zondag 18 april 2010

In het wiel... van de club!

De agenda voor dit weekend werd uiteindelijk iets te ijverig ingevuld ;
-> vrijdagavond :een openingsreceptie
-> zaterdagmorgen/middag : lange duurtraining doorheen de Vlaamse Ardennen
-> zaterdagavond : verjaardagsfeest
Op zondagmorgen uitslapen is dan plezant... en toch opteerde ik voor de door Manfred georganiseerde clubrit.

Mooi weer en dus een behoorlijke opkomst van de A-leden. Het kopwerk tijdens de startkilometers werd door Dieter en mij opgeknapt. Waregem werd via Nokere verlaten. Manfred serveerde ons hier de eerste helling. Al snel stelde ik vast dat het herstel van de zaterdagrit niet volledig was. Een snelle opeenvolging van smallere wegen, draaien en keren volgde : dit leverde Dieter telkens enkele meters voorsprong op.

Net zoals op zaterdag beduidend minder wind dan de voorbije weken, ... toch kost het kopwerk altijd wat meer kracht. Ter hoogte van Oudenaarde en met inmiddels 23km op de teller hielden we het vooraan voor bekeken. Kurt en Andy namen over.

Vanaf Oudenaarde werden minder bekende paden betreden, we pikten een tweetal hellingen rond Schorisse mee om vervolgens resoluut koers te zetten naar de regio Erpe Mere - Aalst. Ieder jaar opnieuw verrast Manfred ons met voor ons ongekende wegen, en dit in combinatie met de diverse toppen van deze regio. Prachtige vergezichten gegarandeerd!

De opeenvolging van de hoogtemeters liet zich in de groep ook wel voelen, op de hellingen werd er gewacht op de achterblijvers... het tempo verdween ook vooraan uit de groep.

Voor mij welgekomen... na de training van gisteren wou ik er vandaag een rustiger duurtraining van maken. Op naar die lagere hartslagzones dus! Alhoewel na het kopwerk bij de aanvang was ik op de tweede rij blijven fietsen... ook hier verbruik je best wat kracht. Heb mij dan maar in het midden van de groep genesteld. Mooi in het wiel... van de club. Resultaat : een daling van de hartslag met ruim 15 tellen.

Pascal W & Manfred namen na de 50km kopwerk van Andy & Kurt over. Zij leidden ons over Kruishoutem opnieuw naar Waregem.

Mooie geslaagde clubrit : 115km, 30.5 gemiddeld.

Toertocht : Peter Van Petegem Classic

Hier volgt binnenkort een verslagje van deze toertocht.

Tipje van de sluier > Naast de Nieuwenhovespurters was er nog behoorlijk veel blauw op straat.

zondag 11 april 2010

Toertocht : Rit van de gouverneur

Hier volgt binnenkort het verslag van deze toertocht.

Een tipje van de sluier > Dit was de eerste dag van 2010 waar ik een supergoed gevoel in de benen had!

maandag 5 april 2010

Ronde Van Vlaanderen voor wielertoeristen

De datum van drie april stond reeds enkele maanden met ster aangeduid in mijn agenda. Voor het zesde jaar op rij zou ik opnieuw deelnemen aan de toerversie van Vlaanderens Mooiste. Met Desselgem, mijn woonplaats, als dorp van de Ronde mocht ik deze editie nu eenmaal niet missen.

De laatste dagen van maart brachten minder nieuws : vaste metgezel tijdens de Ronde, Manfred, diende af te haken omwille van ziekte. Jammer want zowel als sfeermaker en als gangmaker is Manfred nu eenmaal een uitstekende compagnon! Bovendien had ook het KMI geen goed nieuws : de weersvoorspelling werd steevast met een Flandriensaus overgoten : regen, wind, koude, stofhagel...

Omstreeks 6u30 stonden we op de parking van het Zand te Brugge... Eén aanblik, en iedereen wist wat er te gebeuren stond : overal wagens omgeven door race-fietsen, wielertoeristen die de bandendruk checkten, snel nog wat warms aantrokken, met de volgers van dienst de plaatsen van afspraak overliepen... : Dit was D-Day voor 19000 wielertoeristen die Vlaanderens Mooiste reden.




Stipt om 7u00 stonden de 6 gladiatoren van de Nieuwenhovespurters op de markt te Brugge : Dieter, Patrick, Stefaan, Alain, Bjorn en ondergetekende. Na een laatste sanitaire stop werd een kwartiertje later de arena betreden.

Een niet aflatende sliert wielertoeristen baande zich van het podium een weg naar de ring rond Brugge. Met ons zestal vervoegden we deze collega's voor één dag, tot een peloton werd gevormd.

Ondanks de grote groepen stuurden de politieagenten ons toch maar de fietspaden op, naar mijn aanvoelen minstens even gevaarlijk als gecontroleerd enkele pelotons op de openbare weg toe te laten... Bij het buitenrijden van Brugge ook nog Hans gezien. Een metgezel van eerdere edities, en ook La Marmotte. Veel tijd voor keuvelen was er evenwel niet... Met amper drie kilometer op de teller, plaatste Dieter een versnelling... en we zagen hem vrij snel uit ons gezichtsveld verdwijnen.

Tijd voor overleg : Bjorn & Patrick kon ik niet meer terugvinden, maar zowel Alain als Stefaan oordeelden > nu reeds te veel krachten verbruiken zal ons straks zuur opbreken... Rustig meepeddelen met de pelotons als devies dus.

De eerste kilometers brachten ons richting Kust. De hemel trok helemaal open, ... zodat we elkaar wat extra moed inpraatten : De weersomstandigheden zullen nog meevallen...

Ter hoogte van De Haan draaiden we linksaf richting Oostende. Onmiddellijk werden we hier geconfronteerd met de Zuidenwind. Dit voor het eerst, doch zeker niet voor het laatst. Bij andere edities worden diverse pelotons met verschillende snelheden gevormd, niet deze keer : enkel grote pelotons met snelheden van 28km/u.

Na Oostende werd koers gezet richting Torhout. In deze centrumstad van het Houtland situeerde zich de eerste bevoorrading. We versterkten de innerlijke mens, ... bleven even wachten op Bjorn maar beslisten uiteindelijk gezamenlijk om verder te fietsen en te Desselgem hem opnieuw op te wachten.

Onmiddellijk na Torhout het onvermijdelijke bij het continu - in regenweer - fietsen over fietspaden : pech. Toen ook de eerste reserveband het begaf, was het onmiddellijk over naar de tweede en dus laatste reserveband. Toch wel wat stress nu... Wat als ik zometeen nogmaals lek rijd... Gelukkig hadden zowel Stefaan als Alain mij opgewacht. Patrick was inmiddels in de achtervolging op Dieter.

Met ons drietal, tja de pelotons waren nu wel even weg, ... fietsten we verder naar Roeselare. Het tempo werd voor het eerst die dag de hoogte ingejaagd... Om uiteindelijk even voor Roeselare Patrick aan de kant van de weg te zien : ook al een lekke band.

Inmiddels één constante : een harde zuidenwind pal op onze neus! Tussen Roeselare & Moorslede stokte het tempo tot zo een 22km/u. Voldoende signaal om de groep waar we bij fietsten te verlaten en aan te sluiten bij 2 sterke mannen. Samen met Stefaan en deze 2 krachtpatsers draaiden we wat rond. Een blik op Alain en de boodschap was duidelijk : nog 190km, en nu al ronddraaien.... dit is niet haalbaar...

Enige tijd later ging ook Alain op onze oproep in om ronddraaiend de wind te trotseren. In vergelijking met de voorbije edities lag de snelheid beduidend lager, in Hulste voldoende signaal om er dan maar alleen van door te gaan. Met een continue snelheid > 35km/u werd koers gezet naar Desselgem waar het thuisfront me opwachtte.

Dieter was inmiddels een half uurtje vertrokken uit Desselgem, de lekke banden hadden ons dus wel degelijk de das omgedaan. Het oponthoud bij deze bevoorrading diende niet te lang te duren, ... de voorbije kilometers hadden we ons deel van de regen al gekregen.... en ik kreeg een verkleumd gevoel. Bjorn vervoegde ons, we vertrokken met ons vijftal richting Waregem.

Patrick rook zijn thuisbasis... Hij zette zich resoluut op kop en vuurde ons groepje aan. Bjorn loste de rol, zodat we met ons viertal de eerste helling zonder naam - Nokere - overwonnen. Niet de kasseihelling maar toch een mooie eerste inspanning.

De kasseistrook van Wannegem viel me behoorlijk mee, ... Dit belooft voor straks, en voor het eerst sedert enkele uren kreeg ik opnieuw moed. Het verkleumde gevoel van Desselgem maakte plaats voor wat enthousiasme. Dit in combinatie met toch behoorlijk wat toeschouwers langs de kant van de weg gaf me extra kracht voor de eerste officiële helling : Den Ast te Mullem.

We hadden nu enkele kilometers rugwind gehad, zodat we richting Oudenaarde opnieuw wat dieper in ons krachtenarsenaal konden tasten. Geen man overboord echter, want in deze centrumstad van de Vlaamse Ardennen konden we bij de derde bevoorrading wat krachtvoer tot ons nemen.

Net als twee edities terug verloren we elkaar hier uit het oog. Iedereen zoekt onmiddellijk de wagen van de volgers op... en een half uurtje later stel je vast nog alleen te zijn... O nee, Dieter is er ook nog. In het zog van Dieter koers gezet naar de Kluisberg.

Deze helling die we vaak fietsen in het voorjaar beklommen we zij aan zij, bovengekomen riepen we gelijktijdig : Geen goe gevoel. Met dank aan Dieter om me in de afdaling niet uit het wiel te rijden op naar de volgende opdracht : Knokteberg. Deze kuitenbijter ligt me weg, ik kwam als eerste boven en behield deze voorsprong tot op het einde van de Kwaremont.



Zoals beloofd wachtte ik boven op de Kwaremont op Dieter... Onmiddellijk nadien : een lekke band voor Dieter. Verkleumd een snelle bandenwissel uitvoeren bleek niet te lukken : 17 minuten op de stopwatch!

Samen naar Paterberg & Koppenberg waar we twee maal voor dezelfde klimwijze kozen : Paterberg samen op het kleinste verzet naar boven, op Koppenberg samen te voet naar boven. Deze steilste helling van deze Ronde was met een racefiets niet boven te fietsen, een ware modderstroom had zich boven de - niet meer zichtbare - kasseien genesteld.

Onvoldoende gerecupereerd van deze voettocht had ik een heel moeilijk moment op de Steenbeekdries... Tja de voorbije 190km in combinatie met barre weersomstandigheden lieten zich overduidelijk voelen. Helaas na de Steenbeekdries is er die andere vervelende puist : de Taaienberg, ook al niet echt mijn lievelingshelling en ook hier een modderlaagje over de kasseien. Ik slaagde er in om recht te blijven en opnieuw enkele kasseistroken verder kon ik me verheugen op de Eikenberg. Hier stonden mijn volgers opnieuw te wachten, dus tijd voor een volgende stop!

Samen met Dieter deden we ons verhaal tav mijn gezin en diens ouders. Plots snelde Stefaan ons voorbij....

Dieter en ik sloten aan, en met ons drietal startten we aan de Holleweg. Terwijl de hemelsluizen nogmaals opengingen ontbonden Stefaan en Dieter hun duivels, vast besloten te laten zien wie de sterkste kasseistoemper was. Ik liet begaan en besloot deze laatste 60km op eigen tempo verder te fietsen.

Even later zou ik me deze beslissing niet beklagen : de kasseistrook van Kerkgate, toch een zwart beest voor mij, kon ik op die wijze op eigen tempo veroveren : kassei per kassei dus, ;-)

De hindernissen volgden elkaar in een razend tempo op : Molenberg - Haaghoek - Leberg & Berendries. De beklimmingen gaan inmiddels moeizamer, de schouders schokken nog wat meer heen en weer op de kasseistroken...

Bij de stop op de Berendries komt Alain aansluiten, hij wacht niet en duikt de afdaling tegemoet. Op Tenbosse zie ik - voor de zoveelste maal slechts op het laatst - Manfred staan. De volledige dag is hij reeds in de weer om van onze Ronde wat videomateriaal vast te leggen... Dit zullen mooie beelden zijn bedenk ik bij mezelf : de oude man waar stilaan het licht uitgaat ;-)

Na Tenbosse is het recht naar de Muur. Dit geeft me opnieuw vleugels : ik weet dat we de passage na de Muur continu rugwind zullen hebben. Alleen bij mijn aankomst op de Muur zie ik wat geharrewar : twee fietsers zijn net te voet gesteld zodat ik naar het kleinste verzet schakel om toch nog het juiste pad te kunnen kiezen : het lukt me om tussen deze mensenzee mijn vermoeide lichaam naar boven te fietsen.

In tegenstelling tot de vorige edities stoppen we niet aan de Kapelmuur. Het is opnieuw hard aan het regenen zodat we resoluut voor de finale kiezen.

Hier volgt de chrono van de volgers op de Muur :
1/ Stefaan
2/ Dieter op 30 sec
3/ Alain op 1min 45 sec
4/ Johan op 2min 15 sec
5/ Patrick op 10min
6/ Bjorn op 30min

Na de Bosberg kan ik opnieuw op een hogere versnelling schakelen : de snelheid daalt nu niet meer onder de 45km/u. Net voor ik naar links opdraai om de laatste hoogtemeters te verwerken komt Manfred me met de wagen voorbij gereden. Hij hoopt aan de finish een foto van ons te kunnen nemen, helaas zal hij er geen parkeerplaatsje vinden.

Na deze hoogtemeters is het opnieuw over naar het fietspad om de laatste kilometers af te leggen, en uiteindelijk voldaan toe te komen.

Het verkeer in en rond Meerbeke ligt inmiddels helemaal in de knoop zodat het toch nog even wachten is op de volgers. Nog niet volledig onderkoeld want toch nog voldoende kracht om de gsm erbij te nemen en een tafeltje in een Waregems Italiaans restaurant te reserveren.

O ja de noodzakelijke digits : 260km, 27.7 av speed. Deze gemiddelde snelheid ligt toch een 2 à 2.5km/u lager dan bij de vorige edities : de weersomstandigheden hebben dus wel degelijk hun tol geëist.

Johan

zondag 4 april 2010

Flandrien voor één dag....

Gisteren Vlaanderens Mooiste voor Wielertoeristen gefietst!

The day after is het toch met enige trots, maar vooral met bijzonder veel tevredenheid dat er teruggeblikt wordt op mijn 6e deelname.

Trots want dit was naar mijn aanvoelen toch één van de zwaardere edities.

Niet het aantal hellingen droeg deze keer bij tot deze lastigheidsgraad. Wel was er de bijzondere zware aanloop tot in Desselgem, met een continu in het nadeel blazende Zuidenwind. Eens de kaap van de 200km in zicht kwam was er een heuse opeenvolging van kasseistroken, al dan niet voorzien van wat hoogtemeters!

Tevreden omdat ik gespaard bleef van pech (op 2 lekke banden onmiddellijk na de bevoorrading te Torhout na)... niettegenstaande de vele uitschuivers die ik zag op de kasseistroken gelukkig geen valpartij voor mij.

Dankbaar aan de volgers van dienst : naast het gezin ook Manfred die me op iedere helling, kasseistrook wist te stimuleren... tja de camera in de aanslag is een motivator op zich natuurlijk!

Vandaag genieten van de echte Ronde! Eerstdaags is op deze blog een volledig verslag van de Ronde terug te vinden.