeds een gouden diploma, zijn bijzonder stuurvaardig (ook participeerden ze in het OVWF-circuit) en zijn sterke dalers... Bjorn N blijft dan weer heel nuchter bij dit alles. Daar waar zijn gewicht in het nadeel speelt kan hij zich beroepen op zijn grote motor. Goed uitrijden is zijn doel. Stefaan N (gewezen renner bij de juniores) heeft als rasechte klimmer de grootste ambitie : hij wenst een goede tijd neer te zetten. Pascal D (reed tevens in de juniorescategorie) is vooral begaan met de weersomstandigheden : bij regenweer dan toch maar opteren voor de kortere afstand van 110km, al dan niet een optie? De vraagtekens blijven... Voor mezelf brachten de verhalen aan tafel alvast één iets duidelijk : om die eerste afdaling de baas te kunnen kom ik best met de eerste groep aan de top van de eerste col. Enkel dan kan ik het me veroorloven met de remmen dicht af te dalen.
Hoedanook er is geen weg terug : Na de 600 auto-kms van vandaag wachten morgen de 205 fiets-kms!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten