zondag 28 maart 2010

Op achtervolging aangewezen...

Reeds enkele jaren vormt de E3 Prijs voor wielertoeristen het sluitstuk in de aanloop naar de Ronde Van Vlaanderen. Door ook dit jaar in clubverband deel te nemen hielden we deze traditie in ere.

Tijdens de reguliere clubritten fietsen we steeds in groep. Drie toertochten vormen hier een uitzondering op : Flanders Field & Gent-Wevelgem in juni, en... in maart de E3Prijs. Deze toertocht is dan ook de eerste grote afspraak van het seizoen. Diverse clubleden hebben een verleden als nieuweling, junior... en grijpen deze klassieker aan om nogmaals tot het uiterste te gaan.

De clubleden hebben een grotere motor, ... zijn veel behendiger in het draaien en keren doorheen deze Vlaamse Ardennen... en dalen de diverse kuitenbijters af aan schrikwekkende snelheden... Dit in combinatie met een mindere conditie in vergelijking met vorige edities en ik weet dat ik deze zondag vooral op achtervolgen zal aangewezen zijn. Toch ben ik optimist : in tegenstelling tot de weersvoorspellingen zal dit een droge zondag worden, en dit is voor mij een echte opsteker!

Zo wordt er omstreeks half acht verzameld aan de terreinen van Racing Waregem. Ruim 20 A-leden tekenen present. Ook Pieter & Samuel, belofte & amateur, zijn aanwezig : zij willen zich vandaag eens testen tav Andy, gewezen EZC. Hoge snelheden gegarandeerd dus!

Toch is de aanvangsnelheid gematigd : met de wind in de rug leiden Pieter & Kurt ons aan een gezapig tempo (zo een 30km/u) over Deerlijk en Tiegem, langsheen de Koppenberg naar Oudenaarde waar de eerste helling van de dag wacht : De Edelare. Tijdens de beklimming van deze helling haakt Kurt af... Dieter neemt de vrijgekomen koppositie in en leidt ons langs het bedevaartsoord Kerselare.

Geen tijd voor de obligate kaars deze keer... nee... de kopmannen leiden deze Nieuwenhovetrein verder richting Brakel, om plots rechts te draaien. Vanaf nu wachten ons glooiende wegen... een helling zonder naam doemt voor ons op... Een eerste maal recht op de trappers staan... Een goed gevoel! Enkele dagen zonder de fiets deden me deugd.

Een afdaling later weer met twee voeten op de grond : weeral liet ik iedereen voorbij flitsen... dalen, het wordt nooit mijn ding! Manfred spreekt me nog moed in, maar ik weet beter. Geen tijd voor verdere mijmeringen... La Houppe wacht!

In tegenstelling tot andere edities weet ik me in te tomen, en ik fiets in groep naar boven. De vrijwilligers aan de bevoorrading lachen ons toe... toch maar een banaan en een brikje fruitsap nemen.

Na de versterking van de inwendige mens volgt de uitloper van La Houppe.

Traditiegetrouw volgen nu de eerste versnellingen. Dominique is als eerste weg, en ik ga er achteraan. Het peloton laat ons begaan... ik heb geen zin om alleen tegen de wind in te fietsen en wacht.... Tot plots... Pieter in sneltrein vaart komt voorbij gesneld, ik schakel groter... en spurt me naar zijn wiel. De flightdeck toont een 4 als eerste cijfer... Dit hou ik niet lang vol, bij het linksaf draaien kijk ik even om en weet me een sliert Nieuwenhovespurters in mijn zog.

De licht oplopende kasseistrook voor Schorisse wordt aan hoge snelheden opgespurt. Ik laat me wegdrummen, en kom pas in 10e positie op de weg naar Berg Stene. Ik weet me in het spoor van Pascal D, Samuel schuift net voor mij in, nog 11e positie. Ik vloek... de hartslag situeert zich rond de overslagpols...

Bij de eerste meters van de Berg Stene gaat Pieter er vandoor. De overige clubleden houden het rustig. Ik peddel rustig mee, en ben verwonderd over dit trage tempo. Naar het einde van de klim toe ga ik toch iets sneller fietsen en kom zo in het wiel van Pieter die ons opwacht.

Bij het dwarsen van de baan voor de Varent is het even wachten op de hergroepering. Opnieuw allen samen zetten we richting naar de Boigneberg. Ook hier volg ik in het wiel van Pieter. In een aanvaardbaar klimtempo bereiken we opnieuw in groep de top. De afdaling die volgt ligt me totaal niet. Ik hou de remmen dicht, en draai op die wijze samen met Pascal D & Andy als enigen op tijd rechts. De overigen hadden de afslag niet gezien doch we voelen snel opnieuw hun adem in onze nek.

Kasseihellingen liggen me niet, op de Eikenberg is het dan ook kunst om het juiste pad te kiezen. Ik volg Andy op de asfaltstroken, eerst rechts, nadien links, ... tot we rechts in wat zand komen te rijden. De Ladeuze dalen we af, en we houden opnieuw in. Pascal W verloor zijn drinkbus, onder begeleiding van Pieter komt hij opnieuw aansluiten.

Bij de beklimming van de Steenbeekdries hebben we de wind pal op de neus. Samen met Alain, Stefaan, Andy, Patrick, Samuel, Pieter & Pascal W wordt er een waaier gevormd. Pascal W die voor de Steenbeekdries een serieuze inspanning diende te leveren om ons bij benen haakt af.

In de afdaling voorafgaand aan de Taaienberg durf ik - met het beeld van de hier gevallen Cancellara & Nuyens op mijn netvlies - de snelheid van de anderen niet te volgen... 1 fietslengte wordt er 2, 3... en tegen de tijd dat we de Taaienberg starten hebben ze 100m voorsprong. Op deze helling pers ik er alles uit... Helaas ik slaag er niet in om de aansluiting te maken. Steven staat iets verder aan de kant van de weg : 30sec achterstand roept hij...

Tja, op achtervolging aangewezen.... Tegen de wind in, dit haal ik nooit. Ik fiets aan een rustig tempo verder... In het zog van een ander groepje wielertoeristen komt Pascal W aansluiten. Ik sluit aan, en met ons beiden rijden we richting de top van de Kruisberg. We nemen elk beurten van 800m voor onze rekening... Toch leuker dan alleen te fietsen.

Ook Kapelberg, Patersberg & Kwaremont fietsen we samen boven. Bij de volgende bevoorrading zien we Andy, Pieter, Stefaan, Samuel, Alain, Patrick terug. Het blikje aquarius doet deugd... we rusten even uit en zien Bart & Pascal D ook toekomen.

Andy geeft het signaal om te vertrekken. Er volgt opnieuw een afdaling... anticiperen is de boodschap! Helaas anticipeerde ik te laat, ik ben nog maar halverwege de afdaling als men me komt voorbij gespurt. Werkelijk dolle snelheden worden hier gehaald! Op het grootste verzet kan ik opnieuw achteraan mijn plaats in dit groepje innemen.

We lossen elkaar af op de kop van ons groepje en kiezen zo richting Kluisberg. Ik voel me meer en meer in mijn sas en fiets nog vlot naar boven. De afdaling die volgt worden er 2 groepjes gevolgd : Pieter, Stefaan & Andy als kopgroep, gevolgd door Pascal W, Patrick & Alain. Na alweer een trage afdaling volg ik op 150m. Samuel heeft de Kluisberg niet overleefd...

De weg richting Tiegem heeft het voordeel dat er stukken zijwind worden gevolgd door passages met rugwind... Opnieuw vind ik de aansluiting.

Met ons viertal, samen met Pascal W, Patrick & Alain dus, gaan we naar het Vossenhol. Ik leid deze beklimming, aan de top gekomen neemt Patrick over. Ik plaats me in dit wiel, vastbesloten nu wel bij dit drietal te blijven.

De laatste 13km blijven we met zijn vieren samen, we wisselen regelmatig af aan de kop van ons groepje en bereiken zo de finish in Harelbeke.

Net op tijd, voor de regen... In de tent nemen we nog een pintje en fietsen vervolgens huiswaarts.

Zoals steeds bevestigt de E3 Prijs enkele waardeverhoudingen : Naast de mannen 'hors catégorie' zoals Andy & Pieter is er een beresterke Stefaan. Ook Alain & Patrick bevestigen hun uitstekende capaciteiten. Ondermeer Dieter, Tom en Manfred werden door pech/ziekte achtervolgd. En dan is er nog de uitspraak van Pascal W 'De oudjes deden het nog zo slecht niet vandaag... ' ;-).

Na een geslaagde Omloop was dit een tweede mooie toertocht van het seizoen. Op naar de RVV.

De digits : 150km (inclusief heen & terug), hartslag avg 149, tijd 4u57.

zondag 21 maart 2010

Verkleumd!

Vandaag voelen de benen nog vrij vermoeid aan... De Omloop Passage Fitness was zwaarder dan aanvankelijk vermoed. Hoedanook ik wil present tekenen voor de derde clubrit van het seizoen en begeef me dus omstreeks 8u naar Waregem. Ritverantwoordelijke van dienst is Pascal D, en jaarlijks schotelt hij ons een mooi - maar pittig - parcours voor.

Pascal D leidt de sliert Nieuwenhovespurters richting Tiegem, en ik positioneer me naast hem. De wind gaat ook tijdens deze rit behoorlijk tekeer. Al snel geef ik Pascal D dan ook het signaal dat een half uurtje kopwerk een maximum zal zijn. Over Amougies fietsen we naar Celles, om uiteindelijk pas na een 25tal km de eerste twee posities over te laten aan Dieter & Stefaan.

Wat volgt is een mooie opeenvolging van minder drukke, glooiende wegen doorheen het prachtige Pays des Collines. Zonder steile hellingen op te zoeken worden we toch verwend met nogal wat hoogtemeters. Dieter & Stefaan houden er een aangenaam tempo op na zodat we in groep de diverse hellingen bovenkomen.

Terugkeren gebeurt via Ronse. Helaas gaan bij het binnenrijden van deze sombere stad de hemelsluizen open... Bij de klim langs het ziekenhuis ga ik mee met de eerste helft van het peloton. Zo is er wat tijd om het regenjack aan te trekken. Helaas, ik ben inmiddels doorweekt, en ... al snel verkleumd.

Vanaf nu zijn mijn gedachten enkel bij de warme douche die wacht.... Hoe mooi ook de rit nu nog is, het parcours glijdt gewoon voorbij... Wortegem, Nokere, Waregem... Deze keer kan ik niet snel genoeg thuis zijn.

Eens thuis, en opnieuw opgewarmd ben ik toch tevreden : dit week-end werden opnieuw 250km bijeengefietst.

zaterdag 20 maart 2010

Omloop Passage Fitness

Sedert vorig jaar worden nogal wat toertochten gebundeld in de 'Cycling Tour' door Golazo. Dit sport- en entertainmentbedrijf van Bob Verbeeck heeft dus niet alleen toppers als Sven Nys, Ann Wauters, Tia Hellebaut, Kim Clijsters onder de vleugels maar organiseert dus naast bvb de Memorial Van Damme ook toertochten als de Omloop Passage Fitness.

Op internetfora wordt de commerciële aanpak van deze toertochten zelden op applaus onthaald. Zo ook de eerste editie van de Omloop Passage Fitness in 2009. Voldoende basis om mijn nieuwsgierigheid te prikkelen, en in plaats van Kemmel-Gullegem-Kemmel eens te opteren voor deze omloop.

Terwijl ik iets na 7u de laan aan het recreatiedomein de Blaarmeersen oprij zie ik tal van wagens met Nederlandse nummerplaten... Ondanks de onheilspellende weersvoorspellingen zijn er tal van wielertoeristen die de weg vinden naar de startplaats (wielercentrum Eddy Merckx) voor deze eerste 'grote' toertocht van het seizoen, zo ook dus onze Noorderburen.

Inschrijven gaat heel vlot, ook voor het officiële startuur. Op de stand van Isostar koop ik nog snel een flesje en op de parking gekomen start het gebruikelijke ritueel : fiets uit de koffer, banden op de nodige druk brengen, ... en toch maar dat regenvestje meenemen.

Iets voor 8u sta ik aan de startboog : Nieuwenhovespurter Manfred & belofte Pieter sluiten zich bij me aan. Zo ook twee collega's, die elk vergezeld zijn van hun trainingspartner.

Rond half negen vertrekken we over grote wegen, en dus dito fietspaden... Al snel is het dus aanschuiven geblazen. Gewriemel is niet aan mij besteed, van zodra mogelijk brengt een spurtje me aan de kop van dit inmiddels omvangrijke peloton. Manfred, vaste compagnon op grote ritten, is me gevolgd en ook de rest van het gezelschap sluit vooraan aan. Manfred & Pieter mennen zo de groep, en ik voel me op deze 2e rij comfortabeler.

Dit comfortabele gevoel is op de eerste rij niet echt aan de orde. Voor Pieter & Manfred is het behoorlijk beuken tegen de wind in. Een keiharde Zuid-Wester blaast in ons gezicht. Ze geven evenwel geen krimp en laten de snelheid niet onder de 30km/u dalen. Ze loodsen ons doorheen St Martens Latem & De Pinte. Met inmiddels 18km op de teller besluit ik over te nemen van Manfred. We zijn halverwege de afstand tot de eerste bevoorrading en besluit ook mijn deel van het kopwerk te verrichten.

De grote wegen hebben we verlaten, het wordt een draaien en keren van jewelste. Af en toe wat zijwind tegen, af en toe pal in de wind. Bij iedere draai is het om kijken, schrikken van de grote van het peloton, ... en zien of iedereen uit het gezelschap het tempo kan volgen.

De wielertoeristen op de tweede rij hoor ik inmiddels melden dat ze zolang als mogelijk proberen aan te pikken... ze schrikken van de hoge snelheid die we ontwikkelen... de flightdeck blijft de 3 als 1e cijfer tevoor schijn toveren, ook als we de eerste hoogtemeters verwerken.

De eerste bevoorrading is dan ook welgekomen : voldoende drank en voeding! We rusten er even uit en gaan na het ook nog herstellen van een lekke band opnieuw op pad.

Opnieuw Pieter & Manfred leiden ons richting de eerste kasseistrook, de Haaghoek, en de eerste helling van de dag : Leberg. Met 50km op de teller beslist een drietal van het gezelschap om ipv de 150km te opteren voor het traject van de 100km. Zo blijven we met 4 musketiers voor de volledige omloop : Pieter, Manfred en ondergetekende met nog 1 collega.

Over Brakel gaat het naar één van de mooiste hellingen uit de streek tussen Oudenaarde & Ronse : De Pottelberg of La Houppe. Deze 2km lange klim slingert zich doorheen een bos naar de top. Met zijn gemiddelde stijging van 6% is het een aangename helling! Pieter overklast iedereen, en ik rij zij aan zij met Manfred naar de top.

Opnieuw is er een bevoorrading. Aan de grote Isostartonnen worden de bidons bijgevuld en we versterken ons met wat vaste voeding. Absoluut nodig wat nu is er een opeenvolging van kasseistroken en hellingen.

Na de overvloedige regens van de nacht bleef het deze ochtend droog zodat we de Taaienberg vrij comfortabel omhoog fietsen. Na de kasseien van de Gieterijstraat gaat het naar de Eikenberg. Hier plaatst Manfred een behoorlijke versnelling... In het wiel van Pieter been ik hem bij, en samen bereiken we opnieuw de top.

De volgende kms volgen we opnieuw in het spoor van Pieter & Manfred. Maar telkens een zelfde beeld : op Wolvenberg & Molenberg > Pieter als primus, gevolgd door het drietal waar de kms inmiddels hun tol beginnen te eisen

De bevoorrading te Zwalm is dan ook welgekomen. Ook hier een prima organisatie! Bij het terugkeren naar Gent treedt de wind weer wat meer als spelbreker op. Dit is ook te merken aan het grote aantal wielertoeristen die probeert even in onze beschutting mee te fietsen.

De laatste 20km zijn dan weer een verademing. De rugwind duwt ons naar Gent, en er is natuurlijk de euforie dat we deze tocht tot een goed einde zullen brengen.

Zo bereiken we rond 14u het wielercentrum. We hebben het alle vier er prima van afgebracht, en ook het trio die opteerde voor de 110km heeft er een fijne rit opzitten.

Iedereen voldaan dus, en mooi op tijd om Freire Milaan San Remo te zien winnen.

En o ja, alvast deze organisatie van Golazo was dik in orde!

Johan

zondag 14 maart 2010

Teamspirit

Omstreeks half acht, en na de wekker tot twee maal toe te hebben afgeduwd, strompel ik uit bed. Oorzaak is niet de vermoeidheid van de lange duurtraining van gisteren. Wel het chronische slaaptekort voortvloeiend uit te drukke professionele activiteiten, en het brengen/halen van zoon en dochter naar fuiven op zaterdagnacht.

Hoedanook een goed half uur later komt Pascal D, die er reeds 20km opwarmen op zitten heeft, aan. Samen zetten we koers naar Nieuwenhove. Ruim 20 A-leden wachten ons op. Met de B & C-groep toch een 100tal wielertoeristen vertrekkensklaar voor de 2e clubrit van het seizoen.

Pascal W & Dieter mennen de groep richting Desselgem, ik positioneer me op de eerste rijen. Aanvankelijk Pascal W & Dieter, na 15km gevolgd door Kurt & Andy, houden een stevig tempo aan. Niettegenstaande de strakke wind zie ik als eerste cijfer toch steeds een 3 op de flightdeck knipperen.

Wanneer ter hoogte van Dadizele Kurt & Andy de koppositie verlaten neem ik deze samen met Bjorn over. Quasi onmiddellijk krijgen we een licht hellend kasseistrookje voor de wielen geschoven. Deze strook is bezaaid met nogal wat smurrie zodat we uiteindelijk op één lint omhoog klimmen. Bovengekomen is het even wachten op het Go-Signaal van de uitstapleiders : teken dat iedereen opnieuw aansloot.

Vanaf nu is het even fietsen op smalle licht glooiende wegen om uiteindelijk met de wind in de rug koers te zetten naar Wervik. Tijd om de grote molen rond te draaien : specialist Bjorn geniet... dit is minder mijn ding, en ik probeer gelijke tred te houden. Bij het binnenrijden van Wervik zakt de snelheid, en bij het rechts opdraaien, over de brug heen bereiken we het Franse grondgebied.

Opnieuw krijgen we wat hoogtemeters te verwerken. Met een 6tal spurten we naar boven. Spurt die gewonnen wordt door Samuel...

Met Pascal D aan mij zij leiden we de groep opnieuw richting Moeskroen, Aalbeke. Op deze lange lanen ontbindt Pascal D zijn duivels. Met 25km kopwerk laat ik de eer aan Stefaan om Pascal D bij te benen. Bij deze terugkeer worden we geregeld geconfronteerd met de strakke zijwind zodat ik opnieuw de beschutting van het peloton opzoek.

Inmiddels is het ook in de achterste gelederen alle hens aan dek. De hoge snelheid, in combinatie met enkele hoogtemeters, laat zich immers voelen. Voor zij die het nu wat moeilijk hebben zijn er de teamplayers van dienst! Een duwtje waar nodig, een signaal om het tempo even te milderen... dit zorgt ervoor dat het motto 'samen uit, samen thuis' stand houdt! Ook dit is belangrijk bij een wielertoeristenclub.

De laatste 20km brengen ons richting Kortrijk. De streek van de Rodenburgs wordt evenwel mooi omzeild. Via Bellegem & Zwevegem rijden we rondom de stad in de ban van de K naar Deerlijk & Vichte.

De ritverantwoordelijke Geert B komt even langs mij rijden en vraagt of hij er nog een extra lusje dient aan te breien... Een blik op de achterste troepen en het gevoel in de eigen benen, doet me een Neen uitroepen...

Finishen doe ik naast Manfred. Ook hij heeft de vermoeidheid in de benen, na zijn eenzame duurtraining van gisteren : 300km op 2 dagen! Manfred is klaar voor de RVV.

Een 90tal kilometers, een gemiddelde van 31.8, ... Voor een tweede ritje kan dit wel tellen!

JohanD

zondag 7 maart 2010

Door de wind...

Voor vandaag stond de eerste clubrit op het programma.

Traditioneel tekent dan het gros van de clubleden present. Dit jaar niet anders : Op enkele uitzonderingen na - Rik, Patrick en 2 van de 3 nieuwe leden - was iedereen omstreeks half negen aan de terreinen van Racing Waregem, onze plaats van afspraak. Als inmiddels vaste ingrediënt was er een koude hardnekkige wind, ... de weersomstandigheden werden gelukkig gekruid met een heerlijk zonnetje.

De euforie van een geslaagd avondje uit (met helaas te weinig slaap) overhaalde me om, samen met Pascal W, op de eerste rij te starten. Quasi onmiddellijk had ik spijt van deze overmoed. De wind blies te hard, en de benen spartelden - na de 115km van zaterdag - behoorlijk tegen. Een weg terug was er niet, en samen met Pascal W leidden we de groep over Waregem naar Zulte. Na de doortocht te Dentergem werd een iets Westelijker richting aangehouden zodat we de wind niet meer pal op de neus kregen. Een verademing, ... hoedanook na 25km kopwerk werd ter hoogte van de kasseistrook te Kanegem de eer aan een volgend duo gelaten : Dieter & Bjorn.

Tijd om even polshoogte te nemen bij Nico : een gewezen A-lid die opnieuw kwam aansluiten en die samen met mij de uitdaging van de Kale Berg aangaat. Verder fietsend kwamen ook de andere doelen voor 2010 aan bod : diverse leden polsten naar de plannen voor 3Ballons. Aan hen één advies : zo snel als mogelijk inschrijven, en graag een seintje zodat we kunnen uitkijken voor het hotelverblijf.

Met iets meer dan 30km op de teller was er een nieuwe wissel aan de voorwacht van het peloton : Pascal D en Kurt gevolgd door Bart - ritverantwoordelijke voor deze openingsrit - namen ook 20km beukwerk voor hun rekening. De bordjes 'Beernem' & 'Wingene' gleden voorbij... want nog steeds werd de snelheid boven de 30km/u gehouden.

Terugkeren gebeurde over Tielt en Dentergem. De vermoeidheid liet zich inmiddels goed voelen zodat het harken was om na iedere bocht het comfort van de buik van het peloton op te zoeken. Dit comfort was broodnodig om de - onder het commando van Andy, Stefaan, ... - verder opgelopen snelheid te volgen.

De laatste kilometers van St Eloois Vijve naar Waregem was er opnieuw wat rugwind... zodat de finish na 85km vlot werd bereikt.

Alvast een mooie rit van Bart! Er werd een gemiddelde van 30.8 opgetekend, ... naar mijn gevoel toch bijzonder hoog voor een eerste clubrit.

Een reactie? Een toevoeging? > Klik hieronder op de button 'reacties'.

Johan